אידישע וועלט פארומס

בסידור היעב"ץ בתפלת "ובא לציון" לפני ברוך הוא אלקינו שבראנו לכבודו כתב וז"ל:
כאן תקבץ שתי ציציות המונחים לאחוריך ותחזירם לפניך.
תאמר ברוך אלקינו בכוונה ובשמחת הלב שזכינו לכל זה ויזכה לרוח הקודש ויבוא להשגה גדולה עכ"ל.

מי יודע מדוע לקבץ הציציות לפניו באמירת ברוך הוא אלקינו וכו', ומה הטעם בזה ? מי נוהג כך ?

ראה כאן בפנים https://beta.hebrewbooks.org/pdfpager.a ... &pgnum=173

למען לא ניגע לריק- למשמש בתפילין של ראש

בסידור היעב"ץ בתפלת "ובא לציון" לפני ברוך הוא אלקינו שבראנו לכבודו כתב וז"ל:
כאן תקבץ שתי ציציות המונחים לאחוריך ותחזירם לפניך.


מי יודע מדוע לקבץ הציציות לפניו באמירת ברוך הוא אלקינו וכו', ומה הטעם בזה ? מי נוהג כך ?

חפשתי ולא מצאתי כעת כלום מי שמדבר מזה - ורק זאת מצאתי בבן איש חי שיש איזה שייכות לפסוקי ה' צבקאות וגו' עם ציצית, שכ' שבעת העטיפת הטלית יאמרו פסוקים אלו.

דאכט זיך מינקאטשע רב ז״ל די מנחת אלעזר האט אראפגענימען די כריכות פין די פינגער ביי די יהי רצון מלפניך שנשמור חקיך האט א שייכות, יעצט שרייבענדיג קלער איך אז דאס האט אפשר א שייכות מיט די ברכה פין לשמור חקיו פין די בני מערבא, איינער ווייסט א מקור?

פשוטו כמשמעו האט געשריבן: ↑ פרייטאג מאי 10, 2024 12:25 pm

דאכט זיך מינקאטשע רב ז״ל די מנחת אלעזר האט אראפגענימען די כריכות פין די פינגער ביי די יהי רצון מלפניך שנשמור חקיך האט א שייכות, יעצט שרייבענדיג קלער איך אז דאס האט אפשר א שייכות מיט די ברכה פין לשמור חקיו פין די בני מערבא, איינער ווייסט א מקור?

ריכטיג,
וכ"כ בדרכי חיים ושלום אות רל"א, (אפי' אז למעשה האט ער אראפ גענומען די תפילין נאך עלינו, כמבו' שם אות רלו)
די מקור צו דעם איז אין סדר היום (לר"מ מכיר) טאקע ווי דו האסט געשריבען מיוסד אויף די מנהג פון די בני מערבא. יש לציין אז נאך גדולים האבען זיך אזוי געפירט, (יעו' מנחת שלמה להגרשז"א פי"א הערה 45).

נאך א אריכות איז דא וואס צו טוהן ר"ח וואס מען טוט אויס די תפילין נאך ובא לציון, דער פרמ"ג (סי' כ"ה א"א סק"ל) שרייבט מען זאל אויסטוהן ביי שנשמור חוקיך, (אלץ די בני מערבא) און דער ערוך השולחן (סי' כ"ט ס"ג) פרעגט אויף דער מנהג (בכלל, נישט נאר אויף ר"ח) אז לדעתו האט נישט קיין פשט צו מאכען א זכר אויב פסק'נט מען נישט ווי זיי.
און אין אות חיים סי' כ"ה (ס"ק י"ט) איז אויך דוחה דער מנהג (דער מנח"א איז נאר דוחה די חלק פון ר"ח, אז מען זאל אויסטוהן פאר קדיש יעו"ש, לגבי די רצועות האט ער זיך אויך געפירט כנ"ל)