קען זיין אז זיי הערן צוויי דריי שוערים אדער אפולו צען. איך מיין נאך אלס אז ווען מען הערט אלע שעורים קראכט עס א יכולות באבל, און מען ווערט געהאלפן.
ליידער נישט, איך זע כסדר מענטשן וואס האבן געהערט זיינע שיעורים פאר מער ווי א יאר צייט, און זיי דרייען זיך ארום מיט אזא יכולת פון בלתי יכולת. מה שאין כן ווען איינער גייט צו ר' שרגא אליין, ווייזט ער אים אן וואו זיין טיפע קאנטראל איז, און ער קנאקט עס אויס פון אים אויף זיין שטייגער.
לדעתי קען מען יא געהאלפן ווערן אן גיין צו אים, נאר צימאל פעלט זיך אויס אז ער זאל פארענטפערן פארשידענע שאלות וואס מען האט, אדער אן קלארע אויפקלערונג אין די אייגענע לעבן וויאזוי אנצוקיקן זאכן. איך אליין בין נאר געווען ביי אים דריי מאל.
כבוד הרב אמעסידטשפארכללישראל אויב וואלסטו "נאר" געגאנגען צו ר' שרגא , אן גיין צו די אנדערע טערעפיסטן, וואלסטו אויך געווען אין אזא גוטע מצב ווי יעצט, בלויז מיט די דריי מאל?
2. יא, ר' שרגא האלט א מענטש פאר צוויי דריי מאל , און עס עפנט זיך אויף א נייע וועלט, א וועלט פון ליכטיגקייט, ממש א פלא!!!
עונג החייםהאט געשריבן:↑מיטוואך מאי 10, 2023 9:02 pm
ווייטער הערסטו זאכן וואס איך זאג נישט... און וועלכע ווארט פון מיין תגובה האסטו געזעהן די פאלגענדע
המברך יתברךהאט געשריבן:↑דינסטאג מאי 09, 2023 10:47 pm
ומכאן הקריאה יוצאת לכל המשתתפים כאן, אז ס'איז נישט גענוג צו זיין א הייסער אנהענגער פון ר' שרגא, נאר מ'דארף פאקטיש אריבערגיין צו אים און זיך לאזן באהאנדלען ווי עס דארף צו זיין (אפילו ער זאגט אייביג אז ער איז נישט קיין טעראפיסט) און דעמאלט איז מען זוכה צו אן אמת'ן ערליכן עונג החיים.
איך האב גראדע געשריבן אז איך בין געוועהן ביי אים, און איך האלט נאך אן קאנטאקט מיט אים דא דארט, אבער דאס איז בכלל נישט געוועהן די נקודה, וד"ל.
להרבות שלום. איך מיין ער האט נישט געשריבן צו דיר , נאר צום אלגעמיינעם עולם.
לדעתי קען מען יא געהאלפן ווערן אן גיין צו אים, נאר צימאל פעלט זיך אויס אז ער זאל פארענטפערן פארשידענע שאלות וואס מען האט, אדער אן קלארע אויפקלערונג אין די אייגענע לעבן וויאזוי אנצוקיקן זאכן. איך אליין בין נאר געווען ביי אים דריי מאל.
כבוד הרב אמעסידטשפארכללישראל אויב וואלסטו "נאר" געגאנגען צו ר' שרגא , אן גיין צו די אנדערע טערעפיסטן, וואלסטו אויך געווען אין אזא גוטע מצב ווי יעצט, בלויז מיט די דריי מאל?
2. יא, ר' שרגא האלט א מענטש פאר צוויי דריי מאל , און עס עפנט זיך אויף א נייע וועלט, א וועלט פון ליכטיגקייט, ממש א פלא!!!
ניין. איך מיין אז אויב איך וואלט נישט געווען ביי אנדערע טעראפיסטן פארדעם וואלט איך נאר געדארפט גיין איין מאל צו אים.
ער האט מיר געעפנט א נייע וועלט פון ליכטיגקייט דורך זיינע שיערים, אין פארענטפערט מיינע קאשיות בעיקר ווען איך בין געגאנגען צו אים. ניין ער קען נישט העלפן ווען מען קימט צו אים דריי מאל.
אין צום לעצט, וואס איז דיין מעסידטש פאר כלל ישראל? שפיי נישט אריין אין א ברינעם פון וואס די האסט געטרינקן.
קען זיין אז זיי הערן צוויי דריי שוערים אדער אפולו צען. איך מיין נאך אלס אז ווען מען הערט אלע שעורים קראכט עס א יכולות באבל, און מען ווערט געהאלפן.
ליידער נישט, איך זע כסדר מענטשן וואס האבן געהערט זיינע שיעורים פאר מער ווי א יאר צייט, און זיי דרייען זיך ארום מיט אזא יכולת פון בלתי יכולת. מה שאין כן ווען איינער גייט צו ר' שרגא אליין, ווייזט ער אים אן וואו זיין טיפע קאנטראל איז, און ער קנאקט עס אויס פון אים אויף זיין שטייגער.
קיין שום ערליכער איד איז נישט מסופק אין דעם מציאות, אז א מענטש האט נישט קיין שום אייגענעם כוח, אויסער וואס ער באקומט מלמעלה.
די שאלה איז, צי א מענטש קען און\אדער דארף לעבן א גאנצן צייט אזוי, מיט דער קלארער און אפענער אנערקענונג, וויסנדיג אז ער קען גארנישט נאר יעדעס ריר איז מלמעלה.
ס'איז דא אזא בחינה אז השי"ת וויל אז מענטש זאל פילן גוט מיט די זאכן וואס ער טוט, און ווילאנג ער רייסט עס נישט אפ פון כביכול, מיינענדיג אז ס'איז כחי ועוצם ידי און כאילו נישט דער באשעפער האט עס אים געגעבן מרוב רחמיו וחסדיו, קען מען נישט זאגן על פי הלכה, חסידות ומסורה, אז דער מענטש טוט עפעס נישט גוט.
מה שאין כן ר' שרגא, פרובירט יא צו ברענגען דעם מענטש צו אזא סארט הכרה, און ס'איז זיכער אז מ'דארף זיין גרייט צו פארנעמען דעם סארט געפיל וואס ער ברענגט אריין.
אבער....
ב"ה
איך האף אז איך פארשטיי דיין שאלה. מיט מיינע ווערטער איז עס, צי איז א מענטש מחוייב מצד הלכה, חסידות, ומסורה, צו מאכן זיכער אז ער פילט טאקע אז אלע זיינע כוחות קומען מלמעלה צו אים. דהיינו אז מ'זאל זאגן אז א מענטש דארף זיך אפשטעלן און מאכן זיכער צי ער פילט טאקע אז זיינע כוחות קומען נישט פון אים, נאר מלמעלה צו אים. און אויב נישט, בעטן דערויף, און האבן השתוקקות דערצו.
די זעלבע שאלה איז צי א מענטש איז מחוייב צו אריינטיפן אין זיך צי ער לעבט מיט בטחון, אמונה, אהבת ה', יראת ה', אהבת התורה. אהבת צדיקים, אהבת ישראל. צי ער לעבט מיט דעם אז ס'איז נישטא אנדערע כוחות חוץ השי"ת, צי ער לעבט מיט ה' אחד, צי ער לעבט מיט לא תחמוד, וכו'
מיט וואס איז דאס אנדערש? ס'איז גאנץ זיכער אז על פי חסידות זאל מען דאס דארפן טון, אבער אפילו על פי הלכה שטייט דאך אין רמ"א הגה שויתי ה' לנגדי תמיד הוא כלל גדול בתורה ובמעלות הצדיקים אשר הולכים לפני האלקים. כי אין ישיבת האדם ותנועותיו ועסקיו והוא לבדו בביתו, כישיבתו ותנועותיו ועסקיו והוא לפני מלך גדול. ולא דבורו והרחבת פיו כרצונו והוא עם אנשי ביתו וקרוביו, כדבורו במושב המלך. כ"ש כשישים האדם אל לבו שהמלך הגדול הקב"ה אשר מלא כל הארץ כבודו עומד עליו ורואה במעשיו כמו שנאמר אם יסתר איש במסתרים ואני לא אראנו נאום ה' מיד יגיע אליו הירא' וההכנעה בפחד הש"י ובושתו ממנו תמיד (מורה נבוכים ח"ג פ' נ"ב)
פון דעם רמ"א קוקט אויס אז סאיז יא דא א מקום צו זאגן אז מ'זאל זיך פארטיפן צו מ'לעבט מיט מלא כל הארץ כבודו עומד עליו ורואה במעשיו.
ער רעדט נישט פון אייגענע יכולת, אבער יא א ראי' אז ס'איז דא א מקום אז א מענטש זאל זיך יא דארפן געבן א פארטיף ווי ער האלט מיט דעם. און ווען מ'לעבט מיט ר' שרגא'ס וועג, איז דאס סך גרינגער. ווייל סיי ווי לעבט מען אגאנצן צייט מיט השי"ת, אז ער געט אלעס, טראכט מען שוין אז ער איז דא, "עומד עליו ורואה במעשיו"
איך פארשטיי דיך. אבער אז מ'קוקט אביסל אריין, איז די שאלה מער גענויגט אז מ'זאל יא זיין מחוייב צו לעבן אזוי.
ווי אויך איז באקאנט די רל"א אין שולחן ערוך. כללו של דבר, חייב אדם לשום עיניו ולבו על דרכיו, ולשקול כל מעשיו במאזני שכלו, וכשרואה דבר שיביא לידי עבודת הבורא ית' יעשהו, ואם לאו לא יעשהו. ומי שנוהג כן עובד את בוראו תמיד:
פון דעם קען מען אויך זען אז מ'איז יא מחוייב ביי געוויסע פעלער צו יא געבן א קוק צו מ'פילט ריכטיג, צו מ'גייט אן ריכטיג.
און על פי חסידות איז דאך אפגערעדט אז מ'קען רואיג זאגן אז ס'איז דא א שטארקע פלאץ אז מ'זאל יא ארבעטן דערויף, און פילן די ריכטיגע וועג. און על פי מוסר, פארוואס נישט? אלעס איז מען מחוייב צו מאכן זיכער צו מ'האט דעם געפיל, און דא ביי דעם נישט? איז דאס נישט א חוב של הלב.
די שאלה איז צי אויפגעבן אויף אייגענע יכולת די וועג וויאזוי ר' שרגא לייגט עס אראפ, ווי ווייט עיקר ס'איז. און איך רעד לויט די יסודות הדת. ווייל חסידות האט דאס גאנץ זיכער א שטארקע מקום. דער געפיל, דער הכרה.
מער ווייניגער איז ר' שרגא'ס מהלך די ענין פוןפילן ווער ס'איז אלקים. די ווערטער 'ה' הוא האלקים'אין געפיל. אז די נפש זאל אזוי פילן. די ווערטער פון "לא יהי' לך אלהים אחרים על פני'אין געפיל. נישט ממש דאס, אבער דאך בחינות פון דעם.
ביי מיר איז דיין שאלה שטארק גענויגט אז ס'זאל יא זיין א מקום צו זאגן אז מ'דארף אזוי לעבן. און מ'זאל דארפן זיכער מאכן אז מ'לעבט אזוי.
נאר דו זאגסט אזוי:ס'איז זיכער אז מ'דארף זיין גרייט צו פארנעמען דעם סארט געפיל וואס ער ברענגט אריין. איך קלער צו מ'פארשטייט פון וואסערע געפיל מ'רעדט. ווייל איך וואונדער מיך פארוואס דאס זאל זיין אזוי שווער? א מענטש זאגט דאך יעדן טאג, שמע ישראל ה' אלוקינו ה' אחד, אז אלע כוחות זענען אחד, און אלעס קומט מלמעלה. אפשר כאפט מען נישט פון וואס ער רעדט.
אונטערשטע שורה וואס איך וויל דא שרייבן איז אז עס נויגט מיר זייער אז ס'איז יא דא א שטארקע ענין אפילו על פי הלכה, און על פי יסודות הדת, אז מ'זאל זיך פארטיפן און לעבן מיט דעם אז אלע כוחות קומען פון ה' אחד, און ה' איז גא-ט, און נאר ער קען, אז מ'זאל יא זיכער מאכן אז מ'פילט אז "איך בין נישט געטליך, און נאר ער איז גא-ט". און זיך פארטיפן צו מ'לעבט מיט אמונה אז אלעס קומט פון אים.
מיין שאלה איז נישט לגבי דעם עצם ענין פון פארטיפן, נאר לגבי דאס אז מ'זאל כסדר פילן דעם VULNERABILITY געפיל, וואס ר' שרגא האלט אז מ'דארף פילן.
און איך מיין אז מ'קען קלאר זען פון די אלע מקורות וואס דו האסט ציטירט, אז טראצדעם וואס מיר גלייבן דאך זיכער אז אלע אונזערע כחות זענען פון השי"ת יעדע רגע, דאך ווערט נישט ארויסגעברעגט כלפי דעם געפיל, אז מ'זאל עס פילן יעדע רגע.
און איך האב שוין ציטירט פון תניא און פון אוהב ישראל (געדענקסט אפשר וואו?), אז פאר רוב מענטשן איז אוממעגליך דאס צו פילן כסדר.
לאזט זיך שפעקולירן צי ווען איינער זאגט אז ער פילט עס יא, אויב ער איז אמת'דיג מיט זיך, אדער אפשר איז עס אן אנדער פארם פון די יכולת פונעם 9'ער.
איך האב געוויסע שטיקלעך וואס איך קען באשטיין אויסצושמועסן מיט אנדערע וואס קענען רבי שרגא שליטא'ס מהלך, ווי אזוי מ'פארשטייט עס לויט זיין מהלך.
וז"ל בעש"ט עה"ת פ' חוקת:
והשיב הבעש"ט זלה"ה שזהו ענין הגבהות, שמתחלה אם האדם מתנהג בדרך לא טוב והוא רחוק מהשם יתברך,התחלת תיקונו הוא מצד הגבהות, ושלא לשמה, כמו להתפארות, או בשביל שיזכה לעולם הבא שזהו גם כן גבהות נסתר, שחושב שראוי שישלם לו השם יתברך שכר על מעשיו, וחושב את עצמו שעושה איזה דבר למענו יתברך שמו, ובאמת מצידנו ג) בלתי כח הבורא מה אנו, והאיך יתכן לקבל שכר, רק שמתחלה אי אפשר לבא לזה, וח"ו ישאר בחיצונייות, והותר לו לאחוז בגבהות והתפארות ויעשה שלא לשמה (פסחים ד"נ ע"ב) ומתוך שלא לשמה יבא לשמה,אבל בלשמה צריך להיות זך ונקי מכל סוג גבהות, כי אם יתערב בו גבהות ח"ו תפסול העבודה, נמצא הגבהות מטהרת הטמאים הרחוקים מהשם יתברך, ומטמא את הטהורים שנתקרבו כבר להשם יתברך, שח"ו אם יתערב בהם גבהות יתועב לפני ה'.
דא קוקט אויס ווי ער רעדט ממש פון רבי שרגא'ס מהלך, די מענטש זאל וויסן ביי זיך קלאר אז ער אליין טוט נישט גארנישט, נאר אלעס איז דער כח הבורא. און בכל זאת האלט די בעש"ט אז די מהלך איז נישט פאר איינעם וואס האלט נאך ביים אנהויב, נאר אדרבה דעמאלטס מוז ער יא צוגיין מיט א הרגשה אז ער טוט עפעס, כאילו ס'קומט זיך אים נאך עפעס דערפאר, אז נישט וועט ער אין ערגעץ נישט אנקומען.
זאלן אריינקומען די וואס קענען זיין מהלך און עס אפלערנען מיט רבי שרגא'ס גראדע גלעזער.
ב"ה
ווען א מענטש פילט עכט אז אלעס קומט פון כוח הבורא, פאלט אים נישט ביי אז ער וויל באקומען שכר פאר זיינע מעשים, אדער באקומען שכר אז ער איז בוחר בטוב, נאר ער טוט עס ווייל דאס איז דער אמת. אוודאי וויל ער זיין נאנט צו השי"ת, אבער עס פאלט אים נישט ביי אז ס'קומט אים שכר. דאס איז א הויעכע מדריגה.
אבער ווען א מענטש וויל זיך מקרב זיין צו השי"ת, ער וויל זיך ברענגען צו פילן אז אלעס קומט פון כוח הבורא, און ער האלט נאכנישט דארט, פאלט אים יא ביי אז ער וויל אז מ'זאל אים ארויפקוקן, אדער אז ער וויל דורכדעם זוכה זיין לחיי עולם הבא. אפילו אויב ער ווייסט אז אלעס קומט מצד כוח הבורא, פאלט אים נאך אלץ ביי אזעלכע געדאנקען. טאקע ווייל ער האלט נאכנישט דארט. אמת אז ער ווייסט אז אלעס קומט מצד כוח הבורא, אבער ער כאפט נישט ווי ווייט דאס מיינט. און דאס אז ס'פאלט אים ביי אזעלכע מחשבות, מייינט אז ער איז נאך ביי די מדריגה פון שלא לשמה
דער בעש"ט זאגט דא אז ווען א מענטש וויל זיך דערנענטערן צו השי"ת, און אנהייבן לעבן אז אלעס קומט מצד כוח הבורא, און נאר אים דארף מען פאלגן, אפשר דאס אליין טו איך ווייל איך דארף התפארות, אדער שכר עולם הבא. דהיינו: אז די גאנצע זאך פארוואס איך וויל גיין אויף "ר' שרגא'ס מהלך", איז נאר ווייל איך וויל מיך מאכן א בעסערע לעבן, איך וויל מיך מאכן אז ס'זאל מיר זיין געשמאקער, איך וויל טון מיינע פעולות צו ווערן נאנט צו השי"ת ווייל אזוי איז מיר בעסער, און נישט ווייל איך וויל אויספירן דעם רצון הבורא וואס וויל מיר מטיב זיין. נאר ווייל איך מיין מיך. קומט אויס אז די גאנצע זאך פארוואס איך וויל פילן אז מעשים קומען מלמעלה, קומט מצד ווייל איך פיל אז מעשים קומען פון מיר.
ווייל ווען איך וואלט עכט געפילט אז מעשים קומען מלמעלה צו מיר, וואלט מיך נישט בייגעפאלן אזעלכע מחשבות. וואלט איך פשוט געפאלגט השי"ת און שוין. ווייל ס'איז נישט שייך צו טון אנדערש ווי השי"ת וויל, ווען מ'פילט אז אלעס קומט מלמעלה צום מענטש. זאגט ער אז אנהייב איז נישט דא קיין אנדערע ברירה. אפילו אויב די טרייב קראפט צו לעבן מיט "ר' שרגא'ס מהלך" קומט טאקע ווייל ער פילט אז מעשים קומען פון אים. דאך דארף מען אנהייבן. אבער ער זאגט דען אז חלילה אז א מענטש זאל פילן אז מעשים קומען מצידו? ער זאגט אז דער מענטש פילט נאכנישט ווי ווייט דאס מיינט אז אלעס קומט מכוח הבורא און נישט מצידו.
יישר כח נשמה דו שרייבסט געשמאק און זיס. איך דארף נאך איבערטראכטן צו דאס מיינט טאקע דער בעש"ט אבער במושכל ראשון הערט זיך עס פיין. שרייב נאך איך האב הנאה פון דיינע ווערק.
מחמת חיבה צו די דיבורים, טייפ איך עס אראפ. ר' שרגא נ"י רעדט דאס אין די פינף און דרייסיגסטער שיעור אויף צורכי הנפש.
איך האב געוואלט אביסל ארומרעדן וועגן די מצב אין ארץ ישראל, און די מצב אין די וועלט היינט, די אלע ענגזייעטיס וואס מענטשן האבן, די ענגזייעטיס דארף מען צו וויסן אז ווי מער א מענטש ווייסט אז דאס איז דער אייבערשטער וואס איז דא אין אלעם, און ער פירט אלעס. יעדע מענטש בפרטיות איז אוועקגעלייגט וואס ער דארף האבן.
ס'איז א טיפע סוד.
א יודן דארף וויסן אז די גאנצע עסק וואס טוט זיך היינט אפ, די גאנצע מצב אין ארץ ישראל, סיי יודן אין חוץ לארץ, און סיי אין ארץ ישראל וואס זענען אויך אין גלות, דארף מען וויסן אז דאס איז א טיפער סוד, די סוד פון די גאולה העתידה. (ער מיינט צו זאגן די בירור וואס געשעט דורך דעם)
ס'איז א אינטערעסאנטע זאך. איך האב געזען ברענגען, ס'איז געווען א גרויסע גאון וואס האט דורכגעלעבט די צווייטע מלחמה, א מתנגד געווען גראדע, נישט קיין חסיד, אבער ער איז געווען א גרויסער גאון, דער חזון איש האט זייער געהאלטן פון אים, ר' מאטיל פאגראמאנסי זצ"ל, ער האט געוואוינט אין פראנקרייך נאך די מלחמה, און נאך וואס די מדינה איז אויפגעשטאנען האט מען אים געפרעגט: ס'איז א פלא'דיגע זאך, אזוי ווי די חז"ל רעדן אסאך זאכן וואס עס גייט זיין פאר משיח וועט קומען, דאס וועט זיין, און יענץ וועט זיין, און זיי האבן אין ערגעץ נישט דערמאנט אז ס'גייט זיין א מדינה.
אין אנדערע ווערטער: דאס איז א חלק פונעם סוד פון ביאת המשיח.
ביאת המשיח איז א גרויסע טיפע סוד, און דאס גאנצע עסק מיט די מדינה, אז ס'האט זיך אויפגעשטעלט א מדינה, איז א טיפער העכערער סוד. א נסיון, א טיפע סודות'דיגער נסיון אויף כלל ישראל. דארף מען זיך אזוי מבטל זיין צו דעם. (לכאורה מיינט ער צו זאגן אז אפילו אויב ס'איז שווער צו חזר'ן די גנות פון די מדינה, און אז מ'טאר נישט האבן שייכות דערמיט, דארף מען וויסן אז אזוי האט השי"ת אנגעשטעלט די בריאה, אז ס'זאל דאס אויך קענען געשען. ווייל עס איז סך גרינגער אוועקצונעמען די נסיון, צי דורך זאגן אז ס'איז אזוי מעג עס זיין, אדער דורך אנדערע וועגן וויאזוי אוועקצונעמען פון די זיך די נסיון)
איך זע נישט אז איינער רעדט פון דעם, און איך ווייס נישט פארוואס. מ'איז כסדר פארנומען אז מ'דארף מתפלל זיין פאר יודישע קינדער זאלן ניצול ווערן, אוודאי אזוי, ס'איז א גרויסע צער פאר כלל ישראל אז יודן אין ארץ ישראל און אין די גאנצע וועלט אויך מיט די אנטיסעמיטיזם, ובפרט אין ארץ ישראל, יודן זענען אונטער אזא סכנה, מ'דארף זען זייער שטארק מתפלל זיין אז זיי זאלן ארויסגיין בהרחבה, סיי בגוף, סיי בנפש, אז ס'זאל נישט שאטן פאר קיין שום יוד. אונז ווייס מיר נישט וויאזוי דאס וועט זיין, לכאורה נאר דורך משיח וועט דאס זיין, ווייל ס'איז נישט דא קיין שום וועג וויאזוי דאס זאל זיך אפשטילן דארט אין ארץ ישראל.
דער אייבערשטער האט נישט צוגעלאזט אז די מדינה זאל בלייבן אזוי. "אה, ס'איז א מדינה, אונז זעמיר רואיג, אונז האב מיר שוין" , ס'איז נישטא אזא זאך. דער אייבערשטער האט ארומגענומען די מדינה מיט שונאים פון אלע זייטן, צו ווייזן ניין, עטץ קענטס נישט מאכן אליין די גאולה, נישטא אזא זאך.
אבער מ'דארף אביסל מתבונן זיין. יעדע צרה וואס קומט אויף כלל ישראל, איז מען מתפלל אויף די צרה. אבער יעדע צרה האט דאך א סיבה פאר די צרה. אלעס וואס מיר רעדן דאך ביז היינט איז אז די טבע איז נישט די סיבה פאר'ן זאך וואס דארף געשען. זאכן דארפן געשען, און צו דעם איז דא א טבע. מ'זעט אז די טבע איז א סיבה, אבער ס'איז נישט קיין סיבה.
אונז קוק מיר דאס אן אז אזוי איז די וועלט. די שנאת ישראל, אז די אראבער, זיי זענען די סיבה צום גאנצן פראבלעם. און דער אמת איז אז ניין, ס'איז נישט אמת. על פי תורה איז נישט אזוי. די סיבה פונעם גאנצן פראבלעם איז די מדינה. די מדינה איז וואס איז מעורר קטרוגים. אז ס'איז דא יודן וואס פילן מיט מיט די מדינה. דאס איז א גרויסע נסיון דאס. אפילו יודן וואס זיי זענען נישט ממש איינס להדיא מיט די מדינה. אבער נאך אלץ, מ'האט הנאה, מ'קלאפט זיך "אה, זיי זענען שטארק, א צה"ל..." און דאס - ר' מאטיל האט געזאגט אז ס'איז א נסיון פאר משיח וועט קומען - איזמעיןדי נסיון פונעם עץ הדעת, און פונעם עגל, באלד נאך מתן תורה איז געווען א גרויסע נסיון.
דער זעלבער נסיון איז פאר די גאולה העתידה, א גרויסע נסיון.
און פונקט אזוי ווי משה רבינו איז אראפגעקומען פון הימעל און דן געווען כלל ישראל ביים עגל, דער וואס האט אין הארץ געהאט פאר'ן עגל, יעדער האט געהאט זיין אייגענע דין, אזוי וועט משיח קומען און ער וועט מבטל זיין די מדינה, און ער וועט דן זיין כלל ישראל,
און דאס איז נישט קיין פשוט'ע זאך.
מ'וועט דן זיין כלל ישראל, זייער אסאך, לויט דעם וויאזוי מ'האט געלעבט. בכלל וויאזוי מ'האט געלעבט מיט כוחי ועוצם ידי, אבער די מדינה איז דאך ממש דער סימבאל פון דעם כוחי ועוצם ידי, פון דעם גאנצן פאלשן, א כלליות'דיגע כלל ישראל'דיגע כוחי ועוצם ידי, ס'איז נישט שייך קיין ערגערע זאך ווי מיטצופילן און מיטצוטאנצן מיט דעם. און דאס איז מעורר שטארקע קטרוגים אויף כלל ישראל.
דארף מען וויסן אז דאס איז די סיבה פונעם גאנצן פראבלעם. אז יודן זענען אין א סכנה צוליב דער מדינה. נישט אז די מדינה איז א הצלה. פונקט פארקערט. און במילא אז מענטשן זענען מתפלל נאר אז מ'זאל געראטעוועט ווערן, און מ'איז נישט מתפלל אויף די עצם סיבה, אויפן חטא אליין זאל אוועקגיין. מ'דארף תשובה טון אויפן חטא, מ'דארף נישט הנאה האבן פונעם גאנצן מציאות. אז כאילו ס'איז אזוי שטארק וואס זיי טוען, מ'טאר נישט מיטפילן מיט דעם, מ'טאר זיך נישט מיטפרייען מיט דעם.
מ'דארף אבער מתפלל זיין אויף דעם אז די מדינה זאל בטל ווערן.
די זעלבע צייט ממש וואס מ'איז מתפלל אז יודן זאל געראטעוועט ווערן. דארף מען מתפלל זיין אז די מדינה זאל בטל ווערן. פאר 'ועל הצדיקים', זענען מיר מתפלל 'ולמלשינים', דאס איז דאך דער עיקר. מיר קענען נישט מתפלל אז אלע צדיקים זאלן געראטעוועט ווערן, אויב מ'איז נישט מתפלל קודם אויף ולמלשינים.
און דאס איז דאך די גאנצע סיבה וואס ברענגט אלע צרות אויף כלל ישראל (לא עלינו)
און במילא מיט דעם ווייזט מען - כביכול - פאר'ן אייבערשטען אז מ'איז מכיר וואס די סיבה איז. און דעמאלטס האט מען א רעכט צו מתפלל זיין אז יודן זאל געהאלפן ווערן. מ'דארף מתפלל זיין אז יודן זאלן געהאלפן ווערן. נישטא וואס צו רעדן. און נישט געבן עצות פאר'ן אייבערשטן, וויאזוי, וואס, און ווען. זיכער נאר דורך משיח. מ'זאל נישט געהאלפן ווערן דורך דעם צה"ל. קיינמאל נישט
אבער מ'זאל געהאלפן ווערן דורך משיח צדקינו, דער אייבערשטער זאל העלפן בקרוב ממש, אז מיר זאלן דאס זוכה זיין דאס צו זען. אבער מ'דארף מתפלל זיין אויף דעם אז די סיבת הקטרוג, וואס די גאנצע פראבלעם איז דאס, זאל נתבטל ווערן.
און דעמאלטס איז די תפילה אז יודן זאלן געהאלפן א אמת'ע תפילה. און ס'האט א סגולה אז מ'זאל דאס אננעמען למעלה. אז יודן פארשטייען וואס די סיבה איז, און אז מ'איז מתפלל אויף דעם אויך. אז יעדעס מאל מ'איז מתפלל ביי 'ולמלשינים', ביי 'ולמלכות הרשעה', ומלכות זדון, דארף מען מתפלל זיין אויף דער מדינה, ומלכות זדון מהרה תעקר ותשבר ותמגר ותכניעם, אז ס'זאל נישט איבערבליין קיין זכר פון דעם רע. דאס איז די שפיץ רע, מימות העולם איז נאכנישט געווען אזא שפיץ רע, אזא מרידה אינעם אייבערשטן, בפלטין של מלך, און נאך ליידער איז דא ערליכע וואס האבן א חלק אין דעם, און שפילן מיט מיט דעם, און ס'איז דא גרויסע קטרוגים אויף דעם.
אסאך זענען מתפלל אז יודן זאלן געראטעוועט ווערן. דארף מען מתפלל זיין אז מ'זאל שוין פטור ווערן פון דעם צרה, פון דעם רע.
און דער אייבערשטער זאל העלפן טאקע אז מיר זאלן שוין בקרוב זוכה זיין צו ביאת משיח צדקינו. וואס זאל משפט'ן די וועלט, און אז ס'זאל אראפקומען א רחמים אויף דער וועלט, און אלע השפעות טובות אויף כלל ישראל, און אז מ'זאל זוכה זיין צו זען בכבוד ה' עליך יראה אויף כלל ישראל, און אויף די גאנצע וועלט במהרה בימינו אמן.
