קיקיון האט געשריבן:
א חפץ של מצוה וואס נור דער בעל החפץ מעג זיך משתמש זיין דערמיט מען האט קיינעם נישט מדיר הנאה געווען
שוין דורך א סך א סך יארען זייט די הלכה איז געווען נוגע למעשה עס ווערט נישט דערמאנט אין ש"ס נור אין תוספתא הרהגה"צ ר' יחזקא' סרנא זצ"ל שרייבט ואולי זה הוא פירוש הלשון הכפל של הרמב"ם
קיקיון האט געשריבן:
א חפץ של מצוה וואס נור דער בעל החפץ מעג זיך משתמש זיין דערמיט מען האט קיינעם נישט מדיר הנאה געווען
שוין דורך א סך א סך יארען זייט די הלכה איז געווען נוגע למעשה
ספר תורה פונעם מלך?
הנה אנכי שולח מלאך. זאגט רש"י כאן נתבשרו שעתידין לחטוא. די בשורה איז געווען אז אעפ"י שיחטאו לא תסתלק שכינה מביניהם, אזוי ווי די תרגום טייטשט כי לא אעלה בקרבך; לא אסלק שכינתי מבינך!
שוין אויך אדורך א לאנגע צייט זייט דאס איז געווען נוגע אבער דאס ווערט שוין יא דערמאנט אין חז"ל
בגדי כה''ג?
יא! לויט איין שיטה אין די גמרא האט זיך בלויז דער כהן גדול געמעגט באניצן דערמיט און קיינער מער. אבער די משנה זאגט קלאר אז מען האט עס געקויפט מיט געלט פונעם ציבור.
שוין אויך אדורך א לאנגע צייט זייט דאס איז געווען נוגע אבער דאס ווערט שוין יא דערמאנט אין חז"ל
בגדי כה''ג?
יא! לויט איין שיטה אין די גמרא האט זיך בלויז דער כהן גדול געמעגט באניצן דערמיט און קיינער מער. אבער די משנה זאגט קלאר אזמען האט עס געקויפט מיט געלט פונעם ציבור
אדערא יחיד האט געלאזט נייען און מקדיש געווען הלכה ז
שוין אויך אדורך א לאנגע צייט זייט דאס איז געווען נוגע אבער דאס ווערט שוין יא דערמאנט אין חז"ל
בגדי כה''ג?
יא! לויט איין שיטה אין די גמרא האט זיך בלויז דער כהן גדול געמעגט באניצן דערמיט און קיינער מער. אבער די משנה זאגט קלאר אזמען האט עס געקויפט מיט געלט פונעם ציבור
אדערא יחיד האט געלאזט נייען און מקדיש געווען הלכה ז
עומד מן הצדהאט געשריבן:↑מאנטאג דעצעמבער 21, 2020 11:08 pm
סטאוו יא פיטא האט געשריבן:
ס'איז א רשב"א אז מעשה שבת גייט אויף די קדירה אויך, דאס איז ווייל די אוכל איז נאר אסור אויף איהם איז במילא די בליעות אויכט.
כ'פארשטיי נישט וואס איר מיינט צו דרוקן, און ווען די אוכל איז אסור לכל העולם איז דאך כ''ש אז די בליעת איז אסור לכל העולם
כמה גדולי הפוסקים מחולקים על המג"א בזה 1) שו"ת כתב סופר או"ח סי'נ' 2) שו"ת מהרש"ג (איני זוכר כעת מקומו המדוייק 3) דעת תורה למהרש"ם 4) פמ"ג בהל' פסח אי"ה אבא במקורות המדוייקים