איך בין געווען אויפן פליגער דעמאלטס, על אם הדרך. מ'האט געהערט די נייעס בשעת מעשה פון די אידן מיט וויי-פיי. ביי מעריב וואס איז פארגעקומען נישט לאנג נאכדעם האט יעדער געהאט טרערן אין די אויגן, מ'האט גע'בוכה'ט פאר התרגשות...
אין בית המדרש, הויעך שמו"ע פון מנחה.
מיין שכן האט מיר מרמז געווען מיט די הענט אז רובאשקין איז פריי, און ער ווייזט מיר זיין 'פאון' אלץ א באווייז. איך דענק ווי כ'בין געווארן משוגע איבערגענומען, אזדש די מעריב איז געווען מיט נאסע אויגן.
כ'האב עס גענומען פערסאנעל. ווייל פונקט יענע אינדערפרי ביי שחרית, האב איך מזכיר געווען שלום מרדכי בן רבקה ביי שמו"ע - א זאך וואס כ'האב מסתמא שוין נישט געטוהן פאר עטליכע יאר. כ'דענק ווי בשעת מעשה האב איך געטראכט 'אה, הייסט דיין תפילה גייט עס מאכן...?"... על כן, ווען כ'האב געהערט די בשורה, האט איך געשפירט ווי ה' זאגט מיך: יא, דיין תפילה האט אויסגעפעלט פאר די לעצטע שטופ...
נאכדעם זעמיר געטאצען אויפן 14'טע עד צאת הנשמה.
פונקט א וואך שפעטער, האט המגיד ר' מנשה ישראל נאכגעזאגט ביים שיעור, כ'דענק נישט די מקור, אז אמאל מאכט ה' אז א מענטש זאל בעטען אויף א ישועה דוקא ממש פאר די ישועה קומט, כדי ער זאל זעהן ווי תפילה העלפט!!
