אידישע וועלט פארומס

המברך יתברך האט געשריבן: ↑ זונטאג אפריל 23, 2023 5:59 pm

שמעון ישראל האט געשריבן: ↑ זונטאג אפריל 23, 2023 5:55 pm

און יעצט קום אריין מיט וואס דו (אונז אלע) מיטשעסט דיך עכט...

ביסט מכובד...

צו כאפן זמען קריש''מ מיט די תפילין

שמעון ישראל האט געשריבן: ↑ זונטאג אפריל 23, 2023 6:01 pm

צו כאפן זמען קריש''מ מיט די תפילין

מ'דארף מער פרטים.

    קאנצעפטן 
  פראגן 
 
  בלאנזשערייען 
  מפתח 
 
  עקסערסייז 
 
 

איך האב אנגעהויבן אן אפעראציע אין די דריי חלקי הנפש אשכול, צו צענעמען מיין נפש אויף פיץ פיצלעך און זען וואס\וויאזוי מ'קען פאררעכטן זאכן דארטן.
viewtopic.php?p=4257576#p4257576

    קאנצעפטן 
  פראגן 
 
  בלאנזשערייען 
  מפתח 
 
  עקסערסייז 
 
 

המברך יתברך האט געשריבן: ↑ דאנערשטאג אפריל 20, 2023 11:47 am

שלום עליכם מורי ורבותי, ווער ס'איז וויליג איז געלאדנט אריינצוקומען און אראפפאקן מיט וואסערע מידה מגונה ער מוטשעט זיך. ותשועה ברוב יועץ.

למשל איך, מוטשע מיך מיט אומפארגינערישקייט.
ס'איז זייער אומלאגיש, אבער דאך. איינער קען העלפן? נישט אין אישי.

app.php/postlove/29572
קוקט נישט אויס צו זיין אזוי אומפארגינעריש...

מ'טרייט, האסט דאך געזען וואס איך שלאג פאר אלס מעגליכע רפואה.

    קאנצעפטן 
  פראגן 
 
  בלאנזשערייען 
  מפתח 
 
  עקסערסייז 
 
 

עולם האמת האט געשריבן: ↑ פרייטאג אפריל 21, 2023 12:30 am

די זאכן וואס זענען אויף מיין טו דא ליסט צו ארבעטן אויף זענען:

1. חסד שבחסד - ארויסווייזן עמפאטיע, סימפאטיע, געפילן און ליבשאפט וכדו'

2. קנאה

3. ספיקות און אומזיכערקייט - שווער צו מאכן דעסיזשעןס וכו'

איינער מיט הדרכה?

בס"ד אויף ספיקות קען איך אייך בעז"ה אביסל העלפן, ב,ד,וו, עס קען שמעקן מיט אוסידי אבער נישט קיין נפק"מ.
ווען א מענטש שטייט בעפאר א שווערן דעסיסשן איז דא צוויי הויפט זאכן וואס בלאקן אים פון גיין ווייטער, למשל א מענטש וויל קויפן א הויז און מופן, איז דאך דא מעלות און חסרונות, די שווערע דעסיסשן מעיקערס ווילן נישט אראפשלינגען קיין איינע פון די חסרונות פון קיין איין צד, זונטיג איז ער מחליט וואס הייסט אוודאי מופט מען איך ווער דאך שוין דערשטיקט פון די פיצעלע דירה, וכו' וכו' דינסטיג זאגט ער וואס האב איך דא געטון עס איז דאך א ים מיט געלט, טוב פת חריבה ושלוה עמו וכו' וכו' - דאס איז די ערשטע זאך וואס מען דארף זיך גוט מתבונן זיין און באשליסן שארף: איך גיי נישט האבן אלעס, איך גיי מוותר זיין א חלק זאכן ווייל א מענטש מוז בוחר זיין. פארשטייט זיך אז דאס איז א מלחמת היצר (ובפרט אויב האט עס טאקע מיט אוסידי) אבער איך וועל כסדר ארבעטן אויף מיר אז איך בין מוחל א חלק פון די גליקן, מעלות, באקוועמקייטן, פארגעניגן, כדי זוכה צו זיין אינעם צווייטן צד וואס זעהט מיר אצינד אויס מיט מער פארגעניגן, און מער ריכטיג בעיני אלקים ואדם (דהיינו ב"ב און קינדער)
די צווייטע זאך וואס בלאקירט פון צוקומען צום ריכטיגן באשלוס און עס אויספירן, איז פיל שווערער, דהיינו מ'האט מורא אפשר האב איך נישט גוט מחליט געווען, אפשר ווייס איך נישט געוויסע פרטים, אפשר גיי איך חרטה האבן, אפשר האט דער אנדערער צד פיל מער מעלות און סאך ווייניגער חסרונות ווי עס זעהט מיר יעצט אויס, אפשר פארשטיי איך נישט אזוי גוט דאס ענין, ובפרט ווען מ'הייבט אן רעדן צו מענטשן און פרעגן און יעדער זאגט אנדערש (מיטן גאנצן זיכערקייט) ווערט מען אינגאנצן צומישט. דאס איז מער מצוי ביי א פערפעקשעניסט (וואס איז אגב די ערגסטע מדה און הרג'ט א מענטש)
די עצה איז צו וויסן אז 1) נישט מאכן קיין דעסיזשן איז ערגער ווי די ערגסטע דעסיזשן 2) וואס איז באשערט וועט עני וועי זיין אפילו איך בין מחליט אנדערש 3) קיינער ווייסט נישט 100 פראצענט וואס עס גייט זיין און וואס איך וועל דאס מערסטע ליב האבן, און עס איז נישט מעגליך בעולם צו וויסן און דעריבער:
בין איך מחליט מיטן פולן באוואוסטזיין אז די החלטה איז געבעיסט אויף 75%, עס איז ביי מיר קלאר אז איך ווייס נישט 100% און דאך בין איך מחליט, וד' הטוב בעיניו יעשה. און ווען דער יצר קומט נאכדעם דרייען א קאפ אוי וויי אפשר אפשר אפשר, חזרט מען נאכאמאל יסודות הנ"ל דהיינו עס איז נישט מעגליך צו וויסן 100% איך בין מחליט על דעת זה.
און כדי צו מאכן עקסערסייז דארף מען ביי קליינע דעסיזשענס טאג טעגליך אויך מאכן גאר שנעל, און דאס וועט אויסשארפן דעם מח על ענין הנ"ל.
קצרתי מאוד מאוד אבער דאס זענען די יסודות בעז"ה , און איך האף איך האב אייך געהאלפן און אפשר אויך אנדערע יודן.

אברך יקר האט געשריבן: ↑ מיטוואך אפריל 26, 2023 4:57 pm

זייער שיין געשריבן, א גרויסער יישר כוח פאר'ן ארויסהעלפן.

    קאנצעפטן 
  פראגן 
 
  בלאנזשערייען 
  מפתח 
 
  עקסערסייז 
 
 

עליית הדורות האט געשריבן: ↑ דאנערשטאג אפריל 27, 2023 10:40 am

פוילקייט

איך וועל פרובירן צו ענטפערן כפי יכלתי והבנתי, טראץ וואס איך בין זייער באגרעניצט אין ידיעות ארום דעם נפש פונעם שואל.

אבער בפשטות, ס'איז ביי יעדן דא א א מידה פון אקטיווקייט און א מידה פון פאסיווקייט, אקטיווקייט איז דער צורך צו נעמען א זאך אין דער האנט, זיין אויף און ארבעטן. פאסיווקייט זוכט מנוחה, וויל רוען און לאזן זאכן געשען אליין.

ווען דו זאגסט אז דו ליידסט אויף פוילקייט, קען זיין אז ס'איז אמת און די פוילקייט דארף ווערן אדרעסירט, אבער ס'קען פונקט אזוי זיין פארקערט, אז דו לאזסט דיך נישט אנערקענען אינעם צורך פאר מנוחה, און ממילא שרייעסטו אז דו ליידסט פון פוילקייט.

וואס איז די עצה צו וויסן? ס'זענען דא אסאך, לכאורה וואלט איך דיך געדארפט אויספרעגן פאר מער פרטים, אבער אויספרעגן אויף א פארום איז כמעט גארנישט ווערד.

די בעסערע עצה איז צו פרעגן דיינע ארומיגע....

אין ביידע אופנים, האב איך גאנץ א קלארן וועג, אבער ס'איז גאר א נייע, און איך האלט עס אינמיטן עקספערימענטן.

על כל פנים, זיי בודק אויב איינס פון די מידות, אקטיווקייט אדער פאסיווקייט, האט א צו זיך א צוגעקלעבטקייט, צו סיי וועלכע אנדערע מידה אין דיין נפש.

שכיח'דיגע משלים זענען, חסד, ד"ה אז אז דו האסט ליב מנוחה, און דו נעמסט נישט מנוחה אליין פשוט אלס'ן צורך פאר מנוחה, נאר אין צוגאב צו דעם האסטו עס ליב.

אדער גבורה, דו האסט געצוויגקייט, אז מ'מוז זיין פאסיוו, קיינמאל נישט אקטיוו, אדער פארקערט, אקטיוו און נישט פאסיוו. בכל אופן, ארבעטן נישט די מידות פון אקטיוווקייט\פאסיווקייט, צו באלאנצירן איינס דאס אנדערע, נאר ס'מישט זיך אייביג אריין א געצווינגקייט.

עליית הדורות האט געשריבן: ↑ דאנערשטאג אפריל 27, 2023 10:40 am

כ'לייד אויף כבוד (כ'זוך עס גראדע נישט, אבער כ'האב זייער מורא פון א זלזול אין מיר)

פארוואס טאקע זוכסטו עס נישט?

עליית הדורות האט געשריבן: ↑ דאנערשטאג אפריל 27, 2023 10:40 am

ס'ערגסטע - - - קאמפלעקסן

נאאאא! אן עצה!

וואס זענען די קאמפלעקסן? אז....

    קאנצעפטן 
  פראגן 
 
  בלאנזשערייען 
  מפתח 
 
  עקסערסייז 
 
 

בארג קריכער האט געשריבן: ↑ פרייטאג אפריל 21, 2023 12:36 am

צ/ק

פוילקייט
כעס

זע תשובה צום פריערדיגן שואל, געענפערט פריער, ווייל ער האט געגעבן מער דעטאלן (טראצדעם וואס ס'איז פארט ווייט פון גענוג).

    קאנצעפטן 
  פראגן 
 
  בלאנזשערייען 
  מפתח 
 
  עקסערסייז 
 
 

המברך יתברך האט געשריבן: ↑ מיטוואך אפריל 26, 2023 5:38 pm

אברך יקר האט געשריבן: ↑ מיטוואך אפריל 26, 2023 4:57 pm

זייער שיין געשריבן, א גרויסער יישר כוח פאר'ן ארויסהעלפן.

יישר כח

שמעון ישראל האט געשריבן: ↑ זונטאג אפריל 23, 2023 6:01 pm

צו כאפן זמען קריש''מ מיט די תפילין

viewtopic.php?p=4270778#p4270778

    קאנצעפטן 
  פראגן 
 
  בלאנזשערייען 
  מפתח 
 
  עקסערסייז 
 
 

אביסל וועגן סעלף-עסטיעם פון דעם ספר.

"תקיפות" דער "פונדאמענט"
איבער'ן מהות פון אמת'ע תקיפות און וויאזוי מ'איז עס קונה

צווישן "תקיפות" און "עזות"
א שטיקעלע חזרה. עקשנות איז נישט גוט, ווייל אדער שפּאַר איך מיך איין לכבוד יענעם, אדער שפּאַר איך יענעם איין לכבוד מיר. "תקיפות" איז יא גוט, פשט איז אז איך טו מיינע פליכטן, און יענער אפעקטירט מיך נישט אזוי שטארק, נישט לכאן און נישט לכאן.
אויב אזוי, דאן וואס איז עס אנדערש פון עזות? אן עז פנים טוט דאך אויך וואס אים שמעקט אפּגעזען פון וואס אנדערע ווילן. נישט אזוי?
אבער מיר רעדן דאך פון א "געבענטשטער תקיפות" וואס ארבעט איינעם מיט "הכנעה", און פשט איז אז מ'כאפּט יא אויף וואס יענער וויל און מ'רעכנט זיך בפירוש יא דערמיט 'וויפיל ס'איז שייך'. ממילא איז דאך נישט קיין קושיא, ווייל "הכנעה" איז דאך דער בפירוש'ער היפוך פון עזות: אן עז פנים איז זיך נישט מכניע, און א נכנע איז נישט עזות'דיג.
און אפילו נאך איידער מ'איז עס מחבר בפועל צו "הכנעה", איז עס שוין איבערהויפּט נישט דאס זעלבע ווי "עזות". ס'לאזט זיך אפילו זאגן אז דאס אליין איז מהיפוך להיפוך. לאמיר מסביר זיין דעם חילוק.
"תקיפות" איז די וואָג פון א קאַר, אדער אפשר גאר דער גאז פעדל דערפון וכדומה. זיין פעולה איז צו אָנגיין מיט'ן לעבן און פאָרן גלייך אויף דער ערד, נישט זיך לאזן רייצן אדער פארפירן. מה שאין כן "עזות" מיינט צו ארויפשפּרינגען, אריינשפּרינגען, אדער איבערשפּרינגען אא"וו. בקיצור צו זיין איבעראל, אויסער דארט וואו מ'באלאַנגט צו זיין.
תקיפות האט דעם כח צו פארמינערן און העלפן איבערקומען אלע סארטן נסיונות, ווייל מ'איז פעסט און מ'האלט זיך מיט וואס מ'שטייט פאר. עזות אבער, שטופּט דעם מענטש וואו ער באלאַנגט נישט, און דאס איז גורם צו נאך נסיונות.
דערפאר זאגט די משנה (אבות פ"ה מ"כ) עז פנים לגיהנום ובושת פנים לגן עדן. מ'דארף טאקע נוצן אמאל 'אפילו' עזות לשם שמים, ואל יבוש מפני המלעיגים (שו"ע או"ח סי' א סעיף א). זאגט אבער דער בית יוסף (או"ח שם) אז אפילו ווען מ'ניצט די עזות לשם שמים, טאר עס נישט ווערן דיין צוגאַנג אין לעבן.
עזות איז נישט קיין נאטירליכע שורש-מידה. פּונקט ווי אלע נעגאטיווע מידות, שטאמט עס אויך פון די נארישע עקשנות וואס איז צוזאמגעשטעלט פון הכנעה און פּינקטליכקייט. אבער די מידות פון: השגה, חסד אדער נצח, פאדערן דעם מענטש יא צו נעמען קוראזש, און אזויווי אין עקשנות'דיגע הכנעה איז דאך אזוינס נישט מעגליך, ממילא איז מען געצווינגען צו איבערשפּרינגען.
קומט אויס פשט אין בית יוסף, אז מ'זאל אכטונג געבן אז די א"ד מידות זאלן זיך נישט צוזאמקלעבן, ווייל אזוי באקומט עס דעם כראנישקייט צו ארבעטן כסדר אפילו ווען מ'וויל נישט. מ'זאל עס נאר צוזאמשטעלן ווען ס'איז ממש מוכרח. וועגן פרנסה זאל מען פרעגן א שאלה, אפשר הייסט עס אויך לשם שמים.
תקיפות איז אבער נישט קיין שאלה. מ'דארף אָנגיין מיט'ן לעבן און בלייבן שטארק דארט ווי מ'איז. זיך נישט נאכלאזן, נישט זיין צעלאזן. האבן א פעסטן יסוד.

א פונדאמענט באלאנגט פון אונטן
"תקיפות" איז דער "יסוד" פון א "נפש". א "יסוד" מיינט א "פונדאמענט", א הארטע שטייפקייט וואס ליגט ביים סאמען "אונטען" פון אלעם און נאר אויף דעם קען מען בויען. נידעריגער פון דעם ליגט שוין גארנישט, אויסער הכנעה וואס איז זיך נאטירליך מכניע צו אלעם, זיכער צו "תקיפות". וואס קומט אונז דאס צו לערנען?
מענטשן מיינען אז "תקיפות" האט צוטון מיט "אויפטוען". זיי זאגן: 'איך קען נישט זיין פעסט, ווייל איך האב דאך נישט אזויפיל מעלות. איך האב אסאך זאכן פּרובירט און גאנץ ווייניג האט זיך אויסגעארבעט'.
– טאקע. אמת אז דו האסט נישט דער מעלה אדער יענער מעלה. די ענוה צו אנערקענען דיינע חסרונות איז זייער גוט און וויכטיג. מ'דארף זיין קלאר וואספארא מעלות מ'האט יא אדער נישט, כדי צו קענען דעם אייגענעם פּלאץ אין דער בריאה און וויסן אין וועלכע נושאים מ'באלאנגט אריינצורעדן. דער טעות איז אבער דאס וואס דו מיינסט, אז מ'מוז האבן מעלות כדי צו פילן באקוועם מיט זיך.
"יסוד" איז דער פונדאמענט פון א בנין, עס ליגט אינגאנצן פון אונטן און אפילו אביסל אריינגעגראבן אין דער ערד. "העכער'ן" פונדאמענט קענען געבויעט ווערן צענדליגע גרויסע שטאקן, אבער אונטער דעם קען מען נישט לייגן אפילו קיין איין שטאק אויך נישט. וואס לערנט עס אונז?
אויף אידיש מיינט עס, אז די תקיפות איז נישט "באזירט" אויף די מעלות, נאר אויף דער ערד. אויף גארנישט! דאס יא האבן די מעלות אדער נישט, מאכט נישט אויס לגבי די תקיפות וואס מ'דארף צום לעבן.
אדרבא, די מעלות זענען באזירט העכער די תקיפות! אויב האסטו גענוג תקיפות, קענסטו ארויפבויען סיי וואספארא מעלות "העכער" דעם. ווי גרויס און שווער די מעלות זאלן זיין, וועט די נפש נישט אונטערברעכן. אלעס ווערט געפּאקט פארזיכטיג העכער דער תקיפות, און די תקיפות וועט זיך בעז"ה נאר פארשטערקערן כדי עס צו פארנעמען.
מה שאין כן ווען איינער מיינט אז כדי צו עקזיסטירן מוז מען האבן מעלות, איז פשט אז ער בויעט קודם די שטאקן און אויף דעם באזירט ער דעם פונדאמענט. ער מאכט א תנאי דערויף און ער ערלויבט עס נישט צו עקזיסטירן, אויב חלילה זיינע מעלות זאלן נעלם ווערן.
אויב איז דאס דער סדר, וועלן זיינע אויפטוען ח"ו איינברעכן פונעם שווערן לאסט וואס ליגט "איבער" זיי. און אין אזא פאל קומט אויס, אז ווי גרעסער און שווערער דער פונדאמענט זאל זיין, זאל גאר ערגער ווערן.
וואס הייסט "גאוה"? דער וואס מיינט אז נאר דורך מעלות און דערגרייכונגען, באקומט ער רעכט צו לעבן און אָנגיין. דער מוז זיך איינרעדן אז זיינע מעלות זענען געוואלדיג ווי קיינער נישט, ווייל אנדערש קען ער דאך נישט לעבן.
און דערפאר איז גאוה דער שורש פון אלע מידות רעות, ווייל כדי אז ער זאל זיך ערלויבן צו פילן פעסט מוז ער דאך זיכער-מאכן אז נאר ער האט מעלות, ממילא דארף ער אויפבלאזן אזא מין פאלשער באלאן וואס זאל אויסזען כאילו ער איז געוואלדיג. און דאס איז נישט גענוג, ער דארף אויך איבערצייגן אז קיינער קומט נישט אפילו נאנט צו אים. אזא באלאן קען אבער פּלאצן.
מה שאין כן אן אמת'ער "עניו" איז אומשטאנד איינצוזען אין זיינע חסרונות, ווייל זיין לעבן איז נישט תלוי אין דעם. דער חשיבות וואס ער זעט אין זיינע מעלות, איז מצד זייער אמת'דיגקייט און נישט ווייל ער נויטיגט זיך אין זיי פאר'ן צורך פון אנערקענונג. אמת'דיגע מעלות וועלן גאר פארשטערקערן דעם פונדאמענט.
ער איז נישט אין דראנג צו איבערצייגן קיין געוואלדיגקייט, ממילא מוז ער זיי נישט איבערטרייבן אדער אויפבלאזן. ער דארף זיך נישט פארטיידיגן, ווייל זיין "לעבן" איז נישט אונטער אטאקע. ער מוז אפילו נישט "אויספירן", ווען ס'איז דא אן אפּציע פון "הכנעה". ער דארף זיך פשוט האלטן שטארק (ניין, נישט אלעמאל דווקא ביי זיינס. ס'איז נישט וויכטיג) און אָנגיין. ער וועט אי"ה ארויפבויען זייער שיינע מעלות "העכער" זיין פונדאמענט, און אלעס וועט שטיין שיין און געזונט בעז"ה.

לאמיר פארשטיין דעם 'עקשן'
דער עקשנות'דיגער נכנע לאזט זיך בשום אופן נישט עפענען צו תקיפות. ער האט מורא דערפון, עס זעט אויס זייער שרעקעדיג. ער פּרובירט זיך אריינצוגראבן און איבערצייגן, אבער נישט צו שטיין גלייך און זיין גרייט פאר א דורכפאל.
לאמיר אים פּרובירן צו פארשטיין: פארוואס איז אים די עקשנות אזוי נויטיג? פארוואס זעט ער נישט וויפיל ער ליידט דערפון? און אויב זעט ער יא, וואס האט ער אזוי מורא עס אפּצולאזן און שטיין אויף די אייגענע פיס? צי קלערט ער דען באמת, אז עקשנות איז בעסער?
מ'קען עס באטראכטן אויף פארשידענע וועגן. איינס פאַנגט זיך דווקא אָן גוט און דאס איז ווי פאלגענד: כלפי מענטשן וואס זענען מער פון מיר, איז דאך הכנעה זייער וויכטיג. איך ווייס דאך אז איך לערן זיך פון זיי, ממילא האט דאך נישט קיין פשט זיי צו איבערווארפן. מיט "תקיפות" קען איך גארנישט לערנען פון קיינעם.
דאס איז די איינציגסטער אמת'ער טעם. ווען דער טעם איז שייך, טאר מען טאקע נישט נוצן קיין תקיפות. און פאר צייטווייליג קען מען אפילו דארפן עקשנות צו פארזיכערן אז מ'וועט זיך מכניע זיין צו גרעסערע, אפילו ווען ס'טראכט זיך מיר אנדערש.
די הכנעה דארף אבער נישט זיין אזוי עקשנות'דיג ביז ס'זאל ארבעטן אפילו לגבי אזעלכע וואס זענען אייניג אדער אונטער דיר, און זיכער זאלסטו דיך נישט אונטערגעבן צו דיינע אבסעסיעס, וואס מאכן דיין יצר הרע רח"ל שטערקער פון דיר. אויך דיינע אויפגאבעס מעגסטו נעמען אין די הענט אריין כדי זיי אויסצופירן ווי ס'דארף צו זיין, און נישט בלויז גיין מיט אזא געצווינגענע נאכגעלאזטקייט.
נאך מער, אפילו ווען מ'דארף זיך יא פירן מיט הכנעה, און דווקא הכנעה, כדי זיך צו לערנען פון רבי'ס און פון ווער ס'איז מער, וועט "אביסל" תקיפות אינאיינעם דערמיט, דאך זיין בעסער ווי צו זיין אזוי עקשנות'דיג.
למשל, די משנה (אבות פ"ב מ"ה) זאגט "לא הביישן למד", ווען איינער שעמט זיך צו פרעגן קען ער זיך נישט דערלערנען. דער וואס איז "איינגעשפּארט" אין הכנעה, האט נישט גענוג קוראזש איבערצופרעגן ווען ער פארשטייט נישט, און ער צווינגט זיך ענדערש איינצורעדן אז ער פארשטייט יא. א פּאסיגע פּארציע "תקיפות", העלפט צו קענען איבערפרעגן און קלארמאכן צי מ'האט ריכטיג פארשטאנען.
אין אנדערע ווערטער: אויב האסטו נישט גענוג הכנעה, וועסטו דיך נישט "לאזן לערנען". אויב האסטו נישט גענוג תקיפות, וועסטו קיינמאל נישט "פארשטיין". ביידע זענען וויכטיג. עקשנות צו א מינימום.

נישט "זיכער" אז ס'גייט געלונגען
א צווייטע פחד וואס האלט צוריק פון נוצן "תקיפות" אפילו ס'פעלט אויס, איז מסתמא דער הויפּט-גורם פאר עמאציאנעלע פּראבלעמען. און די מחשבה ארבעט אזוי.
– איך בין דאך נישט "זיכער" אז ס'גייט געלונגען...
פשט איז אזוי: דעם עצם "תקיפות" גלייך איך זייער שטארק, עס הערט זיך דאך געוואלדיג (בפרט אז יעדער האלט דערפון...). אבער ווען תקיפות געלונגט נישט, האט עס א ביטערן נאך טעם. טאמער וואלט מיר איינער פארזיכערט אז יעדעס מאל וואס איך ניץ תקיפות וועט עס געלונגען, דעמאלט וואלט איך עס טאקע געטון. אבער ווילאַנג ס'איז נישט זיכער, קען איך נישט, ווייל קיין דורכפאל וויל איך דאך נישט זיין. ממילא בלייב איך איינגעשפּארט אין הכנעה, כדי צו זיכער-מאכן אז איך גיי נישט אריבער אפילו א משהו דעם גרעניץ צו דער פּאטענציאל "שעדליכער" תקיפות.
– קיינער איז נישט אייביג פארזיכערט אז אלעס וועט געלונגען. מ'טוט אבער נאך אלץ וואס מ'האט צו טון. דאס איז דער אפּטייטש פון תקיפות, די פעסטקייט וואס האט נישט מורא. אויב מוז מען זיין הונדערט פּראצענט פארזיכערט, קלינגט עס ענדערש ווי צווינגעריי און עקשנות.
פארוואס האסטו מורא צו "פּרובירן" און יעדעס מאל ווארטן צו זען צי עס געלונגט אדער נישט? ענדערש ניצטו דיין עקשנות'דיגע הכנעה, צו "זיכער" מאכן אז ס'זאל "נישט" געלונגען? יעדעס מאל וואס מ'טוט נישט, געלונגט 'זיכער' נישט.
ביים אנהייבן נוצן "תקיפות" וועסטו טאקע יא האבן חרטות, ווייל דו וועסט עס זיכער נוצן אין פּלעצער וואו ס'באלאנגט נישט. פשוט ווייל ס'איז נישט מעגליך צו וויסן גלייך ווי איין און ווי אויס. דו האסט אבער נישט קיין ברירה. קענסט דיך אביסל לערנען, פרעגן אנדערע, און פּרובירן קודם מיט קלייניגקייטן. למעשה פּרובירן מיינט אויף די "אייגענע בארד". און יא, "דורכפאלן". אין אדם עומד על דבר הלכה אלא אם כן נכשל בה (גיטין מג.).
– דו וועסט חרטה האבן. דו וועסט פאררעכטן וואס דו דארפסט. דו וועסט מתפלל זיין. דו וועסט דיך לערנען אמת'דיגע "הכנעה". דו וועסט אויסארבעטן זאכן. און דו ווייסט וואס ס'גייט נאכדעם געשען?
דו גייסט בעז"ה זיין געזונט! דו וועסט קונה זיין די געזונטע קאָמבּינאַציע פון "תקיפות-הכנעה" און בעז"ה אויך "מצליח זיין". ויהי ה' את יוסף, ויהי איש מצליח.
חזר דיר איין: "תקיפות" מיט "הכנעה", "הכנעה" מיט "תקיפות", נאכאמאל און נאכאמאל. "עקשנות" ארויס .
דעמאלט איז יענער פּונקט ווי מיר
דריטע טעם. אמת'ע תקיפות איז נישט אָנגעוואנדן אין דערגרייכונגען, ס'איז דער פשוט'ער געפיל פון לעבן און דאס מציאות פון א מענטש אלס מענטש. ווי ביטער איראניש עס קלינגט, זענען מענטשן נישט גרייט צו אנערקענען דעם אייגענעם רעכט פאר לעבן, ווייל אויב קען מען עס דערגרייכן אָן קיין ספּעציעלע רעכטן, איז דאך פשט אז יענער קען אויך... און וואס פארדין 'איך' ווען יענער באקומט די זעלבע רעכטן...?
ענדערש איז מען גרייט צו פּייניגן זיך אליין אן קיין רחמנות, און זיכער מאכן אז מ'פילט נישט קיין ווערד אדער קיין שום טעם אין לעבן. די דערגרייכונגען מוז מען אויך קלאפּן, ווייל א צווייטער קען דאך עס פּונקט אזוי האבן... אויב הייסט דאס א דערגרייכונג מיינט דאך אז 'יענער' איז עפּעס... דאס איז דאך שרעקליך! און דאס קען מען נישט צולאזן.
ממילא וועל איך מיך האלטן איינגעשפּארט צו זיין גארנישט ווערד. און איך וועל מוזן אראפּברענגען די זון און די לבנה און זיי צוזאמקלאפּן אינאיינעם פאָרנט פון יעדנ'ס אויגן, ווייל נאר אזא געוואלדיגקייט קען קיינער נישט נאכמאכן.

נישט קענען פּראווענען רחמנות
פערטע טעם. איך קען פארלירן מיין גאנצע "שנארעריי ביזנעס"!
ווילאַנג איך היט מיך נישט צו נוצן קיין "תקיפות", קען איך מיך אהערשטעלן ווי א "נעבעך" און אויף דעם ארויף "שנארן", צי רחמנות צי טובות. איינמאל איך וועל נוצן תקיפות, וועט מיך שוין קיינער נישט אנקוקן ווי קיין "נעבעך". איך וועל אנהייבן מוזן ערצייגן, און נישט אייביג וועט עס געלונגען.
– נישט אמת. רוב געזונטע מענטשן פארטראגן דווקא נישט קיין שנארערס, העכסטנס וועלן זיי דיר צואווארפן אפּאָר פּעניס . זיי גלייכן דווקא יא ווען איינער פּרובירט ערנסט און זוכט זיך נישט "אנצולייגן". אזוי וועלן זיי דיר מער גערן העלפן. דו וועסט זיי אויך צומאל העלפן, אזויווי איין האנט וואשט א צווייטע. און זיי וועלן דיר אי"ה מכיר טובה זיין.
זיי וועלן דיר טאקע נישט "אייביג" העלפן, ווייל זיי טוען עס יעצט אויך נישט. די איינציגסטע סיבה פארוואס דו ווילסט בלייבן רחמנות, איז כדי צו בלייבן מיט אזא געפיל אז דו קענסט עס אייביג "פאדערן". פשט פון דיין גאנצע "עקשנות" איז בלויז כדי דו זאלסט בלייבן כאטש מיט די תביעות!
אבער אזעלכע תביעות נעמט נישט קיין שום בית דין אויף און להבדיל א בּאַנק קעשט עס נישט. מענטשן האלטן זיך רח"ל קראנק, פשוט פאר דער תאוה צו פארמאגן 'תביעות'. לוינט עס דען? ניין! ענדערש לאז נאך און געב עס אויף.
דאס זעלבע דער תקיפות'דיגער "עקשן". יא, אנשטאט עקשנות, ניץ עפּעס וואס דו גלייכסט זייער נישט – "הכנעה". השי"ת איז סייווי שטערקער פון דיר, זיי דיך מכניע. לאמיר האפן אז א צווייט מאל וועט דיין תקיפות יא ברענגען הצלחה.
און דער סוד פון הצלחה איז, אז מ'פּרובירט מיט אנטשלאסנקייט און מ'איז אויך גרייט צו דורכפאלן. אויב דו ווילסט געווינען, מוזסטו זיין גרייט צו פארלירן. פארשטייט זיך אז מ'נעמט אָן די נויטיגע השתדלות'ן צו פארמיידן, אבער מ'גראבט זיך נישט אריין אין אזא לאָך, מיט אן איינרעדעניש, אז מ'קען זיך עפּעס פארזיכערן.
– אבער איין מינוט. ס'איז דא נאך א סימן.
תמצית: "תקיפות" איז נישט אָנגעוואנדן אין מעלות. אדרבא! תקיפות-הכנעה איז פשט אז מ'דארף זיך נישט אויפבלאזן כדי צו פילן גוט, הערשט דאן קען מען ארויפבויען די מעלות העכער דעם פונדאמענט.

    קאנצעפטן 
  פראגן 
 
  בלאנזשערייען 
  מפתח 
 
  עקסערסייז 
 
 

המברך יתברך האט געשריבן: ↑ דאנערשטאג אפריל 20, 2023 11:47 am

שלום עליכם מורי ורבותי, ווער ס'איז וויליג איז געלאדנט אריינצוקומען און אראפפאקן מיט וואסערע מידה מגונה ער מוטשעט זיך. ותשועה ברוב יועץ.

למשל איך, מוטשע מיך מיט אומפארגינערישקייט.
ס'איז זייער אומלאגיש, אבער דאך. איינער קען העלפן? נישט אין אישי.

הא, הא. ליידער, איך מוטשע מיך נאכאלץ דערמיט, טראץ וואס ס'איז געווארן היבש בעסער דורכאויס דאס יאר. נו, ברוך השם.

    קאנצעפטן 
  פראגן 
 
  בלאנזשערייען 
  מפתח 
 
  עקסערסייז 
 
 

ווי קען איך הערן עפעס א גוטע שיינע שמועס בענין 'לא נהגו כבוד זה בזה' וואס איז די מוראדיגע הארבקייט דערפון אז וועגן דעם שטארבן אזעלכע גדולי ישראל ווי תלמידי ר''ע?

איך האב נישט קיין טעיפ, אבער אינעם א"ד רעדט מען היבש ארום דערוועגן דא און דארטן.

    קאנצעפטן 
  פראגן 
 
  בלאנזשערייען 
  מפתח 
 
  עקסערסייז