Re: זיך טוישן מיט מעדיטעישאן (אויף יודיש: העמקת המחשבה)
סאבאבא האט געשריבן:נשמה האט געשריבן:סאבאבא האט געשריבן: די פיאסעצנער זאגט קלאר אנדערש ווי דיר עיין פרק ט' הכשרת האברכים
ווען ער רעדט פון אוועקנעמען די נפש פון די לבוש וואס די נפש האט אנגעטון?
ניין ווען ער רעדט וויאזוי שוואכער מאכען די מחשבות און הרגשים
בס"ד
יא אוודאי. ער רעדט דארט ווען א מענטש ווערט באוואוסטזיניג אז ער גליסט צו דברים נמוכיים, צו זאכן וואס מ'טאר נישט, חס ושלום. איז וויבאלד מ'ווייסט אז מ'גליסט שוין, די נפש האט זיך שוין אנגעצינדן, זאגט ער אז זיי נישט סתם מסיח דעת פון די גאנצע זאך, נאר ער וויל אז דו זאלסט טון א געוויסע פעולה מיט דיין מחשבה און לאזן די חלק נפש וואס האט זיך אנגעצינדן אין דיר, און נאר אוועקנעמען די לבוש אין וואס עס האט זיך מלביש געווען, דאס הייסט אוועקנעמען די זאך וואס האט אנגעצינדן די נפש. און נאכדעם זאלסטו נעמען דעם נאקעטן חלק נפש, עס אויסברייטערן, און זיך דערנענטערן דערמיט צום אייבערשטן. עס אנטון א לבוש של קדושה.
לאמיר זאגן אז מ'פיהלט א ליבשאפט צו עסן א עפל, קומט אויס אז דער עפל איז געווען א סיבה וואס האט מעורר געווען אז מ'זאל פיהלן א באהאלטענע כוח אינעם נפש. ווייל ביז יעצט האסטו נישט געפיהלט דעם כח, עס איז געווען באהאלטן אין דיין נפש. און דער עפל האט עס יעצט ארויסגעברענגט, דו פיהלסט דעם כוח. וויל ער אז מ'זאל מיט די מחשבה מבטל זיין די עפל און בלייבן מיט די געפיל, עס אויסברייטערן, און נוצן דער געפיל צו ווערן נאנטער צום אייבערשטן. עס מלביש זיין מיט א לבוש של קדושה.
אבער דו זאגסט: אין די ספעצפישע מיינדפולנעס מעדיטאציע לאזט מען די מחשבה גיין און ווערן צובלאזען אן זיך אריימישען/קריטיקירען/פייטן. בלויז קוקען אויף דעם.
לויט דעם שטיקל פון הכשרת אברכים, דארף מען זיך יא אריינמישן מיט די מחשבה און אפטיילן צווישן די כח הנפש וואס איז געווארן נתגלה אינעם געפיל, און צווישן די זאך וואס האט דאס מגלה געווען. און מ'זאל מבטל זיין די זאך, און מ'זאל בלייבן מיט די געפיל און נאכדעם עס נוצן זיך מקרב זיין צום אייבערשטן.
לאמיר זאגן אז איך הייב אן די מעדיטעשאן. און עס קומט מיר אריין צו טראכטן פון א געוויסע בנין. זאל איך פרובירן בלייבן מיט די תאווה צו טראכטן פונעם בנין, אבער איך זאל עס נוצן צו טראכטן פונעם בית המקדש צו ווערן נענטער צו השי"ת. ביידע איז דאך אינטערעסאנט פאר'ן דמיון וואס וויל יעצט זעהט אויס מדמה זיין א געביידע.
קומט אויס אז מ'דארף זיך יא אריינמישן
און קריטיקירן דארף מען אויך. ווייל מ'דארף דאך וויסן צי איז עס א זאך וואס ברענגט נענטער צו השי"ת אדער איז עס סתם א נמיכיות אדער סתם א 'מפנה ליבו לבטלה'.
און פייטן? ער רעדט דארט פון פייטן. קוק אריין דארט אין דברי המתחיל ומעתה כבר יש לך. און ער ענדיגט מיט א ווארט פון בית אהרן: חפציך אסורים: וואס דיר ווילט זיך טאר מען נישט. און ער זאגט: דברי קודש אלו כלל ועיקר הם.
און דו זאגסט: בלויז קוקן אויף דעם. ער זאגט נישט 'בלויז קוקן אויף דעם'. ער רעדט וויאזוי מ'קען עס געבן א בליק, דעם ריכטיגן שארפן בליק, אז די זאך זאל בטל ווערן, און עס זאל זיך אפלאזן פון די כוח הנפש און מ'זאל בלייבן בלויז מיט די כוח הנפש.
קומט אויס אז מ'מאכט עס אזוי: מ'זעהט ווי די מחשבה וויל גיין, די מחשבה וואס מ'וויל טראכטן איז נאר א לבוש פון די כח הנפש וואס האט זיך מגלה געווען מיט אזא לבוש, און מ'טוט עס אויס און מ'איז מבטל די לבושים, און מ'בלייבט מיט די נפש און מ'טוט עס אן מיט א אמת'ע געטליכע לבוש. און דאס איז אנדערש ווי איך האב ביז יעצט געשריבן. ש'כח.
והשם הטוב יעזור
