אידישע וועלט פארומס

נודה לך האט געשריבן:

מחבר ספרים האט געשריבן: איך מיין די סיבה פארוואס מען איז היינט מער מיקל איז וייל עס איז נאר א איסור דרבנן סחיטה בשערות און במקום כבוד הבריות קען מען מיקל זיין ממילא היינט ווען מענטשען זענען מער שעמעדיג צו גיין מיט צופלויגענע פאיות איז מען מער מיקל אלס כבוד הבריות אבער דאס איז זייער א שוואכע היתר

בנוגע מאכן מיט דזעל איז לכאורה אויכעט דא א איסור פון ממרח דארף מען מער נזהר זיין ביי דעם

בנוגע וואס מטעמים האט געפרעגט וועגן גיין אויף קארפעט דאס איז א היתר ווען די סחיטה געשעהט פון זיך אליינס בלי כוונה קען מען מיקל זיין ווען ער דארף נישט די וואסער אדער ער וויל נישט אויסקוועטשען די בגד וההיתר מבואר בשמירת שבת כהלכתה בשם הגרש''ז אויערבאך בנוגע זאקען וואס איז נאס געווארען אבער צו גיין קוועטשען בידים איז נישט מותר אזוי ווי מען זעהן אין שו''ע אין ש''כ וועגן אריינקוועטשען א בגד צו פארמאכען א נקב שבחביות איז אסור

די כבוד הבריות פון נאסע פיאות די קורצע צייט....????!!!!!

וואס נאך וועט מען דא מקיל זיין מיט כבוד הבריות תירוצים?????

אגב, כבוד הבריות דוחה ל"ת שבתורה בשב ואל תעשה, ודרבנן בקום ועשה, עיין ברכות כא: וכמש"כ בספרי האחרונים.

איך מיין צו זאגן אז מקען נישט אפמאכן אז אזא קלייניגקייט זאל הייסן כבוד הבריות אויב טאקע מקען אלעס דוחה זיין קען שוין יעדער מאן דהוא אנהויבן מקיל זיין אין איסורים חמורים מיט א תירוץ ווייל ער שעמט זיך וכו'

עס איז א פסיק רישא דלא ניחא ליה אויף אן איסור דרבנן ווייל איסור סחיטת שערות איז א דרבנן און מען איז מצרף נאך א סניף עס איז דא איינע פון די ראשונים וואס האלט אז אויב דארף מען נישט די וואסער מעג מען לכתחלה קוועטשן די אלע 3 סניפים צוזאמען מעג מען אויב מען האט נישט אינזין צו קוועטשן. און באמת איז דאס א טריקענע מחבר אין שיט איך געדענק נישט פונקט אבער איינער זאל דערמאנען ערגעץ פון ווי סעיף יד אדער טו די מחבר זאגט ממש דאס

איך געדענק ווען איך בין געזעצן אין כולל האט יעדער מסגים געווען אז פון יענער מחבר זעהט מען דעם היתר אויף די פיאות

אויב אזוי וואס איז די גאנצע חשש וואס מהאט גוזר געווען גזירת רחיצה און איינע פון די גזירות וועגן סחיטת השערות?

נודה לך האט געשריבן: אויב אזוי וואס איז די גאנצע חשש וואס מהאט גוזר געווען גזירת רחיצה און איינע פון די גזירות וועגן סחיטת השערות?

די גזירת רחיצה האט גארנישט מיט סחיטת שערות די גמ אין שבת בערך דף מ שטייט וועגן איך האב מורה פון עם הארץ וואס גייט אנקאכן פאר שבת

קנדה האט געשריבן:

נודה לך האט געשריבן: אויב אזוי וואס איז די גאנצע חשש וואס מהאט גוזר געווען גזירת רחיצה און איינע פון די גזירות וועגן סחיטת השערות?

די גזירת רחיצה האט גארנישט מיט סחיטת שערות די גמ אין שבת בערך דף מ שטייט וועגן איך האב מורה פון עם הארץ וואס גייט אנקאכן פאר שבת

קנדה האט געשריבן:

נודה לך האט געשריבן: אויב אזוי וואס איז די גאנצע חשש וואס מהאט גוזר געווען גזירת רחיצה און איינע פון די גזירות וועגן סחיטת השערות?

די גזירת רחיצה האט גארנישטמיט סחיטת שערות די גמ אין שבת בערך דף מ שטייט וועגן איך האב מורה פון עם הארץ וואס גייט אנקאכן פאר שבת

גארנישט????? ביטע קוק איבער

לויט ווי איר רעדט האט איר נאך קיינמאל נישט געלערנט שכ הלכות שבת על כל פנים בעיון זעכער נישט

קנדה האט געשריבן:

נודה לך האט געשריבן: אויב אזוי וואס איז די גאנצע חשש וואס מהאט גוזר געווען גזירת רחיצה און איינע פון די גזירות וועגן סחיטת השערות?

די גזירת רחיצה האט גארנישט מיט סחיטת שערות די גמ אין שבת בערך דף מ שטייט וועגן איך האב מורה פון עם הארץ וואס גייט אנקאכן פאר שבת

מחבר ספרים האט געשריבן: איך מיין די סיבה פארוואס מען איז היינט מער מיקל איז וייל עס איז נאר א איסור דרבנן סחיטה בשערות און במקום כבוד הבריות קען מען מיקל זיין ממילא היינט ווען מענטשען זענען מער שעמעדיג צו גיין מיט צופלויגענע פאיות איז מען מער מיקל אלס כבוד הבריות אבער דאס איז זייער א שוואכע היתר

בנוגע מאכן מיט דזעל איז לכאורה אויכעט דא א איסור פון ממרח דארף מען מער נזהר זיין ביי דעם

וגם יש בו משום בונה, ועי' שו"ת מנחת יצחק ח"א סי' פ'.

ב אזהרת בעל ישמח משה (נד' בסוף הגש"פ מראה יחזקאל, אות ג') כתב: גם יזהרו למחות לנערים ולבתולות שלא לחוף ראשם ושלא לסרוק את השער בשבת, שא"א שלא שלא ישורו את השער כלל והוי פסיק רישא ואסור ויש בכל שער שמשיר חיוב סקילה וכרת, ו גם בחפיפת הראש בלא סריקה יש ג"כ איסור סחיטהוכו', גם המסרק אסור לטלטל אפי' בטלטול כ"ש דהוי מוקצה למלאכת איסור.

היוצא לנו מזה:
סריקת שער בכלי (קעמל, בראש וכד') אסור מה"ת, כיון דהוי פס"ר להסיר שער.
[חידוש בדבריו שחייב על שער א', דלא כדמשמע בפוסקים רק כמלא פי זוג].
אסור לחוף [שערות] הראש משום איסור סחיטה.

יגעתי ומצאתי האט געשריבן:

מחבר ספרים האט געשריבן: איך מיין די סיבה פארוואס מען איז היינט מער מיקל איז וייל עס איז נאר א איסור דרבנן סחיטה בשערות און במקום כבוד הבריות קען מען מיקל זיין ממילא היינט ווען מענטשען זענען מער שעמעדיג צו גיין מיט צופלויגענע פאיות איז מען מער מיקל אלס כבוד הבריות אבער דאס איז זייער א שוואכע היתר

בנוגע מאכן מיט דזעל איז לכאורה אויכעט דא א איסור פון ממרח דארף מען מער נזהר זיין ביי דעם

וגם יש בו משום בונה, ועי' שו"ת מנחת יצחק ח"א סי' פ'.

ביטע לאזן די שאלות וועגן בונה פאר די אנדערע אשכול יישר כח

ביטע זיך באדאנקען פאר די מראי מקומות אין די אשכול, יישר כח.

ראפאט קראמפלי האט געשריבן:

קנדה האט געשריבן:

נודה לך האט געשריבן: אויב אזוי וואס איז די גאנצע חשש וואס מהאט גוזר געווען גזירת רחיצה און איינע פון די גזירות וועגן סחיטת השערות?

די גזירת רחיצה האט גארנישט מיט סחיטת שערות די גמ אין שבת בערך דף מ שטייט וועגן איך האב מורה פון עם הארץ וואס גייט אנקאכן פאר שבת

דאס וואס איר האט געברענגט פון מגן אברהם איז א טעם אוים די מנהג נישט אויף די עיקר טעם גזירת הרחיצה בחמין

נודה לך האט געשריבן:

יגעתי ומצאתי האט געשריבן:

מחבר ספרים האט געשריבן: איך מיין די סיבה פארוואס מען איז היינט מער מיקל איז וייל עס איז נאר א איסור דרבנן סחיטה בשערות און במקום כבוד הבריות קען מען מיקל זיין ממילא היינט ווען מענטשען זענען מער שעמעדיג צו גיין מיט צופלויגענע פאיות איז מען מער מיקל אלס כבוד הבריות אבער דאס איז זייער א שוואכע היתר

בנוגע מאכן מיט דזעל איז לכאורה אויכעט דא א איסור פון ממרח דארף מען מער נזהר זיין ביי דעם

וגם יש בו משום בונה, ועי' שו"ת מנחת יצחק ח"א סי' פ'.

ביטע לאזן די שאלות וועגן בונה פאר די אנדערע אשכול יישר כח

די ישמח משה רעדט פון רייבן וואס דאס האט ער כוונה נישט פון סתם מאכו פיאות

קנדה האט געשריבן:

ראפאט קראמפלי האט געשריבן:

קנדה האט געשריבן:

נודה לך האט געשריבן: אויב אזוי וואס איז די גאנצע חשש וואס מהאט גוזר געווען גזירת רחיצה און איינע פון די גזירות וועגן סחיטת השערות?

די גזירת רחיצה האט גארנישט מיט סחיטת שערות די גמ אין שבת בערך דף מ שטייט וועגן איך האב מורה פון עם הארץ וואס גייט אנקאכן פאר שבת

דאס וואס איר האט געברענגט פון מגן אברהם איז א טעם אוים די מנהג נישט אויף די עיקר טעם גזירת הרחיצה בחמין

גערעכט!! אבער אין די פוסקים זעהט מען אז איינע פון די טעמים פון איסור רחיצה איז שמא יסחוט

יגעתי ומצאתי האט געשריבן: ביטע זיך באדאנקען פאר די מראי מקומות אין די אשכול, יישר כח.

אנטשולדיגט הרב יגעתי ומצאתי איך דארף מיר טאקע באדאנקען אבער ווען מהייבט אהן צו אריינרעדן זאכן וואס פארדרייען די טעמע וואס האט געמאכט עפענען די אשכול ברענגט עס א צומישעניש.

ואתכם הסליחה

נודה לך האט געשריבן:

קנדה האט געשריבן:

ראפאט קראמפלי האט געשריבן:

קנדה האט געשריבן:

נודה לך האט געשריבן: אויב אזוי וואס איז די גאנצע חשש וואס מהאט גוזר געווען גזירת רחיצה און איינע פון די גזירות וועגן סחיטת השערות?

די גזירת רחיצה האט גארנישט מיט סחיטת שערות די גמ אין שבת בערך דף מ שטייט וועגן איך האב מורה פון עם הארץ וואס גייט אנקאכן פאר שבת

דאס וואס איר האט געברענגט פון מגן אברהם איז א טעם אוים די מנהג נישט אויף די עיקר טעם גזירת הרחיצה בחמין

גערעכט!! אבער אין די פוסקים זעהט מען אז איינע פון די טעמים פון איסור רחיצה איז שמא יסחוט

איינע פון די טעמים אויף די מנהג פון צונן ועוד שמא יסחוט איז פשט איך בון גוזר אז דער מענטש וועט זיך נישט כאפן און גיין קוועטשן בכוונה

קנדה האט געשריבן:

נודה לך האט געשריבן:

יגעתי ומצאתי האט געשריבן:

מחבר ספרים האט געשריבן: איך מיין די סיבה פארוואס מען איז היינט מער מיקל איז וייל עס איז נאר א איסור דרבנן סחיטה בשערות און במקום כבוד הבריות קען מען מיקל זיין ממילא היינט ווען מענטשען זענען מער שעמעדיג צו גיין מיט צופלויגענע פאיות איז מען מער מיקל אלס כבוד הבריות אבער דאס איז זייער א שוואכע היתר

בנוגע מאכן מיט דזעל איז לכאורה אויכעט דא א איסור פון ממרח דארף מען מער נזהר זיין ביי דעם

וגם יש בו משום בונה, ועי' שו"ת מנחת יצחק ח"א סי' פ'.

ביטע לאזן די שאלות וועגן בונה פאר די אנדערע אשכול יישר כח

די ישמח משה רעדט פון רייבן וואס דאס האט ער כוונה נישט פון סתם מאכו פיאות

פארשטיי איך נישט די חילוק.

קנדה האט געשריבן: עס איז א פסיק רישא דלא ניחא ליה אויף אן איסור דרבנן ווייל איסור סחיטת שערות איז א דרבנן און מען איז מצרף נאך א סניף עס איז דא איינע פון די ראשונים וואס האלט אז אויב דארף מען נישט די וואסער מעג מען לכתחלה קוועטשן די אלע 3 סניפים צוזאמען מעג מען אויב מען האט נישט אינזין צו קוועטשן. און באמת איז דאס א טריקענע מחבר אין שיט איך געדענק נישט פונקט אבער איינער זאל דערמאנען ערגעץ פון ווי סעיף יד אדער טו די מחבר זאגט ממש דאס

וועלכע פוסק מאכט דער צירוף?
(ווייל אפי' די אחרונים המתירים אויף למעשה איז עס אויך נאר געווען מיט אנדערע צירופים, דהיינו כלאחר יד, במקום צער, כבוד הבריות, נישט פשוט אזוי).

כהאב אביסל נאכגעקוקט און צוזאמגענומען די משנה ברורה און שו"ע הרב ועוד גיימיר עס ארויפלייגן