אידישע וועלט פארומס

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ מיטוואך מאי 08, 2024 5:43 pm

אין ארץ ישראל איז גאר נפוץ צו נעמען א שויער נאכ'ן מקוה שבת צופרי (מיט זייף...) אויסער אין סאטמאר יואל ווי יואלי לעשט אויס די וואסער, און ס'הענגט א שארפע צעטל דערקעגן , אבער אין אמעריקע כמעט וואס מ'זעהט עס נישט.

ווייסט פארוואס? ווייל ווער אין אמעריקע נעמט א קאלטע שויער??

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ מיטוואך מאי 08, 2024 5:43 pm

אין ארץ ישראל איז גאר נפוץ צו נעמען א שויער נאכ'ן מקוה שבת צופרי (מיט זייף...) אויסער אין סאטמאר יואל ווי יואלי לעשט אויס די וואסער, און ס'הענגט א שארפע צעטל דערקעגן , אבער אין אמעריקע כמעט וואס מ'זעהט עס נישט.

אני הקטן האב אמאל גענומען א קאלטע שויער נאכ'ן מקוה, און באקומען א פסק דערפאר פון אן עלטערן יוד.

ספרדים נעמען אן להיתר ע"פ המחבר.
בני אשכנז לרוב הדיעות איז אסור וכך המנהג. במקום צער יש שהקילו.
אבער נעמען א שויער בפרהסיא אין מקווה איז א פירצה פין קלי דעת אדער עמירצות.
מיזט א שויער מאך עס אינדערהיים, קומסט אריין אין מקווה אין פורץ פרצות?, בפרט היינטיגע שויערס קען מען בניקל מיט א קליינע דריי צו קומען צו הייסע וואסער צו איסור רחיצה ממש ואין צריך לומר מלאכת מבשל דאורייתא.

קונטרס האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 3:20 am

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ מיטוואך מאי 08, 2024 5:43 pm

אין ארץ ישראל איז גאר נפוץ צו נעמען א שויער נאכ'ן מקוה שבת צופרי (מיט זייף...) אויסער אין סאטמאר יואל ווי יואלי לעשט אויס די וואסער, און ס'הענגט א שארפע צעטל דערקעגן , אבער אין אמעריקע כמעט וואס מ'זעהט עס נישט.

אני הקטן האב אמאל גענומען א קאלטע שויער נאכ'ן מקוה, און באקומען א פסק דערפאר פון אן עלטערן יוד.

ספרדים נעמען אן להיתר ע"פ המחבר.
בני אשכנז לרוב הדיעות איז אסור וכך המנהג. במקום צער יש שהקילו.
אבער נעמען א שויער בפרהסיא אין מקווה איז א פירצה פין קלי דעת אדער עמירצות.
מיזט א שויער מאך עס אינדערהיים, קומסט אריין אין מקווה אין פורץ פרצות?, בפרט היינטיגע שויערס קען מען בניקל מיט א קליינע דריי צו קומען צו הייסע וואסער צו איסור רחיצה ממש ואין צריך לומר מלאכת מבשל דאורייתא.

איך מיין אז ס’איז די פרענקן וואס האבן דאס פורץ געווען דאס נעמען א קאלטע שויער שבת בפרהסיא.

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ מיטוואך מאי 08, 2024 5:43 pm

עפ''י פשטות ההלכה איז מותר זיך צו וואשן מיט קאלטע וואסער אין שבת, אדער מיט חמין שהוחמו בער''ש אבר אבר.

ס'איז דא א מנהג וואס ווערט געברענגט אין משנ''ב בשם מג''א, אז מ'זאל זיך נישט וואשן בכלל צוליב חשש סחיטה אדער הוצאה.

די שאלה איז כהיום וואס מ'גייט עניוועיס אין מקוה, איז נאכאלץ דא די מנהג אדער נישט ?

אין ארץ ישראל איז גאר נפוץ צו נעמען א שויער נאכ'ן מקוה שבת צופרי (מיט זייף...) אויסער אין סאטמאר יואל ווי יואלי לעשט אויס די וואסער, און ס'הענגט א שארפע צעטל דערקעגן , אבער אין אמעריקע כמעט וואס מ'זעהט עס נישט.

אני הקטן האב אמאל גענומען א קאלטע שויער נאכ'ן מקוה, און באקומען א פסק דערפאר פון אן עלטערן יוד.

פארשטייט זיך אז מ'דארף זיין גאר נזהר אין סחיטה, תלישת שער.

עני ידיעות ? הוראות ?

עס איז אנגענומען צו מחמיר זיין ווי דער מנהג וואס דער מהרי"ל און תרה"ד ברענגען חוץ אויב עס איז דא א סיבה כמבואר אין יור"ד קצז, עס איז אנגענומען אז א מקוה פארן דאווענען איז גענוג א סיבה אפי' נישט טב"ע אבער אן א סיבה בלייבט דער מנהג נישט אריינצוגיין אין וואסער,
דער מנהג אין ארצה"ק ווייס איך נישט, אבער אויב עס קומט פון די ספרדים איז פשוט אז זיי האבן קיינמאל נישט געהאט די מנהג וואס דער מהרי"ל ברענגט.

האב איך געזען דעם שבת אין קערעסטיר עטליכע ווילן נעמען א "קאלטע" שויער, אבער אפס, ווען די וואסער הייבט אן רינען כאפן זיי אז ס'איז נאר די איין אפשען הייס/ווארעם.

מ'דארף אויך וויסן צו די שויער ארבעט נישט אויף לעקטער, ווי למשל ווען ס'ארבעט מיט א פאמפ וכדו'.

אדמדם האט געשריבן: ↑ זונטאג אפריל 21, 2024 2:22 am

וואס די הלכה שבת ערב פסח טרעפט מען א שטיקל חמץ אין פריזער אבער סליגט צווישן אנדערע זאכן מעג מען קלויבן פסולת מתוך אוכל דאס מבער צו זיין (עשה דוחה לא תעשה וכדו') אדער נישט ? ומה יעשה?
(נ.ב. אין פסח איז ממילא כופין עליו כלי און מ'דארף נישט מאכן קיין ברירה משא''כ ערב פסח)

לכאורה יש צד לומר.. אז היות ער וויל נעמען דעם חמץ עס ארויס צו ווארפן און מקיים זיין א מצוה.. און ער קומט נישט יעצט מתקן זיין די מאכלים וואס בלייבן אין פריזער אז זיי זאלן בלייבן אנעם חמץ.. אז די חמץ זאל גאר הייסן אוכל און ס'זאל נישט זיין קיין ברירה ווען ער גייט עס אוועק ווארפן מיד.


ובדרך אגב יש להוסיף וואס איז געשטאנען אין קובץ אור הצפון דעם חודש ניסן.. אז ביים בעלזער רב ז"ל האט ער באמערקט שבת ער"פ אז ס'האט זיך אנגעקלעבט אפאר ברעקלעך חלה אין וויין וואס איז געווען אויף די ערד.. האט ער געהייסן דעם משמש כופה זיין א כלי.. זייענדיג חושש אז אויב וועט מען עס צוזאמען נעמען וועט זיין א חשש פון מגבל.

עלינו האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 3:25 am

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ מיטוואך מאי 08, 2024 5:43 pm

עפ''י פשטות ההלכה איז מותר זיך צו וואשן מיט קאלטע וואסער אין שבת, אדער מיט חמין שהוחמו בער''ש אבר אבר.

ס'איז דא א מנהג וואס ווערט געברענגט אין משנ''ב בשם מג''א, אז מ'זאל זיך נישט וואשן בכלל צוליב חשש סחיטה אדער הוצאה.

די שאלה איז כהיום וואס מ'גייט עניוועיס אין מקוה, איז נאכאלץ דא די מנהג אדער נישט ?

אין ארץ ישראל איז גאר נפוץ צו נעמען א שויער נאכ'ן מקוה שבת צופרי (מיט זייף...) אויסער אין סאטמאר יואל ווי יואלי לעשט אויס די וואסער, און ס'הענגט א שארפע צעטל דערקעגן , אבער אין אמעריקע כמעט וואס מ'זעהט עס נישט.

אני הקטן האב אמאל גענומען א קאלטע שויער נאכ'ן מקוה, און באקומען א פסק דערפאר פון אן עלטערן יוד.

פארשטייט זיך אז מ'דארף זיין גאר נזהר אין סחיטה, תלישת שער.

עני ידיעות ? הוראות ?

עס איז אנגענומען צו מחמיר זיין ווי דער מנהג וואס דער מהרי"ל און תרה"ד ברענגען חוץ אויב עס איז דא א סיבה כמבואר אין יור"ד קצז, עס איז אנגענומען אז א מקוה פארן דאווענען איז גענוג א סיבה אפי' נישט טב"ע אבער אן א סיבה בלייבט דער מנהג נישט אריינצוגיין אין וואסער,
דער מנהג אין ארצה"ק ווייס איך נישט, אבער אויב עס קומט פון די ספרדים איז פשוט אז זיי האבן קיינמאל נישט געהאט די מנהג וואס דער מהרי"ל ברענגט.

דאס האב איך געוואלט וויסן, זאגסט אז אפילו אויב מ'איז מקיל ביי מקוה, אפילו בלי טב''ע, אבער לגבי שויער בלייבט די מנהג אז ס'איז אסור.

וואס טוט זיך במקום צער ? א שטארק קלארינטע מקוה, נישט בפרהסיא ?

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 11:20 am

עלינו האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 3:25 am

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ מיטוואך מאי 08, 2024 5:43 pm

עפ''י פשטות ההלכה איז מותר זיך צו וואשן מיט קאלטע וואסער אין שבת, אדער מיט חמין שהוחמו בער''ש אבר אבר.

ס'איז דא א מנהג וואס ווערט געברענגט אין משנ''ב בשם מג''א, אז מ'זאל זיך נישט וואשן בכלל צוליב חשש סחיטה אדער הוצאה.

די שאלה איז כהיום וואס מ'גייט עניוועיס אין מקוה, איז נאכאלץ דא די מנהג אדער נישט ?

אין ארץ ישראל איז גאר נפוץ צו נעמען א שויער נאכ'ן מקוה שבת צופרי (מיט זייף...) אויסער אין סאטמאר יואל ווי יואלי לעשט אויס די וואסער, און ס'הענגט א שארפע צעטל דערקעגן , אבער אין אמעריקע כמעט וואס מ'זעהט עס נישט.

אני הקטן האב אמאל גענומען א קאלטע שויער נאכ'ן מקוה, און באקומען א פסק דערפאר פון אן עלטערן יוד.

פארשטייט זיך אז מ'דארף זיין גאר נזהר אין סחיטה, תלישת שער.

עני ידיעות ? הוראות ?

עס איז אנגענומען צו מחמיר זיין ווי דער מנהג וואס דער מהרי"ל און תרה"ד ברענגען חוץ אויב עס איז דא א סיבה כמבואר אין יור"ד קצז, עס איז אנגענומען אז א מקוה פארן דאווענען איז גענוג א סיבה אפי' נישט טב"ע אבער אן א סיבה בלייבט דער מנהג נישט אריינצוגיין אין וואסער,
דער מנהג אין ארצה"ק ווייס איך נישט, אבער אויב עס קומט פון די ספרדים איז פשוט אז זיי האבן קיינמאל נישט געהאט די מנהג וואס דער מהרי"ל ברענגט.

דאס האב איך געוואלט וויסן, זאגסט אז אפילו אויב מ'איז מקיל ביי מקוה, אפילו בלי טב''ע, אבער לגבי שויער בלייבט די מנהג אז ס'איז אסור.

וואס טוט זיך במקום צער ? א שטארק קלארינטע מקוה, נישט בפרהסיא ?

עס איז קלאר אז דער מנהג בלייבט לאיסור אויב עס איז נישט דא קיין סיבה אזויווי מען זעט אין יו"ד,
במקום צער איז מותר אפי' רחיצה.

עלינו האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 2:28 pm

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 11:20 am

עלינו האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 3:25 am

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ מיטוואך מאי 08, 2024 5:43 pm

עפ''י פשטות ההלכה איז מותר זיך צו וואשן מיט קאלטע וואסער אין שבת, אדער מיט חמין שהוחמו בער''ש אבר אבר.

ס'איז דא א מנהג וואס ווערט געברענגט אין משנ''ב בשם מג''א, אז מ'זאל זיך נישט וואשן בכלל צוליב חשש סחיטה אדער הוצאה.

די שאלה איז כהיום וואס מ'גייט עניוועיס אין מקוה, איז נאכאלץ דא די מנהג אדער נישט ?

אין ארץ ישראל איז גאר נפוץ צו נעמען א שויער נאכ'ן מקוה שבת צופרי (מיט זייף...) אויסער אין סאטמאר יואל ווי יואלי לעשט אויס די וואסער, און ס'הענגט א שארפע צעטל דערקעגן , אבער אין אמעריקע כמעט וואס מ'זעהט עס נישט.

אני הקטן האב אמאל גענומען א קאלטע שויער נאכ'ן מקוה, און באקומען א פסק דערפאר פון אן עלטערן יוד.

פארשטייט זיך אז מ'דארף זיין גאר נזהר אין סחיטה, תלישת שער.

עני ידיעות ? הוראות ?

עס איז אנגענומען צו מחמיר זיין ווי דער מנהג וואס דער מהרי"ל און תרה"ד ברענגען חוץ אויב עס איז דא א סיבה כמבואר אין יור"ד קצז, עס איז אנגענומען אז א מקוה פארן דאווענען איז גענוג א סיבה אפי' נישט טב"ע אבער אן א סיבה בלייבט דער מנהג נישט אריינצוגיין אין וואסער,
דער מנהג אין ארצה"ק ווייס איך נישט, אבער אויב עס קומט פון די ספרדים איז פשוט אז זיי האבן קיינמאל נישט געהאט די מנהג וואס דער מהרי"ל ברענגט.

דאס האב איך געוואלט וויסן, זאגסט אז אפילו אויב מ'איז מקיל ביי מקוה, אפילו בלי טב''ע, אבער לגבי שויער בלייבט די מנהג אז ס'איז אסור.

וואס טוט זיך במקום צער ? א שטארק קלארינטע מקוה, נישט בפרהסיא ?

עס איז קלאר אז דער מנהג בלייבט לאיסור אויב עס איז נישט דא קיין סיבה אזויווי מען זעט אין יו"ד,
במקום צער איז מותר אפי' רחיצה.

טוט זיך טאקע ווען יו’’ט געפאלט סמוך לשבת, אין ס’קומט אויס אז מ’קען זיך נישט וואשן פאר דריי טעג, זענען זיך מאנכע קלים זיך מקיל צו וואשן מיט קאלט וואסער.

שפילקעס האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 2:42 pm

עלינו האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 2:28 pm

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 11:20 am

עלינו האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 3:25 am

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ מיטוואך מאי 08, 2024 5:43 pm

עפ''י פשטות ההלכה איז מותר זיך צו וואשן מיט קאלטע וואסער אין שבת, אדער מיט חמין שהוחמו בער''ש אבר אבר.

ס'איז דא א מנהג וואס ווערט געברענגט אין משנ''ב בשם מג''א, אז מ'זאל זיך נישט וואשן בכלל צוליב חשש סחיטה אדער הוצאה.

די שאלה איז כהיום וואס מ'גייט עניוועיס אין מקוה, איז נאכאלץ דא די מנהג אדער נישט ?

אין ארץ ישראל איז גאר נפוץ צו נעמען א שויער נאכ'ן מקוה שבת צופרי (מיט זייף...) אויסער אין סאטמאר יואל ווי יואלי לעשט אויס די וואסער, און ס'הענגט א שארפע צעטל דערקעגן , אבער אין אמעריקע כמעט וואס מ'זעהט עס נישט.

אני הקטן האב אמאל גענומען א קאלטע שויער נאכ'ן מקוה, און באקומען א פסק דערפאר פון אן עלטערן יוד.

פארשטייט זיך אז מ'דארף זיין גאר נזהר אין סחיטה, תלישת שער.

עני ידיעות ? הוראות ?

עס איז אנגענומען צו מחמיר זיין ווי דער מנהג וואס דער מהרי"ל און תרה"ד ברענגען חוץ אויב עס איז דא א סיבה כמבואר אין יור"ד קצז, עס איז אנגענומען אז א מקוה פארן דאווענען איז גענוג א סיבה אפי' נישט טב"ע אבער אן א סיבה בלייבט דער מנהג נישט אריינצוגיין אין וואסער,
דער מנהג אין ארצה"ק ווייס איך נישט, אבער אויב עס קומט פון די ספרדים איז פשוט אז זיי האבן קיינמאל נישט געהאט די מנהג וואס דער מהרי"ל ברענגט.

דאס האב איך געוואלט וויסן, זאגסט אז אפילו אויב מ'איז מקיל ביי מקוה, אפילו בלי טב''ע, אבער לגבי שויער בלייבט די מנהג אז ס'איז אסור.

וואס טוט זיך במקום צער ? א שטארק קלארינטע מקוה, נישט בפרהסיא ?

עס איז קלאר אז דער מנהג בלייבט לאיסור אויב עס איז נישט דא קיין סיבה אזויווי מען זעט אין יו"ד,
במקום צער איז מותר אפי' רחיצה.

טוט זיך טאקע ווען יו’’ט געפאלט סמוך לשבת, אין ס’קומט אויס אז מ’קען זיך נישט וואשן פאר דריי טעג, זענען זיך מאנכע קלים זיך מקיל צו וואשן מיט קאלט וואסער.

זאגסט אז איך בין א קל... נו נו..

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 2:45 pm

שפילקעס האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 2:42 pm

עלינו האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 2:28 pm

אליהו ליכטענשטיין האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 11:20 am

עלינו האט געשריבן: ↑ זונטאג מאי 12, 2024 3:25 am

עס איז אנגענומען צו מחמיר זיין ווי דער מנהג וואס דער מהרי"ל און תרה"ד ברענגען חוץ אויב עס איז דא א סיבה כמבואר אין יור"ד קצז, עס איז אנגענומען אז א מקוה פארן דאווענען איז גענוג א סיבה אפי' נישט טב"ע אבער אן א סיבה בלייבט דער מנהג נישט אריינצוגיין אין וואסער,
דער מנהג אין ארצה"ק ווייס איך נישט, אבער אויב עס קומט פון די ספרדים איז פשוט אז זיי האבן קיינמאל נישט געהאט די מנהג וואס דער מהרי"ל ברענגט.

דאס האב איך געוואלט וויסן, זאגסט אז אפילו אויב מ'איז מקיל ביי מקוה, אפילו בלי טב''ע, אבער לגבי שויער בלייבט די מנהג אז ס'איז אסור.

וואס טוט זיך במקום צער ? א שטארק קלארינטע מקוה, נישט בפרהסיא ?

עס איז קלאר אז דער מנהג בלייבט לאיסור אויב עס איז נישט דא קיין סיבה אזויווי מען זעט אין יו"ד,
במקום צער איז מותר אפי' רחיצה.

טוט זיך טאקע ווען יו’’ט געפאלט סמוך לשבת, אין ס’קומט אויס אז מ’קען זיך נישט וואשן פאר דריי טעג, זענען זיך מאנכע קלים זיך מקיל צו וואשן מיט קאלט וואסער.

זאגסט אז איך בין א קל... נו נו..

א קל מיינט איינער וואס פארלאזט זיך אויף א קולא. עפעס שלעכט?

אויב איז מען מקיל בהוראת דיין מומחה איז איין זאך, אויב טוט מען עס על דעת עצמו איז עס א שטיקל פראבלעם.

אדמדם האט געשריבן: ↑ מאנטאג מאי 20, 2024 3:53 pm

שטייט אין סי' ש''ו אז מ'מעג שבת רעדן בנוגע דינגען א מלמד ללמד את בנו אומנות ווייל ס'הייסט א דיבור של מצוה וועגן שמא ילסטם את הבריות.
מעג א אינגערמאן זיך לערנען אן אומנות שבת ווייל אויב האט ער נישט קיין פרנסה שמא ילסטם את הבריות? אדער זאגט מען עס נאר בנוגע אפשמעוסן מיט א מלמד אבער בפועל לערנען טאר מען נישט?

או מיי! ביסט דאך אזוי גערעכט, איך האב אייביג אפגעלערנט דעם גמרא/מחבר סתם לגבי לערנען אומנות, בעת וואס עס איז קלאר אז דער לשון הגמרא/המחבר איז נאר איבער אפשמועסן מיטן מלמד

(עס ענטפערט נישט דיין שאלה צו מ'קען ארויסנעמען פון דעם להתיר אויף לימוד האומנות אויך. אבער איך זע נישט וויאזוי ס'קען זיין אז אויב יענץ איז מותר וואלט עס נישט קלאר ארויסגעשטאנען לכה"פ אין די נו"כ.)

אוראייניקל האט געשריבן: ↑ מאנטאג מאי 20, 2024 5:37 pm

דער מג"א שרייבט אין סי' ש"מ סק"ח "דמותר לראות אומנות בשבת אף על גב שמלמדה (ת"ה)".

זאגט אבער אויף דעם דער משנה ברורה (סקכ"א) "ונראה דהיינו דוקא באקראי שנזדמן לו לראות וגם זה יש לו ליזהר שלא ידבר אז מאומה עם העו"ג בזה וכדלעיל בסימן ש"ז ע"ש, אבל לילך בשבת בכוון לבית העו"ג בשביל זה אסור משום ממצוא חפצך".

דהיינו אז זיך זעצן לערנען אן אומנות גייט יא אריין אינעם איסור פון ממצוא חפצך.

ער זאגט אז די ''הליכה'' איז אסור משום ממצוא חפציך
די דיבור קען נאך אלס זיין א דיבור של מצוה.
קען זיין אז מ'מעג יא רעדן און לערנען א אומנות !?

אדמדם האט געשריבן: ↑ מאנטאג מאי 20, 2024 6:45 pm

אוראייניקל האט געשריבן: ↑ מאנטאג מאי 20, 2024 5:37 pm

דער מג"א שרייבט אין סי' ש"מ סק"ח "דמותר לראות אומנות בשבת אף על גב שמלמדה (ת"ה)".

זאגט אבער אויף דעם דער משנה ברורה (סקכ"א) "ונראה דהיינו דוקא באקראי שנזדמן לו לראות וגם זה יש לו ליזהר שלא ידבר אז מאומה עם העו"ג בזה וכדלעיל בסימן ש"ז ע"ש, אבל לילך בשבת בכוון לבית העו"ג בשביל זה אסור משום ממצוא חפצך".

דהיינו אז זיך זעצן לערנען אן אומנות גייט יא אריין אינעם איסור פון ממצוא חפצך.

ער זאגט אז די ''הליכה'' איז אסור משום ממצוא חפציך
די דיבור קען נאך אלס זיין א דיבור של מצוה.
קען זיין אז מ'מעג יא רעדן און לערנען א אומנות !?

רעדן זאגט ער דאך איז אסור אפילו ביי נזדמן באקראי.