שלמה המלך במשלי יג. יב: תּוֹחֶלֶת מְמֻשָּׁכָה מַחֲלָה לֵב וְעֵץ חַיִּים תַּאֲוָה בָאָה.
רשי: "תוחלת ממשכה" - מבטיח עצמו על חבירו ואינו עושה "מחלה לב" - מביאה חולי ללב ואין מחלה זה שם דבר כמו (שמות כ"ג) והסירותי מחלה מקרבך אלא כמו (ויקרא י י"א) מעלה גרה "ועץ חיים תאוה באה" - מסורס הוא כלומר תאוה באה הרי הוא כעץ חיים תוחלת שהוחיל הקדוש ברוך הוא לישראל וצפה שישובו והם לא שבו סוף באה להם למחלת לב וכשתאותו באה שהם עושין רצונו עץ חיים היא להם
רלב"ג "תוחלת". הנה התוחלת והתקוה שימשך זמנה ויאריך ולא הגיע מה שקוו אליו היא מחליאה הלב כי הוא תמיד עם זה התוחלת ואולם התאוה שתבא בקלות יתערב לבעל התאוה כאילו היא עץ חיים:
מצודותדוד: "תוחלת" - המייחל לדבר מה, והיא נמשכת ומתאחרת לבוא, היא לו לכאב לב; וכאשר באה התאוה, היא לו לעץ המגדל חיים, וירופא מכאב הלב. מצודות ציון "מחלה" - מלשון חולי ומכאוב.
מלבים "תוחלת ממושכה מחלה לב ועץ חיים תאוה באה", יש הבדל בין תוחלת ובין תקוה ובין תאוה, המקוה מקוה אל הדבר ואין בו הבטחה שבודאי תבוא תקותו, אבל המיחל יש לו הבטחה ובטוח שיבא הדבר שהוא מיחל עליו, והמתאוה אין לו גם תקוה רק הוא מתאוה אל הדבר ואין לו תקוה שישיגנה, אמר גם התוחלת אם נמשך ואינו בא בזמן קרוב רק בזמן רחוק כבר מחלה את לבו, הגם שבטוח שיבא הדבר לבו חולה על שלא הקדים לבא, וכ"ש שלב המתאוה חולה, והוא חולה שאין לו רפואה כיון שאין תקוה כלל, וכמ"ש תאות עצל תמיתנו, וא"כ כשהתאוה בא, שהוא דבר שלא קוה עליו דומה כעץ חיים שמחיה את נפשו המתאוה:
מס' ברכות דף נ"ה עמוד א' : כל המאריך בתפלתו ומעיין בה סוף בא לידי כאב לב שנאמר (משלי יג, יב) תוחלת ממושכה מחלה לב
רשי כאב לב - שאין בקשתו נעשית: תוחלת - לשון תפלה כמו ויחל משה (שמות לב):
יישר כח בשם די הונדערטער געניסער פאר דעם חשובן ניק וואס האט מיר צוגעוויזן אין אישי די מראה מקומות!!! בשכר זה וועסטו זוכה זיין אז דיינע תפילות וועלן יא שנעל עושה פירות זיין און נישט האבן קיין הארץ וויי!!!
אויב דארפט איר אויפטרעטן אויף שבע ברכות און איר דארפט סחורה, קוקט אייך פאר אין מילתא דבדיחותא אשכול. אדער שיקט אן אישי, און די סטעף פון "גמ"ח ישמח לב" וועט פרובירן ארויסצוהעלפן ווי ווייט שייך
איך האב גראדע א גרויסע אפדעיט אין מיין פרשה און מעגליך קען עס העלפן אנדערע. איך דארף נאר טרעפן צייט און אויך א מהלך צו שרייבן אז איך זאל נישט נתגלה ווערן…
soda waterהאט געשריבן:↑מאנטאג יולי 03, 2023 5:46 am
איך וויל דרוקן דער גאנצע אשכולאויפאמאל(אלע 30 בלעטער)
איך ווייס אז עס דא א וועג דאס צוטון
איך געב מיר נישט אן עצה,אפשר קען מיר איינער ארויסהעלפן?
ולמצוה גדולה יחשב
אונטן איז דא א בילד פון א צווענגל, קליק אויף יענע עראו וועט קומען די אפציע 'פרינט'
איז דעס די וועג אויף אלעס אויפאמאל?
ניין. נאר די בלאט. דאווערט אויסגעשמועסט וויאזוי צו דרוקן א גאנצע אשכול אויפאמאל. אביסל קאמפליצירט, אבער נישט געפערליך.
as of my info.
מפתח הנקודה והקו והשטח אינם במציאות, אבל הם מחוברים אל המציאות. כי השטח הוא קצה הגשם והקו הוא קצה השטח והנקודה הוא קצה הקו... (איל משולש להגר''א מווילנא)
שבתוך הסתרההאט געשריבן:↑מאנטאג יולי 03, 2023 11:36 pm
איך האב גראדע א גרויסע אפדעיט אין מיין פרשה און מעגליך קען עס העלפן אנדערע. איך דארף נאר טרעפן צייט און אויך א מהלך צו שרייבן אז איך זאל נישט נתגלה ווערן…
שבתוך הסתרההאט געשריבן:↑מאנטאג יולי 03, 2023 11:36 pm
איך האב גראדע א גרויסע אפדעיט אין מיין פרשה און מעגליך קען עס העלפן אנדערע. איך דארף נאר טרעפן צייט און אויך א מהלך צו שרייבן אז איך זאל נישט נתגלה ווערן…
״ועל הדביקות הוזהרנו בתורה פעמים רבות (דברים י''ט): לאהבה את ה' אלהיך וגו' (שם): ולדבקה בו (שם): ובו תדבק, ובו תדבקון, ודוד אמר (תהלים ס''ג): דבקה נפשי אחריך, וענין כל אלה הפסוקים אחד, שהוא הדביקות שהאדם מתדבק בו ית' שאינו יכול ליפרד ולזוז ממנו, ואז''ל (ב''ר פ''פ): ארשב''ל בג', לשונות של חיבה חבב הקב''ה את ישראל ואנו למידים אותם מפרשתו ז״ל שכם בו חמור, בדביקה, בחשיקה, ובחפיצה, והם ממש ענפי האהבה העיקרית, והיינו התשוקה שזכרתי, והדביקות והנחת והעונג הנמצא בעסק ענינו של הנאהב.״
איז אזוי, כ'האב געשריבען אז כ'האב אן אפדעיט אבער איך האב נישט געקענט דיסיידען צו איך זאל טאקע שרייבן.א'ווייל די אפדעיט איז פריש געשען און א שיינע פאר מענטשען זענען דארט געווען און זיי וועלן קענען צאמשטעלן די גאנצע פאזל און ס'וועט זיין ערענסטע בושות.ב'איך בין שוין גאנץ ווייניג אין די לימערענס מאוד, און ווען מ'איז נישט דארט קען מען שווערליך שרייבן דערוועגן, ס'פילט זיך נאריש און פאני, א זאך אן שכל.
אבער למעשה האביך באקומען אישיס אז איך זאל שוין שרייבן, גיי איך טאקע דאס טון און אויב ווער איך געכאפט, טו בעעד, וכאשר אבדתי וכו'
אונז האמיר געהאט א קערעקטער מיטן נאמען יצחק (נאמען נאך אלץ נישט געטוישט…) מיט אים איז אלעס די זעלבע, גראדע ביים שרייבן האב איך נאכנישט געהאט פארטוישט מיט אים א ווארט און סינס דען האב איך שוין גערעדט מיט אים אפאר מאל, אבער שוין.
איך האב אבער געשריבען לגבי א צווייטער אז איך האב זיך דיסקאנעקטעט פון אים עכ"פ רובא דרובא פון די צייט. למעשה אבער, אין א שוואכע מינוט האט זיך עס יא געקענט אנצינדען און פארשטייט זיך ווען ער האט מיך געקאנטעקט (און ווען איך האב אים געקאנטעקט, אן רשות פון די חשובע ניקס דא) און כ"ש ווען איך האב אין אים אריינגעבאמפט האט גענומען אפאר שעה זיך צו בארואיגן.
איך האב אים גראדע געוואלט צוריקגעבן ווי ס'דארף צו זיין, איך קען אויך אריינפארן, אבער די חברה ארום מיר האבן מיר אזוי געזאגט אין אויער, האלאו, מיט אים גייסטו דיך פייטן? די שוטה פון שטאט???
איך בין אוועק פון דארטן און מיינע מחשבות\פילינגס זענען געווארן צוטראסקעט, אזוי סאך צומישטע געפילן.
פון איין זייט טריי איך צו כאפן וואס דא איז געשען, איך בין דאך געווען אזזזזזזוי נאנט צו אים און אין דמיון איז ער דאך אויך געווען אזוי נאנט צו מיר, און אפילו אויב נישט איז סתם אזוי מאדנע אזא אויפרייס, וואס איז געשען, וואס האט אים אנגעכאפט פון איין רגע צום צווייטן?
פון די צווייטע זייט האב איך געפילט א מורא'דיגע ריליעף, אפגעאטעמט, א שטיין אראפ פון הארץ, פטור הנעסק, חסדי השם, ביייי!!! כ'האב מיט דיר גארנישט מער!! צוריק צום סדר היום, יעצט קען מען ווייטער אנגיין אין לעבן רואיג אן קיין שטער, ממש א מחי'!!!
פון די אנדערע זייט האב איך געפילט חרטה און כעס אויסגעמישט. שוטה שכמותך, נער איינער, דו זעהסט נישט וואס טוט זיך דא אפ, דו ווערסט בלינד!! דו האסט אויך געוויסט אז ער איז ווייט נישט די קלוגסטער, דו האסט גאנץ גוט געוויסט, נאר וואס דען, די באבל איז ריזיג, ס'איז אזוי ריזיג אז ס'בלאקט אלע חסרונות וואס דיין קרבן (נקרש, ווי מ'רופט עס דא) האט, דו קענסט נישט זעהן גארנישט, וויפל שעה האסטו אינוועסטעט אין אים? וויפל שעה האסטו געטראכט פון אים. פון אים???? דער טיפש מרחם??? וואו איז געווען דיין שכל???!!!! פאר אים האט דיין הארץ געוויינט ווי א בעיבי? נננעעעעבבבבעעעעעךךךךךך.
הלוואי איך קען דריקן די "אנדו" קנעפל און די גאנצע זאך זאל זיין אויס כאילו לא הי', אבער ליידער איז עס נישט סתם א שפיל, ס'איז ריעליטי. דעמאלטס האב איך געזאגט צו מיר אליין, האלוי דו גרויסע חכם, יעצט לויף נאך יצחק און האב נאכדעם נאכאמאל חרטה, פיל אן זיין לינקדין פעידז מיט דיינע חכמות און איין טאג וועטו זיין ביזי מעקן…. נער איינער, הער אויף, דזשאסטהעעעער אויף!!דו קענסט זיך נאך אריינלייגן אין א טיפערע פעקל, איי וועסטו זאגן איך שפיר עפעס אן אהבה, אן איננער קאנעקשאן, (און געוויסע ניקס עקשן'ען זיך אז ס'איז אן עכטע אהבה) בעט איך דיר ברחמים, דערמאן דיך גוט פון די יעצטיגע מעשה און געדענק דעי פילינג איזפאלטש!!!!!
און צו דיר מיין טייערע חבר וואס מאכט מיט די זעלבע פראבלעמען, איך בעהט דיר ברחמים, כאפ פעק און אנטלויף!! דו דארפסט נישט יצחק און נישט קיינעם, דו פילסט עפעס א לאך, א טיעפע לאך, איך ווייס אויך נישט פארוואס, אבער איך פארשטיי דיך אזוי גוט, איין זאך זאג איך דיר, ס'נישט דעם נקרש, אנטלויף פון אים, ס'איז א סכנה ממש.
און איך וויל וואונטשען א ברכה פאר מיר און פאר אלע וואס מאכן מיט דעם גיהנום התחתון, זאל מיר אלע האבן א רפואה בקרוב, א פול ריקאווערי, און האבן א געשמאקע לעבן פון יעצט און ווייטער.
יא יא! מיליאן פראצענט!!! ביי מיר פריוואט פארשרייב איך מיך כסדר, איך שרייב אז ביי די נעקסטע פאל זאל איך מיך דערמאנען ווי אזוי איך האב געשפירט פאריגעס מאל, און ביים וועלן העלפן א צווייטן, און עס וועט זיין גאר שווער צו גלייבן אז איך האב אזוי געשפירט, זאל איך עס זעהן פען אין פאפיר אז דאס איז דער מציאות געווען.
היינט (ליין: זייט פתיחת האשכול) האלט איך כסדר פאר די אויגן, אז אויך ווען איך האלט אז עס קומט ארויס גוטע זאכן דערפון, גאר גוטע זאכן דערפון! אלעס וואויל און פיין אין הוה, אבער איך פארגעס נישט אז עס איז דא א גרויסע טשאנס אז איך זאל מיך ערוועקן אז עס איז געווען א פלעינע באבל, און לויטער חזיונות און דמיונות.
אז איך האלט דעם דיסקלעימער פאר די אויגן קענעך אינדזשויען דעם הוה, און אויב וועט זיך עס אויסשטעלן אנדערש, זאל איך מיך נישט שפירן ווי קיין סאו לוזער, און נישט שפירן ווי קיין ב-ו-ם כדברי@שבתוך ההסתרהוויבאלד איך בין כסדר גרייט אז דאס קען זיך אזוי ארויסשטעלן.
געטרויען מיט סענסיטיווע ענינים געטרוי איך סייווי נאר וועם איך קען שוין פונלאנג, און כבדיהו וחשדיהו האט מיך שוין דאס לעבן היבש געלערנט, און אפגעזען וואס דער הארץ און געפיל פארפירט, האלט מען בס"ד דעם קאפ גלייך אז לכה"פ אינעם חלק הלכה למעשה זאל מען נישט דורכפאלן. סארי פארן זיך צולאזן דא מיט פערזענליכע ענינים: ווי געשמועסט איז מען דא אין שפיטאל אבער הרב@שבתוך ההסתרה! איך שעץ דיין קוראזש!!! דו טוסט עס זיכער נאר לטובת הציבור, און דאס וועט דיר שטארק צוריקקומען!!! אז מען טוט פאר יענעם טוט מען פאר זיך אליינס!!! יעדן מיטגעמאכטער וואס באקומט חיזוק און הדרכה פון דא איז דיין קרעדיט!!! די אומצאליגע אידן וואס זענען ארויס פון דא קלאר, און קענען פונקציאנירן אין לעבן אדאנק דיר (מיך אינקלודעט) וועלן דיר שטענדיג געדענקן לטובה!!!
אויב דארפט איר אויפטרעטן אויף שבע ברכות און איר דארפט סחורה, קוקט אייך פאר אין מילתא דבדיחותא אשכול. אדער שיקט אן אישי, און די סטעף פון "גמ"ח ישמח לב" וועט פרובירן ארויסצוהעלפן ווי ווייט שייך
געטרויען מיט סענסיטיווע ענינים געטרוי איך סייווי נאר וועם איך קען שוין פונלאנג, און כבדיהו וחשדיהו האט מיך שוין דאס לעבן היבש געלערנט, און אפגעזען וואס דער הארץ און געפיל פארפירט, האלט מען בס"ד דעם קאפ גלייך אז לכה"פ אינעם חלק הלכה למעשה זאל מען נישט דורכפאלן.
זייער גוט מסביר געווען. איינער האט מיר גע'אישי'ט יעצט אז לאגיק העלפט נישט ווען מ'ליידט פון די נושא ממילא וואס שרייב איך דא צאם.
ס' איז בעצם אמת, אבער אויף אזוי פיל, ווען דו ווילסט טון עפעס אויף למעשה זאלסטו אינערליך געדענקען, ניין, טו עס נישט!! די גרעסטע שיכור ווייסט אז געוויסע זאכן טוט מען נישט, נישט קיין חילוק ווי שיכור ער איז. און דאס איז די גאנצע פוינט דא.
אבער שרייבענדיג טראכט איך אז אויף די גאנצע הנחה פונעם בעל האישי בין איך נישט אזוי זיכער, אויב למעשה קען מען אויפקלערן פאר די געפיל, העי דו מיינסט דו פילסט אן אהבה איך זאג דיר צו אז נישט, און מ'קאמפערט עס צו א מעשה וואס איז שוין געשען, קען די געפיל זיך אביסעל בארואיגן.
יעצט באמערקט די אשכול, עס אז א נושא וואס כמעט יעדער פלאגט זיך דערמיט, -עכ”פ פון צייט צו צייט און מען מיינט נעבעך אז נאר איך גיי עס דורוך און מען שעהמט זיך דערמיט.
לאמיר זיין קלאר דו און איך זענען עס אדורך, און יענער אישי זיכער אויך!
איך וואלט ווען געוואלט ציטירן פון מיינע פריוואטע נאטיצן און אלע מיינע פילינגס בשעת מעשה(יעצט איז נישט בשעת מעשה געלויבט דעם פון אויבן, נישטא קיין ווערטער צו דאנקען דעם אייבערשטן דערפאר) איך שרייב מיך דארט כמה פעמים זייער אסאך לאגישע טענות און הסברים וואס דער מח האט געהאט צו פארקויפן פארן הארץ, אבער... דער הארץ איז נישט געווען גרייט עס צו אדאפטירן און שפירן למעשה! די פילינגס זענען פארטעמפט און משוגע לאותו דבר, קענסט רעדן צום דופן עקומה, די ראנגלענישן און יסורי הנפש קען מען נישט אוועקווישן מיט לאגיק אזוי במחי יד...
נאר וואס'זשע דען? דאס איז געווען איידער עס איז געווען אן אשכול, איידער כ'האב געוויסט אז עס איז נארמאל, כ'האב געסטראגלט אליינס, כ'האב נישט געקענט רעדן צו קיינעם, דער מח האט זיך אליינס געשלאגן מיטן הארץ.
משא"כ אז מען שרייבט דערפון, 1) דו דערציילסט מיט א מעשה - א פאקטישע מעשה און א פערזענליכע מעשה האט א שטארקערע השפעה. 2) דער מח האט סופארט פון דרויסענדיגע מענטשן, ער איז נישט אליינס אויפן פראנט. 3) און בכלל, איינמאל מען שרייבט דערפון, מען פעיסט עס ברבים, גייט אראפ אסאך פרעשור און אנגעזאמלטע אומבאהאנדלטע געפילן, דאס מאכט אסאך גרינגער דעם לאסט און איז אטאמאטיש אסאך אסאך גרינגער צו באהאנדלען.
אויב דארפט איר אויפטרעטן אויף שבע ברכות און איר דארפט סחורה, קוקט אייך פאר אין מילתא דבדיחותא אשכול. אדער שיקט אן אישי, און די סטעף פון "גמ"ח ישמח לב" וועט פרובירן ארויסצוהעלפן ווי ווייט שייך
איך האב פונקט געטראפן א מורא'דיגע לשון פון חזון איש אין א בריוו, און איך האב זיך דערמאנט פון דעם אשכול...
פארשטייט זיך ס'איז למעלה מהשגתינו.
עשיר אני גם באהבת זולתי, וביחוד לצעיר מזוין בכשרונות, ולב מבין. צעיר השוקד על התורה, מלבב אותי וצודד את נפשי, וזכרונו ממלא את כל עולמי, ונפשי קשורה בו בעבותות אהבה בל ינתקו
איך האב פונקט געטראפן א מורא'דיגע לשון פון חזון איש אין א בריוו, און איך האב זיך דערמאנט פון דעם אשכול...
פארשטייט זיך ס'איז למעלה מהשגתינו.
עשיר אני גם באהבת זולתי, וביחוד לצעיר מזוין בכשרונות, ולב מבין. צעיר השוקד על התורה, מלבב אותי וצודד את נפשי, וזכרונו ממלא את כל עולמי, ונפשי קשורה בו בעבותות אהבה בל ינתקו
אינטרעסאנט. ווי שרייבט ער עס?
כ'געדענק שוין נישט.
יעדע גוטע זאך קומט אמאל צו אן ענדע, אבער נאכדעם קומט אן א בעסערס.
איך האב פונקט געטראפן א מורא'דיגע לשון פון חזון איש אין א בריוו, און איך האב זיך דערמאנט פון דעם אשכול...
פארשטייט זיך ס'איז למעלה מהשגתינו.
עשיר אני גם באהבת זולתי, וביחוד לצעיר מזוין בכשרונות, ולב מבין. צעיר השוקד על התורה, מלבב אותי וצודד את נפשי, וזכרונו ממלא את כל עולמי, ונפשי קשורה בו בעבותות אהבה בל ינתקו
עס איז סתם אזוי אינטערעסאנט צו צוצייכענען וואס די בעל חובת התלמידים שרייבט איבער די נושא פון זיך פארצייכענען די מחשבות און געפיהלען.
קונטרס צו וזירוז, אות ב’ אמור מעתה, טוב לו לאדם לרשום את כל מחשבותיו. לא לעשות שם בחבר חבור, רק לחרות את עצמו עלי נייר, ולקיים את כל גלגלי הנפש נפילותי׳ עם עליותי׳. וכל עצמותה, צורתה השגתה, וקנינה, שקנתה לה במשך חיי׳, תעמודנה חי׳, לחיות חיי נצח בקרב אוכלי׳ ובולעי׳, תתפשט דור ותלבש דור.
