די אחראים: זייער נייגעריג , אחראי , thefact
WOW נישט געחלומט אונזער לאנגע הייוועי - מיט אלע עקזיטס אינדערמיט - איז פשוט רינדעכיג און ביים סוף קומט מען אן צום אנהייב...נקודה למחשבה האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:29 pm
וואס ברענגט אונז צוריק צו דער וויכטיגקייט פון געבן ליבשאפט פאר אונזערע קינדער, און בעיקר פאר די געפילישע!
מאך א שנעלע סירטש ביי ניקס תגובות, דא איז נישט די פלאץ.עונג החיים האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:29 pmלאמיר הערן א די מיינונג פון אינזער חשובע אורח הכבוד איבער די נושא פון "סיסטעם" מכובד מיט פתיחה..אורח הכבוד האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:24 pmהודו לה' פארדעים, אונז קען מער ב''ה די שיינע דורות פון די אמאליגע אנטי סיסטעם..
(פארט מען אריין איצט און די וויפילטע נושא?....)
פארשטיי נישט..?באטל וואסער האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:34 pmמאך א שנעלע סירטש ביי ניקס תגובות, דא איז נישט די פלאץ.עונג החיים האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:29 pmלאמיר הערן א די מיינונג פון אינזער חשובע אורח הכבוד איבער די נושא פון "סיסטעם" מכובד מיט פתיחה..אורח הכבוד האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:24 pmהודו לה' פארדעים, אונז קען מער ב''ה די שיינע דורות פון די אמאליגע אנטי סיסטעם..
(פארט מען אריין איצט און די וויפילטע נושא?....)
וואס? זיך אין אורך'ס תגובות העסטו טרעפן גענוג און נאך וואס ער האלט אויף די נושא, אדער עפען א אשכול דערוועגן.עונג החיים האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:36 pmפארשטיי נישט..?באטל וואסער האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:34 pmמאך א שנעלע סירטש ביי ניקס תגובות, דא איז נישט די פלאץ.עונג החיים האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:29 pmלאמיר הערן א די מיינונג פון אינזער חשובע אורח הכבוד איבער די נושא פון "סיסטעם" מכובד מיט פתיחה..אורח הכבוד האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:24 pmהודו לה' פארדעים, אונז קען מער ב''ה די שיינע דורות פון די אמאליגע אנטי סיסטעם..
(פארט מען אריין איצט און די וויפילטע נושא?....)
שוין, איך בין צו אפענע מענטש.. און נישט צוגעהערט די עצה פון א חבר איך זאל עפענען נאך א ניק פאר די אשכול, ווייל מיין ניק ברענגט בייז-בלוט ביי געוויסע און דערלאזט זיי שוין נישט דערהערן די אמת'ע פוינט....באטל וואסער האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:34 pmמאך א שנעלע סירטש ביי ניקס תגובות, דא איז נישט די פלאץ.עונג החיים האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:29 pmלאמיר הערן א די מיינונג פון אינזער חשובע אורח הכבוד איבער די נושא פון "סיסטעם" מכובד מיט פתיחה..אורח הכבוד האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:24 pmהודו לה' פארדעים, אונז קען מער ב''ה די שיינע דורות פון די אמאליגע אנטי סיסטעם..
(פארט מען אריין איצט און די וויפילטע נושא?....)
אוודאי. די אלע שמועסן דא האבן איין יסוד, און יעדער סטיקט צו זיין פערספעקטיוו ביי יעדע פון די סובדזשעקט'ס.אורח הכבוד האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:34 pmWOW נישט געחלומט אונזער לאנגע הייוועי - מיט אלע עקזיטס אינדערמיט - איז פשוט רינדעכיג און ביים סוף קומט מען אן צום אנהייב...נקודה למחשבה האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:29 pm
וואס ברענגט אונז צוריק צו דער וויכטיגקייט פון געבן ליבשאפט פאר אונזערע קינדער, און בעיקר פאר די געפילישע!
סתם פאר אינטערעסאנטקייט, איר האט שוין אמאל גענוצט די פראז לענ''ד?אורח הכבוד האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:39 pmשוין, איך בין צו אפענע מענטש.. און נישט צוגעהערט די עצה פון א חבר איך זאל עפענען נאך א ניק פאר די אשכול, ווייל מיין ניק ברענגט בייז-בלוט ביי געוויסע און דערלאזט זיי נישט דערהערן די אמת'עפוינט....באטל וואסער האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:34 pmמאך א שנעלע סירטש ביי ניקס תגובות, דא איז נישט די פלאץ.עונג החיים האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:29 pmלאמיר הערן א די מיינונג פון אינזער חשובע אורח הכבוד איבער די נושא פון "סיסטעם" מכובד מיט פתיחה..אורח הכבוד האט געשריבן: ↑ דינסטאג פעברואר 21, 2023 3:24 pmהודו לה' פארדעים, אונז קען מער ב''ה די שיינע דורות פון די אמאליגע אנטי סיסטעם..
(פארט מען אריין איצט און די וויפילטע נושא?....)
די מערסט באדאנקטע תגובה אין די גאנצע ולאחיו יאמר חזק.טעראפיע האט געשריבן: ↑ זונטאג פעברואר 19, 2023 5:37 pmאיך בין א שטיקל גאסט דא. אנטשולדיגט פאר נישט מיטהאלטן די סוכסוך דא (און נעמען א שטעלונג). ואטול אני את חלקי בזה.
געבן א קוש - חיבוק ונישוק - איז אן אויסדרוק פון געפיהל -דהיינו עס איז א תוצאה פון א טיפע ליבשאפט/פארבינדונג געפיל.
דער פראבלעם מיט וואס א גרויס חלק כלל ישראל פלאגט זיך איז אז מען איז נישט וואך און אויפמערקזאם אויף געפיהל. מען איז געוואוינט צו פארמיידן פון פעיסן און אנערקענען די אייגענע געפיהלן. דעריבער איז ניטמאל דא א שפראך פון געפיהל. און די תוצאות זענען פילפאכיג. איינע פון די תוצאות איז אז מען איז נישט באקוועם מיט די אייגענע געפיהל און מיט די אייגענע קערפער. דעריבער פארפעלט מען בלא יודעים דאס נאטירליכע געבן לעבנס וויכטיגע ליבשאפט פאר די אייגענע קינדערלעך וואס מען רופט דא "ארויסווייזן אפענע ליבשאפט צו דיינע "גרויסע" קינדער.
לאמיר נאכמאל זיין קלאר. דער פראבלעם הייבט זיך נישט אן ביי ארויסווייזן ליבשאפט פאר די קינדער. דער פראבלעם איז אז די געפיהל איז סטאק אין זיך. מען איז דיסקאנעקטעט פון זיך. מען איז נישט זיך. מען איז א human doing און נישט קיין human being. מען עקזיסטירט נישט אליינס מיט זיך נאר מען לעבט צו טוהן און זיך צושטעלן צו די "נארמאל".
לאמיר פראבירן צאמשטעלן א בילד - פארשידענע פאקטארן ווי אזוי דאס האט זיך דעוועלאפט אלס א סיסטעם. און וואס מיר קענען טוהן יעדער פאר זיך צו האבן א געזונטערע לעבן.
יעדע געזונטע קינד, ווען עס ווערט געבוירן איז עס פיל מיט געפיל אפן און וואלנערבעל.
יעדע געזונטע קינד ווערט בארואיגט ווען מען נעמט אים/איר ארופ מען האלדז און מען קישט. עס איז א גוטער געפיל פארן קינד.
יעדע געזונטע קינד גלייכט עטענטשן - אויפמערקזאנקייט.
יעדע געזונטע קליין קינד דרוקט זיך אויס אפן זיינע/אירע באדערפענישן.
אויב טרעפט זיך אן ערוואקסענער מענטש אז דאס ער/זי איז נישט באקוועם מיט זיך און אפן מיט זיך האט זיך דאס ערגעץ אפגעשטעלט און פאר א סיבה. ערגעץ ווי האט זיך דאס מענטשעלע דערלערנט אז עס לוינט זיך נישט צו פילן, צוגעמאכט פארשפארט געבויעט א גרויסן מויער..
טראמא
ווען מענטש לעבט איבער א דראמאטישער געשעהניש וואס איז גרעסער וואס דער מח קען פארנעמען. איז איינע פון די וועגן ווי אזוי דער באשעפער האט געשעטלט די בריאה פון מענטשעלעך אז זיי פארהאקן די געפילן אינערליך. דאס אפעקטירט דער וועג ווי אזוי דער מענטש פילט,טראכט, און שפירט פיזיש די קערפער. (וועל מיר איבערלאזן די טראמא טאפיק פאר אן אנדערע געלעגנהייט)
מלחמה
אונזערע זיידעס זענען אריבער א ביטערע קריג. און אפילו די וואס זענען עס נישט בפועל אריבער האבן דאס מיטגעלעבט און דאס איז אויך געווען טראמא פאר זיי secondary trauma. אונזערע זיידעס האבן צוגעמאכט זייער וואלנערבל געפילן עס פארשלאסן מיט שלאס און ריגל. און האבן מיט מסירות נפש אויפגעשטעלט א נייעם דור. די געפיל וואס זיי האבן גרינג געקענט אויסדרוקן זענען געווען אנגס, נערוועזיטעיט (אונז אלע געדענק מיר ווען א זיידע = נערוועזער מענטש) אויפגערעגקייט וכו.
עס איז אינטערסאנט אנצומערקן אז אונזערע חסידישע זיידעס האבן זייער ווייניג גערעדט און דערציילט פונעם קריג. זייער שווייגעניש איז געווען א מעטאד פון קענען אנגיין און איבערלעבן די שרעקליכע ווייטאגן און קאשמארן וואס דער קריג האט איבערגעלאזט אויף זיי.
אונזערע זיידעס - וואס האבן אלעס פארלוירן און זיך געשטעלט אויף די פיס מיט מסירות נפש און אויפגעשטעלט א פרישן דור יריאים ושלימים - האבן געהאט א שטארקע נחמה אין אויפשטעלן א נייעם דור עס איז זיי געווען דאס לייב און לעבן. זיי האבן געהאט א שטארק געפיהל און דריייוו צו זעהן א פרישן דור שומר תורה ומצות. די אידן וואס האבן נישט געהאט אזא שטארק רצון, וואס מיר קענען נישט זיי דן זיין נאך וואס זיי האבן אלעס פארלוירן און אדורך אזא שרעקליכן קאשמארן קריג. זענען זייערע דורות ליידער אפגעפארן וואס דאס איז ליידער געווען א גרויס חלק כלל ישראל. אונזערע זיידעס וואס האבן זיך געהאלטן אולטרא ארטאדאקסיש האבן דאס געטוהן מיט געפיל פון מסירות נפש.
א חלק מיט וואס אסאך פון אונזערע זיידעס האבן גע'ירש'נט פון די קריג איז אגרעסיע, דער אגרעסיווער געפיל האט זיי געהאלן צו קענען איבערלעבן די קריג און זיי געהאלפן זיך האלטן גראונדעט אויפצובויען א פרישן דור. און מיט דער אגרעסיע האבן זיי ערצויגן (נישט צו פארמישן מיט חינוך) אונזערע היינטיגע פרישע דור פון זיידעס.
דער צווייטער דור נאכן קריג האט שוין נישט געהאט די זעלבע נחמה און נקמה געפיל מיט וואס זייערע עלטערן האבן געלעבט. זיי זענען איבערגעליבן מיט דער אפעקט פון אגרעסיע, די צווייטע וואלן פון די טראמא. וואס דאס האט איבערגעלאזט א שלל מיט פראבלעמען מיט וואס מען מוטשעט זיך נאך עד היום. בכלליות דער טיפער חורבן איז געבליבן אז מען איז געבליבן אנע קאנעקשן פון געפיל צו זיך. אן שפראך פון געפיהל. און אן באדייט צו אידישקייט, משפחה לעבן, קינדער וכו. זייערע עלטערן האבן געהאט א באדייט אין לעבן וואס איז געווען צו זעהן פרישע ערליכע דורות אבער זייערע קינדער האבן שוין נישט געהאט דעם באדייט אין לעבן און געבליבן פירן א ראבאטישער לעבן.
ווי מען קען היינט זעהן ביי רוב היימישע שטובער האט געפיל נישט קיין פלאץ. עס איז נישטא קיין שפראך פון געפיל. מען איז נישט קאנעקטעט מיט זיך. און פארשטייט זיך אז מען קען נישט פארשטיין ווי אזוי דער צווייטער פילט. צו איז דאס צווישן פארפאלק אדער עלטערן מיט קינדער. אפענקייט צו געפיל (צומאל אפילו ביי אידישקייט) ווערט אנגעקוקט ווי קינדעריש און אומ-ערוואקסן.
אומ-מאראלישע-שעדיגונג
גיי מיר עפענען די מיסט קאנע - ווער עס פארנעמט נישט די שווערע גרוך זאל זיי מוחל נישט לייענן ווייטער.
ווען א מענטש גייט אריבער אומ-מאראלישער-שעדיגונג עפעקטירט דאס גאר שטארק די אינערליכע און ספעסיפיש ליבליכע געפילן. עס איז זייער א שעדליכער טראמא אויפן מענטש (ודי בזה)
ווען איינער איז אריבער אדער האט מיטגעהאלטן עימיצער וואס איז אריבער אומ-מאראלישע-שעדיגונג. איינע פון די אפעטקן איז אז עס לאזט איבער דעם מענטש מיט א צימישעניש איבער ליבליכע געפילן. אזוי אז דער מענטש האלט צוריק פון ארויפברענגן זיינע/אירע עמאציענאלע געפילן. וואס ווי פארשטענדליך אפעקטערט דאס אין פילע פלעצער. אויך אין ארויסווייזן אפענע ליבשאפט צו די גרויסע קינדער.
פיזישע-שעדיגונג
אומ-מענטשליכע שלאגן און שטראפן זענען געווען די נארמאל אין די פריערדיגע דורות נאכן קריג. א קינד וואס איז ערצויגן געווארן אין א שטוב אן די פשוטע קערפערליכע זיכערקייט. ער האט נישט געהאט די רואיגקייט צו וויסן ווען די קומעדיגע אויסברוך גייט זיין און מען גייט אים אנהאקן די ביינער. האט כסדר געלעבט אין א פחד. איינע פון די וועגן דאס צו קענען איבערלעבן איז אפשפארן די געפילן נישט צו שפירן די פחד און די ווייטאגן.
אפגערעדט פון דעם אז דער סיסטעם איז געווען א סיסטעם נישט נאר אינדערהיים נאר אויך אין חדר, שוהל. און דאס קינד האט נישט געהאט קיין פלאץ פאר די פשוט'ע מינימאלע זיכערקייט. האט דאס אפגעשפארט יעדע מעגליכע פארבינדונג מיט די אייגענע אינערליכע געפיל.
זיך אהערשטעלן Performance
עולה על כולנה וואס עס איז געבליבן מיט אן אפרירענדע כלל ישראל. דרייען זיך ארום מענטשן ווי ראבאטן וואס ווייסן נישט וואס זייער באדייט אין לעבן. איינע פון די וועגן וואס עס האט זיך אויסגעשטעלט אז דער מענטש איז כסדר פארנומען זיך אהערצושטעלן - אהערשטעלן פאר אנדערע. דער מח איז נישט רואיג און כסדר פארנומען מיט זיכער מאכן אז מען זעהט אויס "נארמאל" און מען פירט זיך אויף "נארמאל". ווען דער מענטש איז כסדר פארנומען און נישט רואיג מיט זיך. מען נעמט accept זיך נישט אן. איז נישטא קיין פלאץ צו זיין וואלנערבל און שפירן וואס מען פילט.
וואוינען מער צוזאמגעשטופט
+א חלק מיט וואס עס איז היינט אנדערש אין רוב היימישע געגנטער ווי וואס איז געווען אין דער אלטערהיים. מען וואוינט מער צאמגעשטופט. מער מענטשן אויף איין פלאץ וואס לייגט צו צום אויבן-דערמאנטע זיך-אהערשטעלן אישו. עס איז דא מער peer pressure . עס איז נישטא די פלאץ צו שפירן אז מען איז באקוועם וואס מען איז ווען מען טרעפט כסדר פרישע באקאנטע. און דאס ווערט א סייקל ווען יעדער שטעלט זיך אהער דארפן זיך די אנדערע אויך אהערשטעלן צו קענען שפירן "נארמאל". וואס פארנעמט אסאך פלאץ אין קאפ און לאזט נישט דעם מענטש מנוחה. און פארשטייט זיך אז געפיל האט נישט צייט און פלאץ.
פערפעקשאניזם
פאר געוויסע מענטשן וועט דאס זיך אהערשטעלן performance אויסקלאפן אויף שווערע וועג פון פערפעקשאניזם. ווי זיי וועלן נישט קענען זיין בכלל רואיג ביז זיי שפירן אז זיי זענען פערפעקט.
ווייניגער אויסגעשטעלט צו נאטורליכע בארירונג.
נאך א פאקטאר וואס איז היינט אנדערש ווי עס איז געווען אין דער אלטער היים: אמאל זענען קינדער און אויך ערוואקסענע אויפגעצויגן געווארן מיט באשעפענישן ארום זיך. דאס האט געגבן א געזונטע וועג פאר קינדער צו אריינזאפן סטימיולעישן sensory input. און אזוי אויך צו זיין מער באקוועם מיט די אייגענע קערפער. קינדער האבן געפלאטשקעט אין מאראסט, זיך געשפרינגן און געטאנצן געמאכט א לעבן - געווען אויסגעשטעלט צו די קליינע קבוצה אינעם דארף/שטאט ווי מען האט זיך געפונען און נישט געדארפט אזויפיל געפעלן פאר יעדן צווייטן.
היינט איז א לעבן, ווי מען ערווארט פון קליינע 2 יעריגע זיך אויפצופירן ווי ערוואקסענע. אוי ווי די מאמע ווערט אויס-מענטש ווען דאס קליינע מאכט שצימיג, פאקט אויס - (פארגעס נישט איבער די לאקס אויף אלע קעבינעטס) אפגערעדט ווען די מאמע פלאצט אויס אויפן קינד ווען די קינד מאכט אן עקסידענט.. דאס און נאך איז גורם אז מיר און אונזערע קינדער פארלירן דעם באלאנס פון באקוועמקייט מיט די אייגענע קערפער, און זיין פארבינדן מיט די אייגענע געפילן.
ווי נאך?
אויסער דעם וואס עס אפעקטירט מיט ארויסווייזן אפענע ליבשאפט צו די גרויסע קינדער. אפעקט עס און נאך פלעצער. ווי לדוגמא:די ארבעט (בקיצור)
- מיט קליינע קינדער.
בין איש לאשתו.- זיין סענסיטיוו צו א צווייטן און פארשטיין וואס א צווייטער שפירט.
- קענען פראסעסן טראמאטישע איבערלעבענישן. מיט וויסן וואס מען שפירט. און זיך ערלויסן צו שפירן ווייטאג. זיין וואלנערבל.
- זיך קענען קאנטראלירן ווען מען ווערט איבערגענומען.
- צו קענען ביישטיין נסיונות.
- מקיים זיין מצות בלב שלם.
- האבן בטחון אין השי"ת (נישט ווען עס גייט שווער מאכן דעם רבש"ע אלס א שלעכטער רח"ל. נאר קענען לעבן מיטן רבש"ע אין יעדע זמן. א שמועס פאר זיך)
- האבן א רואיגע אטמאספער אין שטוב.
- ועוד (לייג אליין צו ווי דו טרעפסט זיך).
עס פארלאנגט זיך אסאך ארבעט צו קענען בויען א קשר מיט זיך. היות עס איז אסאך פארבינדן מיט טראמא. וועט דער מענטש דארפן פראסעסן די טראמא ווען די געפיל וואס איז געגאנגן אין גלות און איז געווארן פארהאקט קומט צום אויבערפלאך. אין אלגעמיין פעלט זיך אויסזיין אפן מיט די געפיל איז א חלק פון עבדות השם און עס בכלל נישט קיין סתירה. די גאנצע תורה באשטייט פון געפיל. אהבה, יראה, דביקת בבורא. עס איז א וויכטיגע לעבנס באשטאנטייל פאר אונז צו דינען דעם רבש"ע און פאר אונזערע קינדער.
- לערנען די שפראך פון געפיל, פשוט די א"ב, געבן נעמען פאר די געפילן.
- זיך מקשר זיין וואס מען פילט. נישט נאר וואס מען טראכט.
- קענען פארנעמען און זיצן מיט די געפיל.
- געבן ווערטער פאר די געפיל זיך אויסצודרוקן פארוואס און וואס עס איז דא.
- שפירן פיזיש די געפילן. ווי אין קערפער מען שפירט די געפילן און ווי אזוי זיי שפירן זיך פיזיש.
- פראסעסן די שווערע געפילן און זיי אננעמען.
- וויסן און שפירן די אייגענע גדרים פון קערפעליכע און געפילישע גדרים.
- קאמיוניקירן געפילן.
- זיין אפן מיט מיט זיך און שפירן זיכער צו קענען אויסדרוקן שוועריקייטן פאר אנדערע.
- זיך מקשר זיין מיטן רבש"ע און וויסן אז מיר פירן נישט די וועלט. א יעדע זאך אין די בריאה עקזעסטירט נאר מיטן רבש"ע. עס קענען אינערליך שפירן.
- זיין באקוועם מיט זיך ווען עס קומט א נסיון - קענען זיצן מיט די געפיל פון די נסיון און מתפלל זיין צום רבש"ע אז ער זאל געבן די כוחות צו ביישטיין די נסיונות
עס איז וויכטיג צו באטאנען ווען מען רעדט פון געבן ליבשאפט פאר קינדער און ספעסיפיש פאר גרויסע קינדער אז מען קען נישט אהיימקומען און ארומנעמען די קינדער זיי קישן ווייל מען האט געהערט א שיעור אדער מען האט געליינט וואס איינער שרייבט איבער די וויכטיגקייט פון געבן ליבשאפט פאר קינדער.
ווען א מענטש איז קאנעקטעט מיט זיך ער ווייסט וואס ער שפירט און ער האט די מעגליכקייט עס צו קענען פילן. קען ער זיין גענוג attuned צו וויסן וויפיל פיזישע ליבשאפט דאס קינד קען פארנעמען. א קינד וואס האט נישט באקומען ביז איצט ליבשאפט - גייט ווארשיינליך זייער שווער אננעמען פיזישע ליבשאפט, ער וועט שפירן ווי עס intrude זיין space.
ליבשאפט איז וויכטיג, גארוויכטיג. אבער נאך וויכטיגער איז צו זיין אפן און קאנעקטעט מיט זיך, באקוועם מיט די אייגענע קערפער, שפירן די גדרים boundaries. ווען דער מענטש האט דאס דארף מען נישט זאגן אז ער זאל געבן ליבשאפט פאר זיינעע גרויסע קינדער, עס גיסט זיך פון זיך אליינס.
פראקטיש האט געשריבן: ↑ זונטאג אקטאבער 23, 2022 10:02 amאויב מעג איך עפעס אויסבעסערן.נקודה למחשבה האט געשריבן:אני הקטן קען אריינגיין אין דעם קאטעגאריע.הגוגעה האט געשריבן:איך זיך איינער וואס האט סוקסעספול "געענדיגט" טערעפי?? כ'מיין ממש געענדיגט. ס'דורך אסאך צייט אין ער זוכט מער נישט העלפ פונדערויסען.
קום אריין ביטע! שעם זיך נישט!
כ'בין דורך א געוואלד אלץ בחור! נישט געטראכט כ'גיי נאך האבן א נארמאלע לעבן. אבער דער באשעפער האט מיר געגעבן די עקשנות נישט אויפצוגעבן און היינט ''לעב איך'' ב''ה!
קאנעקט מיט מיין ווייב אין קינדער, קאנעקט מיט מיין ארבעטער, ואחרון אחרון חביב, קאנעקט מיטן באשעפער!
אזוי אויך בין איך געווארן אריינגעשלעפט צו העלפן מענטשן, וואס מאכט מיר דילן מיט טערעפיסטן, דאקטוירים א.א.וו וואס גיט מיך גאנץ א קלארער בילד וואס גייט פאר אין דער וועלט.
מענטשן היילן זיך!
געפילן איז פון די שטערקסטע טאלס וואס דער באשעפער האט אינז געגעבן, מיט אן ערעפלאן קען מען אנקומען איבעראל, אבער אזוי אויך אראפברענגן די טווין טאוערס! דאס מיינט אבער נישט אז מען זאל עס נישט ניצן, מען דארף פשוט וויסן וויאזוי צו ניצן!
געפילן איז נישט איינע פון די בעסטע טולס, געפילן איז אלעס, עס איז די עסענס פון אונזער עקזיסטענץ און די ציל פון אונזער לעבן ברוחניות ובגשמיות.
היות אבער גאט ברוך הוא האט באשאפן די וועלט מיט נאטירלעכע געפארן אין די פאטענציעל אריינצופאלן דערין סיי ברוחניות און סיי בגשמיות האט ער אונז געגעבן א שעדליכע סכנהדגע מאכט פולע געצייג הנקרא "שכל לאגיק וכו'" ספעציעל געאייגנט דאס צו נוצן לעת הצורך און נישט לאזן געפילן באשליסן וואס יא אדער נישט צו טאהן.
די לאגיק איז א צמצום אזויווי אלע אנדערע חלקים פון די בריאה וואס מ'קען נוצן צו פונקציאנירן אין דעם עולם אויב מ'נוצט עס ריכטיג. ווען מ'נוצט עס נישט ריכטיג איז דאס א געפאר.
נישט אנדערש ווי יעדע אנדערע מאכטפולע געצייג אויפן וועלט.
דער געפיל איז דער עיקר, דאס איז אלעס, דאס איז וואס מיר זענען.
יעדער רצון וואס מיר האבן אין א געפיל. אן געפיל זענען מיר וואלקינג זאמביס, דער געפיל שאפט אונדזערע צילן און רצוניות, דער לאגיק העלפט אונז באשליסן וויאזוי צו נעוויגעיטן אינעם עולם המעשה אז אונזערע געפיל-באזירטע רצוניות זאל צושטאנד קומען בסייעתא דשמיא.
אין געוויסע פעלער משום כמה סיבות האבן מיר נישט באקריגן די נוטיגע הדרכה וויאזוי צו רעספעקטירן די געפילן אין צו זיין אפן דערמיט, אונז זעה מיר דערין א געפאר, נעמט מען ארויס דעם לאגיק און מיר געבן אים דעם דרייווער סיט ווי כאילו ער איז א גאנצער שאץ מאץ.
מאיז נושא ונותן אויף יעדע זאך צו סמאכט יא סענס צו נישט, מ'דארף באווייז אויף יעדע זאך, מ'טראסט נישט קיינעם, מ'איז ביזי מיט דעם לאגיק כאילו מ'האט געכאפט דעם טוטער.
פונקט ווי איינער וואס דרייווט א קאר און ער דריקט יעדע רגע דעם סטאפ ברעיק ווייל דאס איז געמאכט זיך צו היטן. אויב דרוקט מען עס א גאנצן צייט ווען מען אין ערגעץ נישט אנקומען.
די געפיל איז ווי דער גאז פעדאל, דעס פושט אונז און מאטיווירט אונז און ס'ריקט אונז. די לאגיק איז ווי דער סטאפ ברעיק וואס מ'נוצט זיך צו היטן ווען דאס פארן קען זיין א סכנה. ביידע זענען וויכטיג אבער די גאז פעדאל איז דער עיקר.
אויב ווייסט מען נישט ווען צו נוצן וואס און וויאזוי, איז צייט צו גיין זיך לערנען דרייוון אן צעגערן.
דער חכם מכל אדם האט געמאכט דעם קהלת וועלכע איז פול מיט לאגיק און דעם שיר השירים פול מיט הרגשים. קוקט וואס חכמינו ז"ל שרייבן איבער שיר השירים און דעם טאג וואס מ'האט דאס ארויסגעגעבן.
געפילן איט איז, געזונטע געפילן שטייצעך
לשעבד בזה תאוות ומחשבות לבנו לעבודתו יתברך שמו. אנע געפילן איז נישט מעגליך צו דינען דעם אויבערשטן. מ'דארף עס נאר משעבד זיין און דירעקטירן צום צד הטוב.
נקודה למחשבה האט געשריבן: ↑ מוצ"ש אקטאבער 22, 2022 11:13 pmא גוטע וואך
פאר די וואס האבן מיר געפרעגט אין אישי וואס איך מיין מיט דוד המלך, וועל איך עס אביסל אויסצושמועסן.
דוד המלך איז אויפגעוואקסן אלץ ממזר, דער מיסטעיק.
און נישט אפאר מחנכים האבן איהם גערופן ממזר, ניין. זיין טאטע ישעי! פון די חשיבסטע פון כלל ישראל!
פארשטייט זיך אז ווען ישעי דער צדיק דער אייגענער טאטע האלט איהם פאר א ממזר, איז נישט געווען ווער ס'האט אנדערש געהאלטן.
אינדערהיים האט מען איהם נישט געדארפט, איז ער געזיצן אין פעלד מיט די שאף.
יעצט לאמיר זיך אפשטעלן דא. לאמיר זאגן די ווייסט נישט אז מען רעדט דא פון דער וואס גייט וואקסן דוד מלך ישראל, איך דערצייל דיר דעם מעשה מיט דוד'ל און איך פרעג דיך וואס די האלסט גייט וואקסן מיט דעם דעם בחור'ל וואס זיצט פארווארפן און פארשעמט אלץ ממזר!? איינער וואס די גרעסטע גדולים אין כלל ישראל קוקען אראפ אויף!
איך בין זיכער אז אפילו דאס מערסטע פאזעטיווע ענטפער וואלט געווען ביטער ווי גאל.
למעשה זעהט מען אז דער דוד'ל איז בכלל נישט געווען פארביטערט! ער האט הנאה געהאט פון דעם באשעפער'ס שיינעם וועלטל, ליבגעהאט די שאף, ליבגעהאט אידישקייט, און די גרעסטע חידוש איז נאך... ער האט זיך ליב געהאט!
וואס איז געשעהן מיט זיין פארוואונדעטע נפש, וויאזוי איז דאס מעגליך?
ווען די עפנסט א תהילים און די זעהסט וויאזוי דוד המלך רעדט צום באשעפער ווערן זאכן קלאר.
ער איז געווען באוויסטזוניג צו זיינע געפילן, זיי פארשטאנען, און גערעדט צו דער וואס האט איהם באשאפען!
די זעלבע איז געווען שפעטער אין לעבן, זיין אייגענע שווער, דער קעניג פון כלל ישראל וויל איהם הארגענען! דעס איז ערנסטע טראומע! האט ער געסאפערט פון פארמאכטע געפילן שפעטער אין לעבן? נאופס! ער איז גאר געוואקסן פון דעם!
אזוי איז געווען ביי אבישלום, און זיין גאנץ לעבן!
ער איז נישט אנטלאפן פון זיינע שווערע געפילן! ער איז געווען באוויסטזיניג צו וואס טוט איהם וויי, און געארבעט מיט דעם!
ווען מ'זאגט תהילים מיט כוונה איז עס פיין טערעפי!
ווער איז דאס?farshlufen האט געשריבן: ↑ מיטוואך מארטש 01, 2023 5:38 pm
הגה"צ ר' שמעלקא לייפער זצ"לאורח הכבוד האט געשריבן: ↑ מיטוואך מארטש 01, 2023 5:40 pmווער איז דאס?farshlufen האט געשריבן: ↑ מיטוואך מארטש 01, 2023 5:38 pm
--
אקעי, געטראפן
viewtopic.php?p=4153832#p4153832
גענאגעלט…קוואל וואסער האט געשריבן: ↑ זונטאג פעברואר 19, 2023 10:46 pmלאמיר באטראכטן די לשונות דא ר"ל
טעראפיע האט געשריבן: ↑ זונטאג פעברואר 19, 2023 5:37 pmדער פראבלעם מיט וואס א גרויס חלק כלל ישראל פלאגט זיך איז אז מען איז נישט וואך און אויפמערקזאם אויף געפיהל. מען איז געוואוינט צו פארמיידן פון פעיסן און אנערקענען די אייגענע געפיהלן. דעריבער איז ניטמאל דא א שפראך פון געפיהל...
ווי מען קען היינט זעהן ביי רוב היימישע שטובער האט געפיל נישט קיין פלאץ. עס איז נישטא קיין שפראך פון געפיל. מען איז נישט קאנעקטעט מיט זיך. און פארשטייט זיך אז מען קען נישט פארשטיין ווי אזוי דער צווייטער פילט. צו איז דאס צווישן פארפאלק אדער עלטערן מיט קינדער. אפענקייט צו געפיל (צומאל אפילו ביי אידישקייט) ווערט אנגעקוקט ווי קינדעריש און אומ-ערוואקסן...
אפגערעדט פון דעם אז דער סיסטעם איז געווען א סיסטעם נישט נאר אינדערהיים נאר אויך אין חדר, שוהל. און דאס קינד האט נישט געהאט קיין פלאץ פאר די פשוט'ע מינימאלע זיכערקייט . האט דאס אפגעשפארט יעדע מעגליכע פארבינדונג מיט די אייגענע אינערליכע געפיל...
עולה על כולנה וואס עס איז געבליבן מיט אן אפפרירענדע כלל ישראל .
אפענקייט צו געפיל (צומאל ביי אידישקייט) ווערט אנגעקוקט ווי קינדעריש, אומערוואקסן? איר לעבט אין סיביר? קומט אריין אין ביהמ"ד ביי הלל פסח ביינאכט און זאגט מיר צי סאיז דא אפענקייט צו געפיל אדער נישט. אזעלכע גרויליגע בעבקעס צו ווארפן!
.
פון 18:30 איז א מאסט צו הערןfarshlufen האט געשריבן: ↑ מיטוואך מארטש 01, 2023 5:43 pmהגה"צ ר' שמעלקא לייפער זצ"לאורח הכבוד האט געשריבן: ↑ מיטוואך מארטש 01, 2023 5:40 pmfarshlufen האט געשריבן: ↑ מיטוואך מארטש 01, 2023 5:38 pm
ווער איז דאס?
--
אקעי, געטראפן
viewtopic.php?p=4153832#p4153832
