יעדע מעשה איז אנדערש, אין יא, סאיז דא אזא זאך אז ווען א טאטע זעט אז ער האנדלט מיט חיות, אין די קינד איז נאך קליין, זאל ער זיך אויפהערן שלאגן פאר די קינד, ליידער לעבט מען אין א וועלט וואס קיינער קעירט נישט, אין מען לאזט די חיות טון וואס זיי ווילן, זאל ער פרובירן גיין ווייטער אין לעבן אין בעטן די באשעפער פאר א ישועה.
זאג נאר אויף דיין געלט זאגסטו אויך אזוי ? בארג מיר א 10 אלפים און וואק ווייטער אין לעבן קריג דיר נישט מיט מיר
יעדע מעשה איז אנדערש, אין יא, סאיז דא אזא זאך אז ווען א טאטע זעט אז ער האנדלט מיט חיות, אין די קינד איז נאך קליין, זאל ער זיך אויפהערן שלאגן פאר די קינד, ליידער לעבט מען אין א וועלט וואס קיינער קעירט נישט, אין מען לאזט די חיות טון וואס זיי ווילן, זאל ער פרובירן גיין ווייטער אין לעבן אין בעטן די באשעפער פאר א ישועה.
נישט ריכטיג, ער מעג עס נישט טון אפילו ער פאר זיך איז גרייט אויפצוגיבן מעג ער עס נישט טון פאר די קינד'ס טובה, ער דארף נישט קיין אין קאורט אויך נישט צום בית דין אבער נישט אויפגיבן.
אוודאי דארף ער נישט אויפגעבן! וועלכע נארמאלע טאטע געט אויף אויף זיין אייגן קינד? מען רעדט דאך ווען מען רייסט אוועק זיין קינד פון אים, ווען די אנדערע צד פארשטייט נישט בכלל וואס סמיינט א נפש.
יעדע מעשה איז אנדערש, אין יא, סאיז דא אזא זאך אז ווען א טאטע זעט אז ער האנדלט מיט חיות, אין די קינד איז נאך קליין, זאל ער זיך אויפהערן שלאגן פאר די קינד, ליידער לעבט מען אין א וועלט וואס קיינער קעירט נישט, אין מען לאזט די חיות טון וואס זיי ווילן, זאל ער פרובירן גיין ווייטער אין לעבן אין בעטן די באשעפער פאר א ישועה.
''זאל ער זיך'' ווער איז דער ער? די @זוכה? נעה ווייל מיין באליבט קינד וואלט איך נישט אויסגעהאלטן די בענקעניש, איך וואלט אלעס געטוהן צו קענען זעהן מיין באליבט קינד, מיין אייגן בלוט און פלייש, נאר יענער זאל אויפגעבן, און ס'איז נאך נארמאל אויך. רחמנא ליצלן מהאי דעתא.
יעדע מעשה איז אנדערש, אין יא, סאיז דא אזא זאך אז ווען א טאטע זעט אז ער האנדלט מיט חיות, אין די קינד איז נאך קליין, זאל ער זיך אויפהערן שלאגן פאר די קינד, ליידער לעבט מען אין א וועלט וואס קיינער קעירט נישט, אין מען לאזט די חיות טון וואס זיי ווילן, זאל ער פרובירן גיין ווייטער אין לעבן אין בעטן די באשעפער פאר א ישועה.
זאג נאר אויף דיין געלט זאגסטו אויך אזוי ? בארג מיר א 10 אלפים און וואק ווייטער אין לעבן קריג דיר נישט מיט מיר
איך האב נישט געזאגט פאר קיינעם וואס צו טון, איך האב סך הכל געוואלט ארויסברענגען, אז ווען די הערסט ווי די אנדערע צד לויפט ארום זאגן אז די טאטע איז "טויט משוגא" ער האט אויפגעגעבן אויף זיין קינד! זאלסטו פארשטיין אז זיי האבן אוועק גענומען די קינד פון אים, אין אזוי ווי די טאטע שפילט נישט מיט מיט זיי, אין "וויל נישט נוצן זיין קינד זיך צו שלאגן", בלייבט זיי נאר איבער אים צו באשמוצן אז ער האט אויפגעגעבן אויף זיין קינד...
יעדע מעשה איז אנדערש, אין יא, סאיז דא אזא זאך אז ווען א טאטע זעט אז ער האנדלט מיט חיות, אין די קינד איז נאך קליין, זאל ער זיך אויפהערן שלאגן פאר די קינד, ליידער לעבט מען אין א וועלט וואס קיינער קעירט נישט, אין מען לאזט די חיות טון וואס זיי ווילן, זאל ער פרובירן גיין ווייטער אין לעבן אין בעטן די באשעפער פאר א ישועה.
''זאל ער זיך'' ווער איז דער ער? די @זוכה? נעה ווייל מיין באליבט קינד וואלט איך נישט אויסגעהאלטן די בענקעניש, איך וואלט אלעס געטוהן צו קענען זעהן מיין באליבט קינד, מיין אייגן בלוט און פלייש, נאר יענער זאל אויפגעבן, און ס'איז נאך נארמאל אויך. רחמנא ליצלן מהאי דעתא.
איך האב פרעזענליך מיטגעהאלטן ווי א זעלבסט געקרוינטער עסקן האט זיך אריינגעמישט על ריב לא לו און אנגעהעצט דעם מאן צו רעפארטן פאר טשיילד פראטעקטיוו סערוויסעס אז דע מאמע איז נישט אומשטאנד צו פירן א שטוב און קעיר נעמען פון די קינדער (אפגעזעהן אז עס געווען דורכאויס פאלש)
ב"ה אין די לעצטע מינוט האט מען זיך דערוויסט דערפון און מיו גרויס מוה ערלעדיגט אז זיי זאלן נישט קומען און מ'וועט קעיר נעמען פון די קעיס
די גאנצע שטוב איז אריינגעפאלן אין א כאאס און עס איז געווען ביטער, ביז מ'האט ארויסגעטראסקעט דעם עסקן און ב"ה די שטוב איז צוריק אין שעיפ
פון ווי נעמט זיך די היתר צו גיין מסר'ן???? וויאזוי קען א אידיש הארץ אפילו טראכטן פון באגיין אזא שענדליכע אקט פון אוועקרייסן א מאמע פון אירע קינדער????
יא יא איך ווייס די תירוצים זי איז שעדליך וכו' איך קען אבער דא די גאנצע זאך פרעזענליך און עס איז להד"ם, בלויז רשעות פון בלוט דורשטיגע עסקנים אויף יענעמס חשבון
איך מיין דאס איז א מעשה רשעות, וואס האט נישט קיין שייכות צי שמועס דא,
@קרייסלער וואס טוסטו דא? זעהסטו נישט אז מ'מעג דא רעדן נאר פון די רשעות פון די מאמעס און זייערע עסקנים...
כ'האלט ס'איז א שאד אז זיי מישן צוזאם אזויפיל שטותים מיט אזא וויכטיגע ענין ווי דאס, אז די קינדער טארן נישט ווערן אריינגעמישט אין די מחלוקה און סיי טאטע און סיי מאמע דארפן קענען האבן שיכות מיטן קינד (און די עלטערן זאלן זיכער מאכן אז זיי זאלן נישט זיין די מינדעסטע גורם צו דעם אז דאס קינד זאל נישט ווילן גיין צו איינע פון די עלטערן)
ער שרייבט קעגן ארגענעזאציעס לב לילד און קעגן מלמדים פארן זיך נישט אריינמישן, דאס איז ער טאטעלי אףף. א חדר און די ארגענעזאציע טאר זיך בשום אופן נישט אריינמישן ס'איז א עוולה, און ס'איז א שאד אז די מחלוקת פון דערהיים זאל זיך אריבערכאפן אין חדר, און בכלל איינמאל דו הייבסט אן אז דער חדר זאל זיך אריינמישן וועסטו נישט ענדיגן איינער וועט זיך אננעמען פאר דעם די מנהל פאר יענעם וכו..
און דאס איבער זיך גט'ן. יעדער פארשטייט אז אסאך מאל דארף מען זיך גט'ן און הלכות גיטין עקזעסטירט פאר א סיבה, זייער נעריש צו בלעימען אלע גיטין אז דערפעסקן און רב איז שולדיג.
אוודאי איז אויך דא גיטין ווי פשוט די שוויגער אדער שוועסטער האט געכאפט א אטאקע און גייט זיכער מאכן אז מ'גט זיך אפילו די מיידל אליין ווייסט נאכנישט געהעריג וואס איז שלעכט אבער דאס איז א קליינע פראצענט לפי ידיעתי.
די גליון מבקשי שלום ווערט ארויסגעגעבן דורך "רוצחים" "רשעים ארורים" זיי פארגיסן יעדן טאג גאלאנען אומשולדיג אידיש בלוט! אלעס אונטערן פרומען שלייער, זייער ציל איז אונטערצוברענגען כלל ישראל. סאיז דא צענדליגע מענער/ווייבער וואס קענען זיך נישט גט'ן אדאנק זיי.
די סיבה פארוואס זיי מישן אויס, אין שרייבן אויך כאילו זיי נעמען זיך אן פאר די קינדער, איז דיך צו "מונופילעטן" אז זאלסט טראכטן אז זיי ווילן העלפן, די גאנצע גליון שטימט נישט איין ווארט מיטן צווייטן, זיי זענען בלויז דא דיך צו פארקויפן זייערע "פארפוילטע אגענדעס"
יעדע געזונטע מענטש פארשטייט אז ווען איינער וויל זיך גט'ן, אפילו ער איז נישט גערעכט, האסט שוין געשיקט עסקנים אין רבנים, אין יענער וויל נישט צוריק קומען, קענסטו גארנישט טון געב/נעם א גט, אין "רוק דיך פארויס אין לעבן" די אלע וואס ווילן נישט געבן/נעמען א גט זענען אדער "מענטל צודרייט" אדער קראנק מיט "מדות מושחתות" אין אסאך מאל איז דא ביידע אין די משפחה.
ביודעי ומכירי קאמינא פון א פאהל ווי די מו"ל הגליון האלטן שוין אפ א מאמע כמעט 6 יאר פון זען אירע טעכטער (צוזאמען מיט'ו גט וואס זיי האלטן אפ, אבער דאס איז נישט די נושא דא) רשעים איז נישט דאס ווארט... מרעדט פון קראנקע חסירי דעה אויב ממעג אזוי זאגן
צ/ק האב איך געהערט די פרייטאג א חשובע יונגערמאן שרייען אין ביהמ"ד מיט א געמיש פון קולות און קללות אז מהאט אים נישט געוויזן זיין קינד א משך פון יארן, און געשריגן אז דאס קינד איז עד היום געדעמידז"ד, און כל הקהל האט מיט געשאקלט מיט געפיל וגם אני בתוכם אבער נאכדעם האב איך מוסיף געווען בלחישה פאר איינע פון די אנוועזענדע, אז אני הקטון ווייס וויאזוי ער האט (מיט די היתר פון א געוויסע רב) ארויסגעשלעפט מיט פאליציי (!!) אינמיטן די נאכט זיינע קינדער פון זיין געוועזענע
צ/ק האב איך געהערט די פרייטאג א חשובע יונגערמאן שרייען אין ביהמ"ד מיט א געמיש פון קולות און קללות אז מהאט אים נישט געוויזן זיין קינד א משך פון יארן, און געשריגן אז דאס קינד איז עד היום געדעמידז"ד, און כל הקהל האט מיט געשאקלט מיט געפיל וגם אני בתוכם אבער נאכדעם האב איך מוסיף געווען בלחישה פאר איינע פון די אנוועזענדע, אז אני הקטון ווייס וויאזוי ער האט (מיט די היתר פון א געוויסע רב) ארויסגעשלעפט מיט פאליציי (!!) אינמיטן די נאכט זיינע קינדער פון זיין געוועזענע
ללמדך, אז יעדע מעשה האט צוויי זייטן
וואס מיינסטו צו זאגן. אז חוץ פון דאס וואס די מאמע איז רשע'נטע איז די טאטע אויך א פארריקטער..??
צ/ק האב איך געהערט די פרייטאג א חשובע יונגערמאן שרייען אין ביהמ"ד מיט א געמיש פון קולות און קללות אז מהאט אים נישט געוויזן זיין קינד א משך פון יארן, און געשריגן אז דאס קינד איז עד היום געדעמידז"ד, און כל הקהל האט מיט געשאקלט מיט געפיל וגם אני בתוכם אבער נאכדעם האב איך מוסיף געווען בלחישה פאר איינע פון די אנוועזענדע, אז אני הקטון ווייס וויאזוי ער האט (מיט די היתר פון א געוויסע רב) ארויסגעשלעפט מיט פאליציי (!!) אינמיטן די נאכט זיינע קינדער פון זיין געוועזענע
ללמדך, אז יעדע מעשה האט צוויי זייטן
וואס מיינסטו צו זאגן. אז חוץ פון דאס וואס די מאמע איז רשע'נטע איז די טאטע אויך א פארריקטער..??
ווי קומט דא אריין צוויי זייטן?
אוקעי די טאטע איז גראדע קיין פארוקטער און די מאמע מוז קיין רשענטע אויך נישט זיין
כך הוא דרכה של מחלוקת ווען יעער איז איבערצייגט אז ער טוט דאס בעסטע פארן קינד און אזוי ווי די טאטע (וכל שסייעו לו) האבן פארשטאנען באמת אז ער טוט יעצט רוכטיג האט די מאמע פארשטאנען באמת אז זי טוט ריכטיג מה תאמר אז נישט דא קיין תירוץ פאר ... וכו' ביי די סארט מחלוקת עקזעסטירט נישט די כלל
צ/ק האב איך געהערט די פרייטאג א חשובע יונגערמאן שרייען אין ביהמ"ד מיט א געמיש פון קולות און קללות אז מהאט אים נישט געוויזן זיין קינד א משך פון יארן, און געשריגן אז דאס קינד איז עד היום געדעמידז"ד, און כל הקהל האט מיט געשאקלט מיט געפיל וגם אני בתוכם אבער נאכדעם האב איך מוסיף געווען בלחישה פאר איינע פון די אנוועזענדע, אז אני הקטון ווייס וויאזוי ער האט (מיט די היתר פון א געוויסע רב) ארויסגעשלעפט מיט פאליציי (!!) אינמיטן די נאכט זיינע קינדער פון זיין געוועזענע
ללמדך, אז יעדע מעשה האט צוויי זייטן
וואס מיינסטו צו זאגן. אז חוץ פון דאס וואס די מאמע איז רשע'נטע איז די טאטע אויך א פארריקטער..??
ווי קומט דא אריין צוויי זייטן?
אוקעי די טאטע איז גראדע קיין פארוקטער און די מאמע מוז קיין רשענטע אויך נישט זיין
כך הוא דרכה של מחלוקת ווען יעער איז איבערצייגט אז ער טוט דאס בעסטע פארן קינד און אזוי ווי די טאטע (וכל שסייעו לו) האבן פארשטאנען באמת אז ער טוט יעצט רוכטיג האט די מאמע פארשטאנען באמת אז זי טוט ריכטיג מה תאמר אז נישט דא קיין תירוץ פאר ... וכו' ביי די סארט מחלוקת עקזעסטירט נישט די כלל
און נאך א נקודה אז נישט ווען די הערסט איינעם וויינען מיט א ביטערע קול מיינט דאס אז ער איז באמת אויסגעשפילט געווארן והרבה הרבה יש להאריך בנקודה זו
צ/ק האב איך געהערט די פרייטאג א חשובע יונגערמאן שרייען אין ביהמ"ד מיט א געמיש פון קולות און קללות אז מהאט אים נישט געוויזן זיין קינד א משך פון יארן, און געשריגן אז דאס קינד איז עד היום געדעמידז"ד, און כל הקהל האט מיט געשאקלט מיט געפיל וגם אני בתוכם אבער נאכדעם האב איך מוסיף געווען בלחישה פאר איינע פון די אנוועזענדע, אז אני הקטון ווייס וויאזוי ער האט (מיט די היתר פון א געוויסע רב) ארויסגעשלעפט מיט פאליציי (!!) אינמיטן די נאכט זיינע קינדער פון זיין געוועזענע
ללמדך, אז יעדע מעשה האט צוויי זייטן
וואס מיינסטו צו זאגן. אז חוץ פון דאס וואס די מאמע איז רשע'נטע איז די טאטע אויך א פארריקטער..??
ווי קומט דא אריין צוויי זייטן?
אוקעי די טאטע איז גראדע קיין פארוקטער און די מאמע מוז קיין רשענטע אויך נישט זיין
כך הוא דרכה של מחלוקת ווען יעער איז איבערצייגט אז ער טוט דאס בעסטע פארן קינד און אזוי ווי די טאטע (וכל שסייעו לו) האבן פארשטאנען באמת אז ער טוט יעצט רוכטיג האט די מאמע פארשטאנען באמת אז זי טוט ריכטיג מה תאמר אז נישט דא קיין תירוץ פאר ... וכו' ביי די סארט מחלוקת עקזעסטירט נישט די כלל
און נאך א נקודה אז נישט ווען די הערסט איינעם וויינען מיט א ביטערע קול מיינט דאס אז ער איז באמת אויסגעשפילט געווארן והרבה הרבה יש להאריך בנקודה זו
נו כאפ איך נישט וואס דו ווילסט ארויסברענגען.
דער טאטע האט מיט רעכט באשריגן דעם מאמעס רשעות, וואס אויף דעם קלאגט ער גאר שטארק, און אין רעזאלטאט פון די פארפוילטע רשעות האט ער געטון א פארריקטע שריט.
און יא בדרך כלל איז אזא סארט שריט פון א מאמע רשעות, און אזא סארט שריט פון א טאטע פארריקט. צו א כלל האט נישט קיין יוצא מן הכלל? אוודאי אז יא, אבער א כלל איז דא.
אנגעשאשקעטערהאט געשריבן:↑מאנטאג אפריל 01, 2024 12:10 am
נאך א וויכטיגע נקודה
א קינד ’מוז האבן א מאמע’ דהיינו אויב איז עס א טשויס פון אדער טאטע אדער מאמע איז זיכער ענדערש די מאמע.
די איינצוגסטע וועג וואס מ’זאל קענען האבן ביידע איז נאר אויב זיי ביידע שלאגן זיך נישט, נאר פשוט מ’האט זיך צושיידעט און מ’פארשטייט זיך און יעדער רעספעקט די אנדערע זייט.
הייבסט אן אריינקומען מער קלארער וואס דיין גאנצע מהלך המחשבה איז, און וואס דיין ציל איז געווען מתחלה..
--- און ניין דו שרייבסט דברים שאינם נשמעים, כלפי א טאטע פון א קינד. אפילו אויב איינער שלאגט זיך דהיינו די מאמע, איז א מצוה צו משתדל זיין בכל מיני מהלכים נורמולי נישט אויפצוגעבן די רעכטן פון די זיסע קינדערלעך סיי פארן צורך פונעם קינד און סיי פארן צורך פונעם טאטן, און אפהאלטן דאס רשע'נטע פון אויספירן דאס איריגע.
אנגעשאשקעטערהאט געשריבן:↑מאנטאג אפריל 01, 2024 12:10 am
נאך א וויכטיגע נקודה
א קינד ’מוז האבן א מאמע’ דהיינו אויב איז עס א טשויס פון אדער טאטע אדער מאמע איז זיכער ענדערש די מאמע.
די איינצוגסטע וועג וואס מ’זאל קענען האבן ביידע איז נאר אויב זיי ביידע שלאגן זיך נישט, נאר פשוט מ’האט זיך צושיידעט און מ’פארשטייט זיך און יעדער רעספעקט די אנדערע זייט.
פון ווי נעמסטו דעס אז א מאמע איז וויכטיגער?
אין די גוי'אישע גאס איז אנגענומען אזוי. - עפ"י תורה דאכט זיך איז פארקערט. __ און צו@אנגעשאשקעטער, די רעדע דא איז פונקט אזוי ווען דער טאטע האט קאסטאדי און האלט אפ די קינדער פון די מאמע. א קינד דארף ביידע. און לגבי וואס האסט פריער געשריבן אז אויב וועט ער נישט וויסן וועט ער זיין רואיגער, זאלסטו וויסן אז עס איז נישט אזוי. ביודעי ובמקירי קאאמינא.
as of my info.
מפתח הנקודה והקו והשטח אינם במציאות, אבל הם מחוברים אל המציאות. כי השטח הוא קצה הגשם והקו הוא קצה השטח והנקודה הוא קצה הקו... (איל משולש להגר''א מווילנא)
ע"פ תורה איז פונקט אזוי אנגענומען אז א קינד קומט צו ווערן אויפגעצויגן ביי די מאמע. דאס איז נישט די זעלבע ענין ווי די רעכטן פון א טאטע צו מקדש זיין און פארקויפן פאר א אמה העבריה וכדו' וואס מיט דעם איז טאקע דער טאטע בעה"ב און די מאמע בכלל נישט.
יא, רוב מאל איז טאקע די מאמע / מאמע'ס צד וואס האלט צוריק די טאטע, אבער עס איז דא גענוג און נאך פארקערט, וואס די טאטע / טאטע'ס צד האלט צוריק די קינדער פון די מאמע, די רשעות איז ערגער, אסאך ערגער, ווייל די טבע פון א קינד איז צו דארפען טאקע א טאטע, אבער נאך סאך מער דארף די קינד א מאמע, אין פאקט זענען מאמעס די וואס נעמען קעיר און ערציען די קינדער, און קינדער זענען מער צוגעבינדען צו די מאמע, דא פאקטא
מיין ברודער האט געהאט א שכן וואס די טאטע האט געכאפט די קינדער, און געטרייט מיט אלע וועגען צוריק צו האלטען די מאמע פון זעהן די קינדער, מיט בארעדען די מאמע אין אלע גאסען אז זי איז קראנק, ער האט גענוצט קארט און פאליס, עס איז אים גאנץ גוט געלונגען.... אבער די קינדער זענען ארויסגעקומען גוט געדעמעדשד, איינער מער און איינער נאך מער, אבער ער האט געווינען
צוריק צום ענין, מ'טאר נישט צוריק האלטען קינדער נישט פון די טאטע און נישט פון די מאמע
איך פארשטיי נישט צו די נושא, קען נישט קיין שום געשיכטעס.
איך זעה דעם עולם'ס פעשאן אין דעם פארווייטאגטע ענין וואס האט טיפע עמאציעס פון אלע זייטן, אבער איך האב מורא אז צוליב די הרגשים פארלירט דעם לאגיק און צומאל די ריכטיגע מיטלען צו סעטלען דעם פראבלעם וואס מ'וויל סעטלען.
אויבנאויף קוקט אויס ווי מ'שוינט בלויז די קינדער און מ'שפעקולירט וואס איז בעסער פאר'ן קינד, דא פארשטייען רוב אז בדרך כלל איז בעסער און געזונטער פאר'ן קינד צו שפירן ביידע עלטערן זענען בחייו אפילו זיי זענען ליידער צושיידט.
אבער די וועג וויאזוי מ'דרוקט זיך אויס איז אז דער צד וועם מ'לאזט נישט צו צום קינד איז שרוי בצער און מ'נעמט זיי אוועק זייערע רעכטן, דאס קוקט אויס ווי משוינט איינע פון די עלטערן פאר'ן נישט נישט זעהן דאס קינד. נישט אז דאס איז נישט קיין צער און קיין פראבלעם אבער מ'פארלירט פאקוס.
נאכדערצו אז דער צד הכובש, דער צד וואס איז בפועל שטערקער איז דאך אויך איינע פון די עלטערן און זיי האבן אויך ליב זייער קינד, זיי האבן אבער האלטן אז דער אנדערע צד איז נישט קעיפעבעל און נישט געאייגנט צו האבן א פאזיטיוון אימפאקט אויפן קינד'ס אנטוויקלונג, נו וויאזוי וויל מען זיי באצווינגען צו טוהן עפעס קעגן דעם קינדס בעסטע אינטערעסן בלויז צוליב די רחמנות געפילן אויף זייער געוועזענע?
די שמועס זאל זיך נישט דרייען ארום רשעות קעגן די געוועזענע נאר ארום וואס איז בעסט פאר די קינדער, מער אן אווערנעס אז דער צד וואס לאזט נישט צו איז ווען בארעכטיגט דערצו אויב וואלט דאס געווען די טובה פון דאס קינד, אבל מה נעשה אז פאר די טובה פון די קינד איז בעסער צו זעהן ביידע עלטערן, מילא שטאפ צו דיין נאז, פארקוק דיין שנאה צו דיין געוועזענע און פאקוס אויף די נויטיגע אנטוויקלונגען און פלעגונג וואס איז קריטיש פאר א געזונטע נפש.
איך קלער אז די שורש הדברים איז בכלל וויאזוי פרשת גיטין ווערט אנגעקוקט בתוכינו ווי אין היפש אסאך פעלער זאגט מען אלע לשונות של גנאי קעגן צד שכנגד ווי איידער צו זאָגן אז מיר קענען נישט לעבן ביחד אבער בעצם איז יעדער וואויל כשלעצמו. די דיסטראסט און שנאה וואס אנטוויקלט זיך בשעת זיך גט'ן איז איום ונורא ווען יעדער מיינט בלויז ישרות, די טובה פון די קינדער און לשם שמים ממש....
למעשה איז דיין געוועזענע אויך א איד, אויך א מענטש, אויך א מעשה אונטער זיך און דארף אויך א עתיד בס"ד. דער אויבערשטער האט דאס צוזאם געשטעלט און צום סוף ציטיילט. עפעס שייכות איז ענק באשערט געווען צו האבן און ס'וואלט געפאסט אז מ'טיילט זיך אויף אן אופן ווי מ'מאכט זיכער איז די אנדערע זייט האט נאך א שטיקל נאמען אויף די גאס און קען נאכאמאל חתונה האבן און פירן א שטוב בס"ד.
ס'פארלאנגט פון זיך גאר אסאך שבירת המידות בעיקר ווייל ס'גרינגער צו זאגן אז יענער איז ממש נישט מיט אונז ברוחניות ובגשמיות ווי איידער צו זאגן אז "מיר" קענען נישט לעבן בענעזאם אבער אנדערע יא.
העט מען ווען אזוי צוגעגאנגען צו א גט פון ווי יעדער גיבט פארן צווייטן זיין ספעיס און דיגניטי אלץ מענטש און אלץ איד, וואלט מען אין מערסטנטייל אליינס צוגעקומען צו די נאטורליכע מסקנא אז פאר די קינדער איז בעסער צו האבן ביידע ארגינעלע עלטערן אין זייער לעבן אויף עפעס אן אופן (פארשטיי זיך ס'אייביג דא יוצא מן הכלל).
ועכשיו אז אונז האב מיר זיך גע' גט ווייל מיר פעלט גארנישט אבער דו ביזט קראנק, נידעריג, מושחת המידות, א שייגעץ, וכו', איז נישט נאר אז דו האסט נישט קיין רעכט צו זעהן די קינדער נאר איך טאר נישט, איך טאר באמת נישט פאר די טובה פון די קינד.
לסיכום, די רעכטן פון די עלטערן קומען דא נישט אריין ווייל די בלאקירונג קומט אויך פון איינע פון די עלטערן, זיי מיינען פונקט אזוי די טובה פונעם קינד. די ציהל דארף זיין אויפצוקלערן זיי, נישט אז זייער געוועזענע האט רעכטן נאר אז זייער קינד האט רעכטן און ס'איז פאר'ן קינדס טובה צו זעהן ביידע עלטערן.
אבער דאס איינצוזען, דארף מען קודם זעה אינעם געוועזענעם עפעס א מענטש, נישט דעם שעדלעכן מאנסטער וואס איך האב פארציילט פאר מיר און פאר אנדערע וואס ער איז. איינמאל מ'האלט טאקע דעם געוועזענעם פאר שעדליך איז אוממעגלעך צו זעהן וויאזוי ס'איז א טובה פאר'ן קינד צו האבן דעם שעדליכער פארשוין אינוואלווד אינעם קינדס לעבן.
דאס איז מיין נישט-פראפעסאסינאלע מיינונג, איך קען "נישט" די נושא.
איך פארשטיי נישט צו די נושא, קען נישט קיין שום געשיכטעס.
איך זעה דעם עולם'ס פעשאן אין דעם פארווייטאגטע ענין וואס האט טיפע עמאציעס פון אלע זייטן, אבער איך האב מורא אז צוליב די הרגשים פארלירט דעם לאגיק און צומאל די ריכטיגע מיטלען צו סעטלען דעם פראבלעם וואס מ'וויל סעטלען.
אויבנאויף קוקט אויס ווי מ'שוינט בלויז די קינדער און מ'שפעקולירט וואס איז בעסער פאר'ן קינד, דא פארשטייען רוב אז בדרך כלל איז בעסער און געזונטער פאר'ן קינד צו שפירן ביידע עלטערן זענען בחייו אפילו זיי זענען ליידער צושיידט.
אבער די וועג וויאזוי מ'דרוקט זיך אויס איז אז דער צד וועם מ'לאזט נישט צו צום קינד איז שרוי בצער און מ'נעמט זיי אוועק זייערע רעכטן, דאס קוקט אויס ווי משוינט איינע פון די עלטערן פאר'ן נישט נישט זעהן דאס קינד. נישט אז דאס איז נישט קיין צער און קיין פראבלעם אבער מ'פארלירט פאקוס.
נאכדערצו אז דער צד הכובש, דער צד וואס איז בפועל שטערקער איז דאך אויך איינע פון די עלטערן און זיי האבן אויך ליב זייער קינד, זיי האבן אבער האלטן אז דער אנדערע צד איז נישט קעיפעבעל און נישט געאייגנט צו האבן א פאזיטיוון אימפאקט אויפן קינד'ס אנטוויקלונג, נו וויאזוי וויל מען זיי באצווינגען צו טוהן עפעס קעגן דעם קינדס בעסטע אינטערעסן בלויז צוליב די רחמנות געפילן אויף זייער געוועזענע?
די שמועס זאל זיך נישט דרייען ארום רשעות קעגן די געוועזענע נאר ארום וואס איז בעסט פאר די קינדער, מער אן אווערנעס אז דער צד וואס לאזט נישט צו איז ווען בארעכטיגט דערצו אויב וואלט דאס געווען די טובה פון דאס קינד, אבל מה נעשה אז פאר די טובה פון די קינד איז בעסער צו זעהן ביידע עלטערן, מילא שטאפ צו דיין נאז, פארקוק דיין שנאה צו דיין געוועזענע און פאקוס אויף די נויטיגע אנטוויקלונגען און פלעגונג וואס איז קריטיש פאר א געזונטע נפש.
איך קלער אז די שורש הדברים איז בכלל וויאזוי פרשת גיטין ווערט אנגעקוקט בתוכינו ווי אין היפש אסאך פעלער זאגט מען אלע לשונות של גנאי קעגן צד שכנגד ווי איידער צו זאָגן אז מיר קענען נישט לעבן ביחד אבער בעצם איז יעדער וואויל כשלעצמו. די דיסטראסט און שנאה וואס אנטוויקלט זיך בשעת זיך גט'ן איז איום ונורא ווען יעדער מיינט בלויז ישרות, די טובה פון די קינדער און לשם שמים ממש....
למעשה איז דיין געוועזענע אויך א איד, אויך א מענטש, אויך א מעשה אונטער זיך און דארף אויך א עתיד בס"ד. דער אויבערשטער האט דאס צוזאם געשטעלט און צום סוף ציטיילט. עפעס שייכות איז ענק באשערט געווען צו האבן און ס'וואלט געפאסט אז מ'טיילט זיך אויף אן אופן ווי מ'מאכט זיכער איז די אנדערע זייט האט נאך א שטיקל נאמען אויף די גאס און קען נאכאמאל חתונה האבן און פירן א שטוב בס"ד.
ס'פארלאנגט פון זיך גאר אסאך שבירת המידות בעיקר ווייל ס'גרינגער צו זאגן אז יענער איז ממש נישט מיט אונז ברוחניות ובגשמיות ווי איידער צו זאגן אז "מיר" קענען נישט לעבן בענעזאם אבער אנדערע יא.
העט מען ווען אזוי צוגעגאנגען צו א גט פון ווי יעדער גיבט פארן צווייטן זיין ספעיס און דיגניטי אלץ מענטש און אלץ איד, וואלט מען אין מערסטנטייל אליינס צוגעקומען צו די נאטורליכע מסקנא אז פאר די קינדער איז בעסער צו האבן ביידע ארגינעלע עלטערן אין זייער לעבן אויף עפעס אן אופן (פארשטיי זיך ס'אייביג דא יוצא מן הכלל).
ועכשיו אז אונז האב מיר זיך גע' גט ווייל מיר פעלט גארנישט אבער דו ביזט קראנק, נידעריג, מושחת המידות, א שייגעץ, וכו', איז נישט נאר אז דו האסט נישט קיין רעכט צו זעהן די קינדער נאר איך טאר נישט, איך טאר באמת נישט פאר די טובה פון די קינד.
לסיכום, די רעכטן פון די עלטערן קומען דא נישט אריין ווייל די בלאקירונג קומט אויך פון איינע פון די עלטערן, זיי מיינען פונקט אזוי די טובה פונעם קינד. די ציהל דארף זיין אויפצוקלערן זיי, נישט אז זייער געוועזענע האט רעכטן נאר אז זייער קינד האט רעכטן און ס'איז פאר'ן קינדס טובה צו זעהן ביידע עלטערן.
אבער דאס איינצוזען, דארף מען קודם זעה אינעם געוועזענעם עפעס א מענטש, נישט דעם שעדלעכן מאנסטער וואס איך האב פארציילט פאר מיר און פאר אנדערע וואס ער איז. איינמאל מ'האלט טאקע דעם געוועזענעם פאר שעדליך איז אוממעגלעך צו זעהן וויאזוי ס'איז א טובה פאר'ן קינד צו האבן דעם שעדליכער פארשוין אינוואלווד אינעם קינדס לעבן.
דאס איז מיין נישט-פראפעסאסינאלע מיינונג, איך קען "נישט" די נושא.
עס קען זיין אז די ביסט גערעכט און געוויסע פעלער אבער איך מיין אז רוב מאל איז די פראבלעם נישט עדיקעשאן און עס וועט גארנישט העלפן צו לערנען די צד שני
ע"פ תורה איז פונקט אזוי אנגענומען אז א קינד קומט צו ווערן אויפגעצויגן ביי די מאמע. דאס איז נישט די זעלבע ענין ווי די רעכטן פון א טאטע צו מקדש זיין און פארקויפן פאר א אמה העבריה וכדו' וואס מיט דעם איז טאקע דער טאטע בעה"ב און די מאמע בכלל נישט.
איך פארשטיי נישט צו די נושא, קען נישט קיין שום געשיכטעס.
איך זעה דעם עולם'ס פעשאן אין דעם פארווייטאגטע ענין וואס האט טיפע עמאציעס פון אלע זייטן, אבער איך האב מורא אז צוליב די הרגשים פארלירט דעם לאגיק און צומאל די ריכטיגע מיטלען צו סעטלען דעם פראבלעם וואס מ'וויל סעטלען.
אויבנאויף קוקט אויס ווי מ'שוינט בלויז די קינדער און מ'שפעקולירט וואס איז בעסער פאר'ן קינד, דא פארשטייען רוב אז בדרך כלל איז בעסער און געזונטער פאר'ן קינד צו שפירן ביידע עלטערן זענען בחייו אפילו זיי זענען ליידער צושיידט.
אבער די וועג וויאזוי מ'דרוקט זיך אויס איז אז דער צד וועם מ'לאזט נישט צו צום קינד איז שרוי בצער און מ'נעמט זיי אוועק זייערע רעכטן, דאס קוקט אויס ווי משוינט איינע פון די עלטערן פאר'ן נישט נישט זעהן דאס קינד. נישט אז דאס איז נישט קיין צער און קיין פראבלעם אבער מ'פארלירט פאקוס.
נאכדערצו אז דער צד הכובש, דער צד וואס איז בפועל שטערקער איז דאך אויך איינע פון די עלטערן און זיי האבן אויך ליב זייער קינד, זיי האבן אבער האלטן אז דער אנדערע צד איז נישט קעיפעבעל און נישט געאייגנט צו האבן א פאזיטיוון אימפאקט אויפן קינד'ס אנטוויקלונג, נו וויאזוי וויל מען זיי באצווינגען צו טוהן עפעס קעגן דעם קינדס בעסטע אינטערעסן בלויז צוליב די רחמנות געפילן אויף זייער געוועזענע?
די שמועס זאל זיך נישט דרייען ארום רשעות קעגן די געוועזענע נאר ארום וואס איז בעסט פאר די קינדער, מער אן אווערנעס אז דער צד וואס לאזט נישט צו איז ווען בארעכטיגט דערצו אויב וואלט דאס געווען די טובה פון דאס קינד, אבל מה נעשה אז פאר די טובה פון די קינד איז בעסער צו זעהן ביידע עלטערן, מילא שטאפ צו דיין נאז, פארקוק דיין שנאה צו דיין געוועזענע און פאקוס אויף די נויטיגע אנטוויקלונגען און פלעגונג וואס איז קריטיש פאר א געזונטע נפש.
איך קלער אז די שורש הדברים איז בכלל וויאזוי פרשת גיטין ווערט אנגעקוקט בתוכינו ווי אין היפש אסאך פעלער זאגט מען אלע לשונות של גנאי קעגן צד שכנגד ווי איידער צו זאָגן אז מיר קענען נישט לעבן ביחד אבער בעצם איז יעדער וואויל כשלעצמו. די דיסטראסט און שנאה וואס אנטוויקלט זיך בשעת זיך גט'ן איז איום ונורא ווען יעדער מיינט בלויז ישרות, די טובה פון די קינדער און לשם שמים ממש....
למעשה איז דיין געוועזענע אויך א איד, אויך א מענטש, אויך א מעשה אונטער זיך און דארף אויך א עתיד בס"ד. דער אויבערשטער האט דאס צוזאם געשטעלט און צום סוף ציטיילט. עפעס שייכות איז ענק באשערט געווען צו האבן און ס'וואלט געפאסט אז מ'טיילט זיך אויף אן אופן ווי מ'מאכט זיכער איז די אנדערע זייט האט נאך א שטיקל נאמען אויף די גאס און קען נאכאמאל חתונה האבן און פירן א שטוב בס"ד.
ס'פארלאנגט פון זיך גאר אסאך שבירת המידות בעיקר ווייל ס'גרינגער צו זאגן אז יענער איז ממש נישט מיט אונז ברוחניות ובגשמיות ווי איידער צו זאגן אז "מיר" קענען נישט לעבן בענעזאם אבער אנדערע יא.
העט מען ווען אזוי צוגעגאנגען צו א גט פון ווי יעדער גיבט פארן צווייטן זיין ספעיס און דיגניטי אלץ מענטש און אלץ איד, וואלט מען אין מערסטנטייל אליינס צוגעקומען צו די נאטורליכע מסקנא אז פאר די קינדער איז בעסער צו האבן ביידע ארגינעלע עלטערן אין זייער לעבן אויף עפעס אן אופן (פארשטיי זיך ס'אייביג דא יוצא מן הכלל).
ועכשיו אז אונז האב מיר זיך גע' גט ווייל מיר פעלט גארנישט אבער דו ביזט קראנק, נידעריג, מושחת המידות, א שייגעץ, וכו', איז נישט נאר אז דו האסט נישט קיין רעכט צו זעהן די קינדער נאר איך טאר נישט, איך טאר באמת נישט פאר די טובה פון די קינד.
לסיכום, די רעכטן פון די עלטערן קומען דא נישט אריין ווייל די בלאקירונג קומט אויך פון איינע פון די עלטערן, זיי מיינען פונקט אזוי די טובה פונעם קינד. די ציהל דארף זיין אויפצוקלערן זיי, נישט אז זייער געוועזענע האט רעכטן נאר אז זייער קינד האט רעכטן און ס'איז פאר'ן קינדס טובה צו זעהן ביידע עלטערן.
אבער דאס איינצוזען, דארף מען קודם זעה אינעם געוועזענעם עפעס א מענטש, נישט דעם שעדלעכן מאנסטער וואס איך האב פארציילט פאר מיר און פאר אנדערע וואס ער איז. איינמאל מ'האלט טאקע דעם געוועזענעם פאר שעדליך איז אוממעגלעך צו זעהן וויאזוי ס'איז א טובה פאר'ן קינד צו האבן דעם שעדליכער פארשוין אינוואלווד אינעם קינדס לעבן.
דאס איז מיין נישט-פראפעסאסינאלע מיינונג, איך קען "נישט" די נושא.
עס קען זיין אז די ביסט גערעכט און געוויסע פעלער אבער איך מיין אז רוב מאל איז די פראבלעם נישט עדיקעשאן און עס וועט גארנישט העלפן צו לערנען די צד שני
סטייטש דו האלטס דער צד הכובש קערט נישט פאר די קינדער בכלל? דו האלטס מ'דארף זיי אוועקנעמען די רעכטן אפילו ווען זיי זענען איבערצייגט אז ס'איז נישט די טובה פאר די קינד? אויב יא וויאזוי ווילסטו דאס טאהן, סתם דורך שרייען רשע/מרשעת?
דו קענסט דאס מסביר זיין פאר די עלטערן אז זיי זאלן זיך רעכענען מיט די געפילן מיט די געוועזענעם אפילו אויפן פרייז פונעם קינדס ערציאונג?
אויב וויל מען מצליח זיין, דארף די שמועס זיין אז מ'זאל פארשטיין די טובה פאר'ן קינד צו האבן ביידע נאטירליכע עלטערן אינוואלווד אין לעבן אויף וויפיל ס'איז שייך. דאס קען מען לכאורה גרינגער פארשטיין ווען מ'זעהט דעם געוועזענעם אלץ מענטש/איד ווי איידער אלץ א מאנסטער/שייגעץ.
טאמער עס איז דא אמאל אזא זאך אז מען דארף טאקע צוריקהאלטן, דארף עס זיין מיט א בית דין של עשרים ושלושה וואס איז דן דיני נפשות, צאמגענומען פון מערערע קהילות, מיט שטייפע קנסות פאר ווער עס פאלגט נישט. א בית דין'ל איז נישט גענוג.
