גוטע יום טוב נישט פארגעסן פון זיי עלטערע בחורים, גרושים, אין וואס האבן נישט קיין קינדער ליידערדי יום טוב!!!
זאל דער אייבערשטער העלפן די קומענדע יום טוב זאלען שוין אלע זיין געהאלפענע, יעדער אין זיין וועג! עניוועיס. רחמנות איז רעלאטיוו. מיך פלעגט נישט באדערן ווען מיינע פריינט האבען שוין געהאט גרויסע חדר אינגלעך און איך האב געהאט מיין קליינעם פלאטשיגען ביבער הום שבת און יום טוב. אלעמאל בין איך געווען ביינאזאם מיט אלע פון מיין יאהרגאנג און מיך נישט געלאזט אריינגעשלעפט ווערן אין די רחמנות צירקל.
Wow, wow מורא'דיגע חיזוק ווערטער בייקומען!!! ניו יארק אייועלט, אלץ איינער וואס איז אריבער די פרשה נישט מער געדאכט, וויל איך דיר זאגן, דו טוסט זיער א גוטע ארבעט, גיי ווייטער אהן, און זיי מתפלל אז דו זאלסט שוין געהאלפן מיט הבטחה צום אייבערשטיין, אז דו גייסט ווייטער ארבעטן אין די נושא נאך דיין חתונה,
איך שפיר פאר א חוב צו פארציילן ברבים א פערזענדליכע געשיכטע וואס איך האב מיטגעהאלטן מיט חברה הצלה אין א מוצאי שב"ק אפאר חדשים צוריק. פארשטייט זיך געטוישט אפאר דעטאלן צוליב פארשטענדליכע סיבות.
איך בין געווען שבת אין ב"פ מיט עטליכע משפחה מיטגלידער, ביי שלוש סעודות באמערק איך ווי א קרוב מיינער וואס איז נארוואס אדורך א שווערע גט, ער זעהט עפעס אויס נישט אזוי בסדר. ער כאפט נישט פונקטליך וואס איך רעדט צו אים און ענטפערט נישט צום דבר, ער פראבירט צו עסן אבער גייט אים נישט. איך כאפ מיר אז ער איז נישט געווען ביי די סעודות שבת אינדערפרי און נעלם געווארן תיכף נאך קידוש פרייטאג צונאכטס. אזוי ווי ער איז א נאנטע משפחה קרוב קען איך אביסל זיין מצב, און איך ווייס אז ער דארף צוקומען צו פארשידענע מעדיצינען וד"ל. איך פרעג אים "דוד (געטוישט נאמען פארשטייט זיך), האסטו גענומען די מעדעצין דיינע".
זאגט מיר דער אינגערמאן: איך האב געהאט גאר א שווערע פרייטאג, גאנץ פרייטאג צונאכטס בין איך געליגן אין בעהט און געוויינט, איך האב נישט געוואלט זיין א מחלל שבת און גיין זינדיגן רח"ל. האב איך גענומען איין דאוס פון די אנטי דעפערענס, עס האט נישט גע'ארבעט, האב איך גענומען נאך איינס וכו' ביז ער האט שוין געהאלטן שבת אינדערפרי ביז 5 שטיק גענומען + צוויי אנדערע אלטע וואס ער האט נאך געהאט אינדערהיים. איך בין געשלאפן ביז איצט, איך האב נאך גארנישט געגעסן היינט און איך בין שרעקליך דיזי. ה"י.
הגם די תמימות און ערליכקייט האט מיר ממש צונומען, איך האב אבער זייער מורא געהאט פון אן אווערדאס. איך בין געגאנגען צו מיין ברודער זז"ג וואס טוט מען דא? מיין ברודער האט אים גערופן צו זיך אין שטוב, און גערופן הצלה.
למעשה אזוי ווי עס איז שוין דורך אזוי פול שעות, ער איז שוין ארויס מכלל סכנה און די ווייטעלס זיינע זענען געווען גאנץ גוט. בשעת מעשה עס געקומען א פאראמעדיק מיט צוויי מעמבערס. איין מעמבער קען זיך מיטן אינגערמאן און ער פרעגט אים וואס עס גייט פאר. פארציילט אים דער פאציענט וואס ער איז אלס אדורך פאריגע וואך, ביז ער איז ענדליך געסקעדשולד געווארן פאר די וואך זונטאג צו זעהן זיינע קינדער אבער ער דארף קודם באצאלן טשיילד סופארט און ער האט נישט פון ווי! ער איז ממש אויס מענטש.
דער פאראמעדיק האט נישט געקענט דעם אינגערמאן פון פארדעם, ער גייט אים האפענטליך קיינמאל מער נישט זעהן נאכדעם. ער פרעגט אונז שטילערהייט צו די מעשה איז וואר, און מיר ביידע שאקלן מיטן קאפ.
רופט זיך אן דער פעראמעדיק צום אינגערמאן: איך מאך מיט דיר א געשעפט, איך גיב דיר טויזענט דאלער פון מיין טאש, יעצט אויפן פלאץ, אבער פאר די נעקסטע שטיק צייט גייסטו לייגן די מעדעצין דיינע ביי א צווייטן און דו גייסט נעמען ביי יענעם איינס יעדן טאג. האבן מיר א געשעפט?
