אידישע וועלט פארומס

אביש האט געשריבן:

הערליך שיין הרב נקודה! קיפ איט אפ,
יעצט אריין דא דאס ערשטע מאל, האבעך איין הערה

גוטע נקודה האט געשריבן:

דער פיוט לויט ווי עס לאזט זיך זאגן, איז בעצם נתחבר געווארן צו זאגן ביינאכט, אזוי ווי ער ענדיגט צו מיט דער פסוק בידו אפקיד רוחי בעת אישן ואעירה,

איך מיין אז פשוט'ע פשט פון "ואעירה" איז: אין איך האב מיך אויפגעוועקט, דאס הייסט אזוי: בידך אפקיד רוחי בעת אישן, אין יעצט, ואעירה, אין יעצט איז "אם רוחי גויתי" צוזאמען,

גוטע נקודה האט געשריבן:

הר ההר האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

אן אינטערעסאנטער טעם פארוואס חז''ל האבן מתקן געווען ''דריי'' ברכות אויף די תורה זאגט דער רז''ה, אז איינס איז אויף מקרא, דער צווייטע איז אויף משנה, און דער דריטער איז אויף מדרש. און דערפאר זאגן מיר נאכדעם דער פרשה פון ברכת כהנים, מקרא, משנת איזהו מקומן, משנה, ר' ישמעאל אומר, מדרש (תלמוד)

דער ראב''ד אויפן פלאץ וואונדערט זיך זייער אויף דעם טעם, און ערפרעגט דאס אפ.

קוק אריין אין אבודרהם, ער איז מסביר אז דאס איז נישט קיין הפסק, וויבאלד אלע דריי ברכות זענען אויף איין ענין, דהיינו, תורה.

גוטע נקודה האט געשריבן:

דער שאלה איז נאר פונקטלעך וואו דער לשון פקדון קומט אריין ביים אויפשטיין.

איטשע האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

יגדל אלקים חי

אויף דעם זענען דא אן א צאל דעות ווער עס איז דער מחבר, אבער קיין איינער פון די שיטות האבן נישט קיין שום הכרעה, נאר יעדער שרייבט וואס עס דאכט זיך אים, ממילא וועלן מיר נישט מאריך זיין אין דעם נאר סתם אראפברענגען.

1) דער רמב''ם, און דאס איז דער איינציגער וואס האט א קראנטער מקור, דער יעב''ץ שרייבט אזוי. 2) ר' דניאל בן ר' יעקב, 3) ר' יחיאל בן ר' ברוך, 4) ר' דניאל בן ר' יהודה הדיין, 5) ר' דניאל בן ר' דוד, 6) ר' שלמה גבירול, 7) עמנואל הרומי, (וואס דער בית יוסף ברענגט אראפ בסימן ש''ז)

"אבער קיין איינער פון די שיטות האבן נישט קיין שום הכרעה."

פארוואס שרייבסטו אזא פאלשע סטעיטמענט?
ס׳איז היינט זייער קלאר ווער עס האט עס געשריבן.
אויב ווילט איר נישט אננעמען, דאן שרייבט פארוואס.
אויב ווייסט איר נישט, ביטע מאכט די ריכטיגע מחקר, און נאכער שרייבט אייערע רעזולטאטן.
סתם אזוי שרייבן אבי אין די וועלט אריין, איז נישט ריכטיג.

איטשע האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

איטשע האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

ה) אֲנִי מַאֲמִין בֶּאֱמוּנָה שְׁלֵמָה. שֶׁהַבּוֹרֵא יִתְבָּרַךְ שְׁמוֹ לוֹ לְבַדּוֹ רָאוּי לְהִתְפַּלֵּל. וְאֵין רָאוּי לְהִתְפַּלֵּל לְזוּלָתוֹ:
הנו אדון עולם לכל נוצר, יורה גדלתו ומלכותו.

ווי זעהט מען דא אין יגדל די קשר צו די עיקר האמונה פון לו לבדו ראוי להתפלל?

הנו אדון עולם לכל נוצר, דער אויבערשטער איז אדון עולם פאר אלע ברואים, וואס דאס ווייזט אונז זיין גרויסקייט און זיין מלכות, יורה גדלתו ומלכתו,אז ער האט באשאפען אלעס.
דאס מיינט אז עס איז נישטא קיין שום כח אחר צו וועמען מתפלל צו זיין, און אטאמאטיש אויב ווייל מען מתפלל זיין איז דאס נאר צו אים.

א שיין פשעטיל, אבער דאס איז נישא פשוט פשט.
דער ארגינעלע נוסח איז וכל אנשטאטס לכל, און די קאמע קומט פאר וכל. דו״ק ותשכח.

חוח בין השושנים האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

דער שאלה איז נאר פונקטלעך וואו דער לשון פקדון קומט אריין ביים אויפשטיין.

לכאורה גייט דער לשון 'פקדון' ארויף נאר אויפן 'בעת אישן', און דער פקדון בלייבט דארט ביז 'ואעירה'.

להחיות האט געשריבן:

א גרויסע יישר כח פאר די פותח האשכול
איך האב זייער הנאה, ס'דאווענט זיך אנדערש

פעטע פישל האט געשריבן:

שכח זייער שיין

האסטו וועסטו האט געשריבן:

סובסקרייבד
א שיינעם דאנק

גוטע נקודה האט געשריבן:

איטשע האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

יגדל אלקים חי

אויף דעם זענען דא אן א צאל דעות ווער עס איז דער מחבר, אבער קיין איינער פון די שיטות האבן נישט קיין שום הכרעה, נאר יעדער שרייבט וואס עס דאכט זיך אים, ממילא וועלן מיר נישט מאריך זיין אין דעם נאר סתם אראפברענגען.

1) דער רמב''ם, און דאס איז דער איינציגער וואס האט א קראנטער מקור, דער יעב''ץ שרייבט אזוי. 2) ר' דניאל בן ר' יעקב, 3) ר' יחיאל בן ר' ברוך, 4) ר' דניאל בן ר' יהודה הדיין, 5) ר' דניאל בן ר' דוד, 6) ר' שלמה גבירול, 7) עמנואל הרומי, (וואס דער בית יוסף ברענגט אראפ בסימן ש''ז)

"אבער קיין איינער פון די שיטות האבן נישט קיין שום הכרעה."

פארוואס שרייבסטו אזא פאלשע סטעיטמענט?
ס׳איז היינט זייער קלאר ווער עס האט עס געשריבן.
אויב ווילט איר נישט אננעמען, דאן שרייבט פארוואס.
אויב ווייסט איר נישט, ביטע מאכט די ריכטיגע מחקר, און נאכער שרייבט אייערע רעזולטאטן.
סתם אזוי שרייבן אבי אין די וועלט אריין, איז נישט ריכטיג.

איך שטיי שוין דא א וואך שפעטער, און איך דעבאטיר נאך מיט מיר אליינס, אויב זאל איך דאס ארויף ברענגען אדער נישט.

איז בקיצור הדברים, שמואל דוד לוצאטו. שרייבט אין זיין מכתב למחזור תפילה למנהג בני רומא. אז ער האט געטראפען אין א גניזה, אן ארגענעלע כתב יד פון מחזור, און דארט שטייט אריין געדריקט, ביי דעם פיוט פון יגדל. אלו הם י"ג עקרים שסידרם כמה"ר דניאל זקני זלה"ה בכמ"ר יהודה דיין. פון דעם איז דער שמואל דוד געקומען צו דעם מסקנה, אז דאס איז עס, און מיר האבן שוין ענדליך אנדעקט ווער דער מחבר איז.

איך וועל נישט אריין גיין אין דעם ווער עס איז געווען דער שד''ל, דאס זאל דער עולם אליינס דורך טוהן.

מיין פראבלעם מיט דעם איז, אז דאס איז קיין הוכחה. ווייל, ווער איז געווען דער סופר פון דעם מחזור? משה בכמ"ר יקותיאל חפץ ממשפחת הצפרוני. ווער איז דאס? איך ווייס נישט. איינער דא ווייסט? איז ער געווען א בחור הזעצער, אדער אן ערליכער איד? ווער זאגט אז מען קען אים געטרויען? פון ווי האט ער געוואוסט אז זיין זיידע האט דאס מחבר געווען?

עס איז זייער נישט מסתבר, צו נעמען א מחזור פון א גניזה און פון דעם דרינגען א זאך. ווען עס זאל ווען נישט זיין קיין מקור, און שד''ל קומט אויף מיט א געדאנק פון עפעס א מחזור פון א גניזה, שוין. אבער אויב איז דא א יעב''ץ וואס זאגט קלאר אז דער רמב''ם איז אליינס דער מחבר הפיוט, איז שד''ל זייער א קליינער מיינונג זאגער.

צווייטענס, קען מען דען פעקט טשעקן א מעשה פון רבי ר' אלימלך מליזענסק מיט זיינע אייניקלעך? פון ווי זאלן זיי וואוסן מער ווי סיי ווער, מען רעדט דאך נישט פון קיינע הנהגות וואס ער האט זיך געפירט אינדערהיים, וואס נאר די קינדער און מקורבים האבן צוגעזעהן, מען רעדט דא פון אן אנגענומענער פיוט, ממילא פארשטיי איך בכלל נישט וואס דער ראיה איז. אויב זאל איך אייך זאגן אז איך בין אן אייניקעל פון ר' יחיאל מפריז, און אז ער איז דער מחבר הפיוט, איז דאך מיין מיינונג קיין מיינונג......

מי חכם האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

איטשע האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

יגדל אלקים חי

אויף דעם זענען דא אן א צאל דעות ווער עס איז דער מחבר, אבער קיין איינער פון די שיטות האבן נישט קיין שום הכרעה, נאר יעדער שרייבט וואס עס דאכט זיך אים, ממילא וועלן מיר נישט מאריך זיין אין דעם נאר סתם אראפברענגען.

1) דער רמב''ם, און דאס איז דער איינציגער וואס האט א קראנטער מקור, דער יעב''ץ שרייבט אזוי. 2) ר' דניאל בן ר' יעקב, 3) ר' יחיאל בן ר' ברוך, 4) ר' דניאל בן ר' יהודה הדיין, 5) ר' דניאל בן ר' דוד, 6) ר' שלמה גבירול, 7) עמנואל הרומי, (וואס דער בית יוסף ברענגט אראפ בסימן ש''ז)

"אבער קיין איינער פון די שיטות האבן נישט קיין שום הכרעה."

פארוואס שרייבסטו אזא פאלשע סטעיטמענט?
ס׳איז היינט זייער קלאר ווער עס האט עס געשריבן.
אויב ווילט איר נישט אננעמען, דאן שרייבט פארוואס.
אויב ווייסט איר נישט, ביטע מאכט די ריכטיגע מחקר, און נאכער שרייבט אייערע רעזולטאטן.
סתם אזוי שרייבן אבי אין די וועלט אריין, איז נישט ריכטיג.

איך שטיי שוין דא א וואך שפעטער, און איך דעבאטיר נאך מיט מיר אליינס, אויב זאל איך דאס ארויף ברענגען אדער נישט.

איז בקיצור הדברים, שמואל דוד לוצאטו. שרייבט אין זיין מכתב למחזור תפילה למנהג בני רומא. אז ער האט געטראפען אין א גניזה, אן ארגענעלע כתב יד פון מחזור, און דארט שטייט אריין געדריקט, ביי דעם פיוט פון יגדל. אלו הם י"ג עקרים שסידרם כמה"ר דניאל זקני זלה"ה בכמ"ר יהודה דיין. פון דעם איז דער שמואל דוד געקומען צו דעם מסקנה, אז דאס איז עס, און מיר האבן שוין ענדליך אנדעקט ווער דער מחבר איז.

איך וועל נישט אריין גיין אין דעם ווער עס איז געווען דער שד''ל, דאס זאל דער עולם אליינס דורך טוהן.

מיין פראבלעם מיט דעם איז, אז דאס איז קיין הוכחה. ווייל, ווער איז געווען דער סופר פון דעם מחזור? משה בכמ"ר יקותיאל חפץ ממשפחת הצפרוני. ווער איז דאס? איך ווייס נישט. איינער דא ווייסט? איז ער געווען א בחור הזעצער, אדער אן ערליכער איד? ווער זאגט אז מען קען אים געטרויען? פון ווי האט ער געוואוסט אז זיין זיידע האט דאס מחבר געווען?

עס איז זייער נישט מסתבר, צו נעמען א מחזור פון א גניזה און פון דעם דרינגען א זאך. ווען עס זאל ווען נישט זיין קיין מקור, און שד''ל קומט אויף מיט א געדאנק פון עפעס א מחזור פון א גניזה, שוין. אבער אויב איז דא א יעב''ץ וואס זאגט קלאר אז דער רמב''ם איז אליינס דער מחבר הפיוט, איז שד''ל זייער א קליינער מיינונג זאגער.

צווייטענס, קען מען דען פעקט טשעקן א מעשה פון רבי ר' אלימלך מליזענסק מיט זיינע אייניקלעך? פון ווי זאלן זיי וואוסן מער ווי סיי ווער, מען רעדט דאך נישט פון קיינע הנהגות וואס ער האט זיך געפירט אינדערהיים, וואס נאר די קינדער און מקורבים האבן צוגעזעהן, מען רעדט דא פון אן אנגענומענער פיוט, ממילא פארשטיי איך בכלל נישט וואס דער ראיה איז. אויב זאל איך אייך זאגן אז איך בין אן אייניקעל פון ר' יחיאל מפריז, און אז ער איז דער מחבר הפיוט, איז דאך מיין מיינונג קיין מיינונג......

מען רעדט דא פון א אייניקל פון יענעם דור אדער עטליכע דורות גערוקט, וואס איז דער דמיון צו דיר מיט ר' יחיאל מ'פאריז?

אנלעס דו ביסט חושד יענעם מעתיק אז ער איז א מתעטף בטלית שאינו שלו גרויס צו מאכן זיין זיידן, איז דאס א אייזן שטארקע הוכחה. עס איז דא אסאך כתבי ידות וואס זייער אידענטיטעט און יחוס צו זייער מחבר איז באזירט אויף פיל שוואכערע הוכחות ווי דאס.

גוטע נקודה האט געשריבן:

המלמד תורה לעמו ישראל

איך האב נישט קיין פשוט פשט אויף דער סוף פון דעם ברכה.
אבער איך האב געקלערט, אז די גמרא זאגט אין נדה (ל:) אז מען לערנט כל התורה מיט אן עיבור במעי עמו, אבער ווען ער איז בא לאויר, געבט אים דער מלאך א קלאפ און ער פארגעסט תיכף אלעס.
איז באקאנט דער פשט, אז דער ציהל דערפון איז, ווייל בעצם וואלט נישט מעגליך געווען פאר א בשר ודם וואס איז א שטיק גשמי וחומר צו פארשטיין די הייליגע תורה וואס איז כל כולו רוחני. דערפאר לערענט מען מיט א קינד תורה פארן אראפ קומען אין עולם הגשם, כדי אז שפעטער זאל אים שוין זיין גרינגער צו לערנען תורה. און דאס ענדיגט די גמרא צו, אז ווען ער איז יצא לאוויר געבט אים דער מלאך א קלאפ, און ער פארגעסט די תורה. פשט איז נישט אז ער געבט אים א קלאפ, נאר די רגע ער קומט אראפ אויף דער וועלט, פארגעסט ער אטאמאטיש די תורה. (מהר''ל, גר''א, ועוד)

מיט דעם קען מען מסביר זיין די ברכה המלמד תורה לעמו ישראל, נאך פאר מען קומט אראפ אויף דער וועלט, וואס נאר אזוי זענען מיר זוכה צו פארשטיין תורה.

אור כי טוב האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

המלמד תורה לעמו ישראל

איך האב נישט קיין פשוט פשט אויף דער סוף פון דעם ברכה.
אבער איך האב געקלערט, אז די גמרא זאגט אין נדה (ל:) אז מען לערנט כל התורה מיט אן עיבור במעי עמו, אבער ווען ער איז בא לאויר, געבט אים דער מלאך א קלאפ און ער פארגעסט תיכף אלעס.
איז באקאנט דער פשט, אז דער ציהל דערפון איז, ווייל בעצם וואלט נישט מעגליך געווען פאר א בשר ודם וואס איז א שטיק גשמי וחומר צו פארשטיין די הייליגע תורה וואס איז כל כולו רוחני. דערפאר לערענט מען מיט א קינד תורה פארן אראפ קומען אין עולם הגשם, כדי אז שפעטער זאל אים שוין זיין גרינגער צו לערנען תורה. און דאס ענדיגט די גמרא צו, אז ווען ער איז יצא לאוויר געבט אים דער מלאך א קלאפ, און ער פארגעסט די תורה. פשט איז נישט אז ער געבט אים א קלאפ, נאר די רגע ער קומט אראפ אויף דער וועלט, פארגעסט ער אטאמאטיש די תורה. (מהר''ל, גר''א, ועוד)

מיט דעם קען מען מסביר זיין די ברכה המלמד תורה לעמו ישראל, נאך פאר מען קומט אראפ אויף דער וועלט, וואס נאר אזוי זענען מיר זוכה צו פארשטיין תורה.

ס'איז דאך א חסידיש קרעמל דא, אז מ'צייכנט צו א גר"א, מעג מען זיכער צוצייכענען דער הייליגער רבי ר' אלימלך זי"ע, שלא להטיל כו'...

אבער אין אלגעמיין, א ריזיגע דאנק פאר אייער הערליכע ארבעט!

גוטע נקודה האט געשריבן:

אור כי טוב האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

המלמד תורה לעמו ישראל

איך האב נישט קיין פשוט פשט אויף דער סוף פון דעם ברכה.
אבער איך האב געקלערט, אז די גמרא זאגט אין נדה (ל:) אז מען לערנט כל התורה מיט אן עיבור במעי עמו, אבער ווען ער איז בא לאויר, געבט אים דער מלאך א קלאפ און ער פארגעסט תיכף אלעס.
איז באקאנט דער פשט, אז דער ציהל דערפון איז, ווייל בעצם וואלט נישט מעגליך געווען פאר א בשר ודם וואס איז א שטיק גשמי וחומר צו פארשטיין די הייליגע תורה וואס איז כל כולו רוחני. דערפאר לערענט מען מיט א קינד תורה פארן אראפ קומען אין עולם הגשם, כדי אז שפעטער זאל אים שוין זיין גרינגער צו לערנען תורה. און דאס ענדיגט די גמרא צו, אז ווען ער איז יצא לאוויר געבט אים דער מלאך א קלאפ, און ער פארגעסט די תורה. פשט איז נישט אז ער געבט אים א קלאפ, נאר די רגע ער קומט אראפ אויף דער וועלט, פארגעסט ער אטאמאטיש די תורה. (מהר''ל, גר''א, ועוד)

מיט דעם קען מען מסביר זיין די ברכה המלמד תורה לעמו ישראל, נאך פאר מען קומט אראפ אויף דער וועלט, וואס נאר אזוי זענען מיר זוכה צו פארשטיין תורה.

ס'איז דאך א חסידיש קרעמל דא, אז מ'צייכנט צו א גר"א, מעג מען זיכער צוצייכענען דער הייליגער רבי ר' אלימלך זי"ע, שלא להטיל כו'...

אבער אין אלגעמיין, א ריזיגע דאנק פאר אייער הערליכע ארבעט!

יישר כח פאר די פידבעק.

אן אדרעסס פארן נועם אלימלך?

אור כי טוב האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

יישר כח פאר די פידבעק.

אן אדרעסס פארן נועם אלימלך?

ליקוטי שושנה ד"ה משוך חסדך

גוטע נקודה האט געשריבן:

איטשע האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

יגדל אלקים חי

אויף דעם זענען דא אן א צאל דעות ווער עס איז דער מחבר, אבער קיין איינער פון די שיטות האבן נישט קיין שום הכרעה, נאר יעדער שרייבט וואס עס דאכט זיך אים, ממילא וועלן מיר נישט מאריך זיין אין דעם נאר סתם אראפברענגען.

1) דער רמב''ם, און דאס איז דער איינציגער וואס האט א קראנטער מקור, דער יעב''ץ שרייבט אזוי. 2) ר' דניאל בן ר' יעקב, 3) ר' יחיאל בן ר' ברוך, 4) ר' דניאל בן ר' יהודה הדיין, 5) ר' דניאל בן ר' דוד, 6) ר' שלמה גבירול, 7) עמנואל הרומי, (וואס דער בית יוסף ברענגט אראפ בסימן ש''ז)

"אבער קיין איינער פון די שיטות האבן נישט קיין שום הכרעה."

פארוואס שרייבסטו אזא פאלשע סטעיטמענט?
ס׳איז היינט זייער קלאר ווער עס האט עס געשריבן.
אויב ווילט איר נישט אננעמען, דאן שרייבט פארוואס.
אויב ווייסט איר נישט, ביטע מאכט די ריכטיגע מחקר, און נאכער שרייבט אייערע רעזולטאטן.
סתם אזוי שרייבן אבי אין די וועלט אריין, איז נישט ריכטיג.

איך שטיי שוין דא א וואך שפעטער, און איך דעבאטיר נאך מיט מיר אליינס, אויב זאל איך דאס ארויף ברענגען אדער נישט.

איז בקיצור הדברים, שמואל דוד לוצאטו. שרייבט אין זיין מכתב למחזור תפילה למנהג בני רומא. אז ער האט געטראפען אין א גניזה, אן ארגענעלע כתב יד פון מחזור, און דארט שטייט אריין געדריקט, ביי דעם פיוט פון יגדל. אלו הם י"ג עקרים שסידרם כמה"ר דניאל זקני זלה"ה בכמ"ר יהודה דיין. פון דעם איז דער שמואל דוד געקומען צו דעם מסקנה, אז דאס איז עס, און מיר האבן שוין ענדליך אנדעקט ווער דער מחבר איז.

איך וועל נישט אריין גיין אין דעם ווער עס איז געווען דער שד''ל, דאס זאל דער עולם אליינס דורך טוהן.

מיין פראבלעם מיט דעם איז, אז דאס איז קיין הוכחה. ווייל, ווער איז געווען דער סופר פון דעם מחזור? משה בכמ"ר יקותיאל חפץ ממשפחת הצפרוני. ווער איז דאס? איך ווייס נישט. איינער דא ווייסט? איז ער געווען א בחור הזעצער, אדער אן ערליכער איד? ווער זאגט אז מען קען אים געטרויען? פון ווי האט ער געוואוסט אז זיין זיידע האט דאס מחבר געווען?

עס איז זייער נישט מסתבר, צו נעמען א מחזור פון א גניזה און פון דעם דרינגען א זאך. ווען עס זאל ווען נישט זיין קיין מקור, און שד''ל קומט אויף מיט א געדאנק פון עפעס א מחזור פון א גניזה, שוין. אבער אויב איז דא א יעב''ץ וואס זאגט קלאר אז דער רמב''ם איז אליינס דער מחבר הפיוט, איז שד''ל זייער א קליינער מיינונג זאגער.

צווייטענס, קען מען דען פעקט טשעקן א מעשה פון רבי ר' אלימלך מליזענסק מיט זיינע אייניקלעך? פון ווי זאלן זיי וואוסן מער ווי סיי ווער, מען רעדט דאך נישט פון קיינע הנהגות וואס ער האט זיך געפירט אינדערהיים, וואס נאר די קינדער און מקורבים האבן צוגעזעהן, מען רעדט דא פון אן אנגענומענער פיוט, ממילא פארשטיי איך בכלל נישט וואס דער ראיה איז. אויב זאל איך אייך זאגן אז איך בין אן אייניקעל פון ר' יחיאל מפריז, און אז ער איז דער מחבר הפיוט, איז דאך מיין מיינונג קיין מיינונג......

איטשע האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

איטשע האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

יגדל אלקים חי

אויף דעם זענען דא אן א צאל דעות ווער עס איז דער מחבר, אבער קיין איינער פון די שיטות האבן נישט קיין שום הכרעה, נאר יעדער שרייבט וואס עס דאכט זיך אים, ממילא וועלן מיר נישט מאריך זיין אין דעם נאר סתם אראפברענגען.

1) דער רמב''ם, און דאס איז דער איינציגער וואס האט א קראנטער מקור, דער יעב''ץ שרייבט אזוי. 2) ר' דניאל בן ר' יעקב, 3) ר' יחיאל בן ר' ברוך, 4) ר' דניאל בן ר' יהודה הדיין, 5) ר' דניאל בן ר' דוד, 6) ר' שלמה גבירול, 7) עמנואל הרומי, (וואס דער בית יוסף ברענגט אראפ בסימן ש''ז)

"אבער קיין איינער פון די שיטות האבן נישט קיין שום הכרעה."

פארוואס שרייבסטו אזא פאלשע סטעיטמענט?
ס׳איז היינט זייער קלאר ווער עס האט עס געשריבן.
אויב ווילט איר נישט אננעמען, דאן שרייבט פארוואס.
אויב ווייסט איר נישט, ביטע מאכט די ריכטיגע מחקר, און נאכער שרייבט אייערע רעזולטאטן.
סתם אזוי שרייבן אבי אין די וועלט אריין, איז נישט ריכטיג.

איך שטיי שוין דא א וואך שפעטער, און איך דעבאטיר נאך מיט מיר אליינס, אויב זאל איך דאס ארויף ברענגען אדער נישט.

איז בקיצור הדברים, שמואל דוד לוצאטו. שרייבט אין זיין מכתב למחזור תפילה למנהג בני רומא. אז ער האט געטראפען אין א גניזה, אן ארגענעלע כתב יד פון מחזור, און דארט שטייט אריין געדריקט, ביי דעם פיוט פון יגדל. אלו הם י"ג עקרים שסידרם כמה"ר דניאל זקני זלה"ה בכמ"ר יהודה דיין. פון דעם איז דער שמואל דוד געקומען צו דעם מסקנה, אז דאס איז עס, און מיר האבן שוין ענדליך אנדעקט ווער דער מחבר איז.

איך וועל נישט אריין גיין אין דעם ווער עס איז געווען דער שד''ל, דאס זאל דער עולם אליינס דורך טוהן.

מיין פראבלעם מיט דעם איז, אז דאס איז קיין הוכחה. ווייל, ווער איז געווען דער סופר פון דעם מחזור? משה בכמ"ר יקותיאל חפץ ממשפחת הצפרוני. ווער איז דאס? איך ווייס נישט. איינער דא ווייסט? איז ער געווען א בחור הזעצער, אדער אן ערליכער איד? ווער זאגט אז מען קען אים געטרויען? פון ווי האט ער געוואוסט אז זיין זיידע האט דאס מחבר געווען?

עס איז זייער נישט מסתבר, צו נעמען א מחזור פון א גניזה און פון דעם דרינגען א זאך. ווען עס זאל ווען נישט זיין קיין מקור, און שד''ל קומט אויף מיט א געדאנק פון עפעס א מחזור פון א גניזה, שוין. אבער אויב איז דא א יעב''ץ וואס זאגט קלאר אז דער רמב''ם איז אליינס דער מחבר הפיוט, איז שד''ל זייער א קליינער מיינונג זאגער.

צווייטענס, קען מען דען פעקט טשעקן א מעשה פון רבי ר' אלימלך מליזענסק מיט זיינע אייניקלעך? פון ווי זאלן זיי וואוסן מער ווי סיי ווער, מען רעדט דאך נישט פון קיינע הנהגות וואס ער האט זיך געפירט אינדערהיים, וואס נאר די קינדער און מקורבים האבן צוגעזעהן, מען רעדט דא פון אן אנגענומענער פיוט, ממילא פארשטיי איך בכלל נישט וואס דער ראיה איז. אויב זאל איך אייך זאגן אז איך בין אן אייניקעל פון ר' יחיאל מפריז, און אז ער איז דער מחבר הפיוט, איז דאך מיין מיינונג קיין מיינונג......

דאס הייסט, וויבאלד הרב לוצאטו האט געפונען דעם כתב יד, דעריבער איז עס אראפ צו זירו, לעומת זה אויב וואלט עס א חסיד׳שע יוד געפונען, דאן וואלט מען עס יא געקענט גלייבן.
ווידער אן אייניקל, שרייבט אז זיין אייגענע זיידע, וואס ער האט אים זיכער געקענט, האט עס מחבר געווען, איז יעצט מוחזק שקרן. פארוואס? ווייל א געוויסע שרייבער, א בן בלי שם, שרייבט אויף א פארום, קען אים נישט.
איר זענט מיט אלעמען?

א שאד, כ׳האב געהאפט הנאה צו האבן פונ׳ם שמועס, אבער איך זעה וויאזוי עס גייט, ווועט עס דאך ממילא זיין עיקר חסר מן הספר, איז עס א שאד די צייט.

גוטע נקודה האט געשריבן:

עטיפת הטלית.
לשם יחוד.

אור כי טוב האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

עטיפת הטלית.
לשם יחוד.

אפשר כדאי דא צו פרעגן, פארוואס זאגן מיר נישט עפעס אזא נוסח, "הנני מכוון בעטיפת ציצית לזכור על ידי' כל המצוות, שנאמר והיה לכם לציצית וראיתם אותו וזכרתם את כל מצות ד' ועשיתם אותם", א שטייגער וואו מ'זאגט ביי הנחת תפילין? חוץ וואס ס'איז ידוע אז דארט וואו עס שטייט אפען אין תורה א טעם אויפן מצוה, מוז מען עס מכוון זיין לעיכוב, איז דא אויך שייך דער ווערטער פונעם אלשיך הק', "אך אם תעשה הציצית מצות אנשים מלומדה שלא בכוונת הציץ בו לזכור, אז ודאי כי כאשר 'וראיתם אותו', לא 'תזכרו מצות ד' ", קומט אויס דער גאנצע מצוה לבטלה...

אומאן האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

די מגן אברהם (סימן כ''ד) שרייבט יזהר לעשות טלית נאה משום זה אלי ואנוהו. (ומקורו לכאורה מג' שבת קלג:)

יעצט לעניננו, אין בית המדרש זעהען מיר אסאך אידן וואס זענען נישט אזוי נזהר אין דעם, און אפי' צווישען די ערענסטע אידן זעהט מען אין דעם נישט אזוי נזהר זיין. איז אבער כדי צו געדענקען אז מיר בעטן כך אזכה לחלוקא דרבנן ולטלית נאה לעולם הבא בגן עדן.וועלכע מין טלית נאה ווילן מיר האבן לעולם הבא בגן עדן? ווילן מיר דען טאקע א גרויע טלית, וואס די עטרה הענגט דערפון??
עד כן.

הערליך!

אומאן האט געשריבן:

מיר ווייסן פון א חתם סופר וואס געבט אונז צו פארשטיין אז די משמוש היד איז גאר א ואנוהו לגבי אתרוג, ומאי שנא טלית.
איך זעה דערין א געוויסע חשיבות צו א טלית וואס איז אנגעזאפט מיט טרערן.

איך מיין אז אמאליגע אידן פלעגן מהדר זיין לאחר מאה ועשרים צו ווערן באהאלטן איינגהילט אין א טלית דורכגעווייקט מיט יארן לאנג פון תפילות
אפשר בזמנינו פילן מענטשן אז מ'וויל נישט מיטנעמען א טלית וואס זאל האבן וואס וויינגער תפילות דערין כדי נישט צו דערמאנען ווי אזוי אונזערע דאוונען זעט אויס

אומאן האט געשריבן:

איז דא א ענין אויף וועלכע אקסל צו לייגט די טלית ביים זאגן ברכי נפשי?

גוטע נקודה האט געשריבן:

אור כי טוב האט געשריבן:

גוטע נקודה האט געשריבן:

עטיפת הטלית.
לשם יחוד.

אפשר כדאי דא צו פרעגן, פארוואס זאגן מיר נישט עפעס אזא נוסח, "הנני מכוון בעטיפת ציצית לזכור על ידי' כל המצוות, שנאמר והיה לכם לציצית וראיתם אותו וזכרתם את כל מצות ד' ועשיתם אותם", א שטייגער וואו מ'זאגט ביי הנחת תפילין? חוץ וואס ס'איז ידוע אז דארט וואו עס שטייט אפען אין תורה א טעם אויפן מצוה, מוז מען עס מכוון זיין לעיכוב, איז דא אויך שייך דער ווערטער פונעם אלשיך הק', "אך אם תעשה הציצית מצות אנשים מלומדה שלא בכוונת הציץ בו לזכור, אז ודאי כי כאשר 'וראיתם אותו', לא 'תזכרו מצות ד' ", קומט אויס דער גאנצע מצוה לבטלה...

איך האב געהאט אן ענליכער פראגע, ביים לשם יחוד אויף די ד' מינים.