תורת מוהר"ן מברסלב זי"ע - לעובדה ולמעשה (לחנוכה)
תודה והודאה אויפן עבר גיבט די כח און די שטופ צו בעטן אויף ווייטער.
שלום עליכם טייערע אידן, אזוי ווי דער יום טוב חנוכה איז שוין ביים שוועל, האף איך מיטן אייבערשטנס הילף, וויפיל די צייט וועט ערלויבן, צו ברענגען אפאר מאמרים אויף חנוכה פון ספרי מוהר"ן מברסלב ותלמידיו זי"ע להנות בהם בני אדם.
וזה החלי בעזהשי"ת:
ר' נתן ברענגט זייער א שיינע שמועס אין ליקוטי הלכות (כלאי בהמה הלכה ד', אות ט), שרייבט ער אזוי, אז בימי בית שני איז נישט געווען קיין גאולה שלימה, נאר דער עיקר חרות און גאולה בזמן בית שני איז געווען בסוד "ורוח תשימו בין עדר ובין עדר", וואס חז"ל דרש'ענען אז יעקב אבינו האט מיט דעם אינזין געהאט צו מתפלל זיין צום אייבערשטן אז ס'זאל זיין אביסל פלאץ און הרחבה בין צרה לצרה און בין גלות לגלות, כדי מיר זאלן האבן כח זיך צו שטארקן און אויסהאלטן דעם ביטערן גלות.
אבער די קליפה פון מלכות יון רשעה האט דעם הרחבה געוואלט אויסרייסן, צושטערן און חרוב מאכן, און מכניע זיין די אידן אונטער זיי אז די גלות און די צרות זאלן זיין תכופות זו לזו, און באהאפטן איינס צום צווייטן, אן צו קענען אפאטעמען אינצווישן, כדי די אידן זאלן זיך נישט קענען דערהאלטן ח"ו, דעריבער ווערט מלכות יון אנגערופן בלשון "טבעתי ביון מצולה ואין מעמד", וואס דאס באדייט א פארשלעפטע צרה פון וואו מען קען זיך נישט ארויסזעהן.
און באמת, אויב וואלט דאן חרוב געווארן דאס עבודת בית המקדש אינגאנצן, און דער גלות וואלט זיך דעמאלט אנגעהויבן, וואלט זייער שווער געווען פאר כלל ישראל צו קענען אנגיין, ווייל אונזער עיקר קיום אינעם גלות איז דורך די הרחבות וואס דער באשעפער טוט אונז שטענדיג.
דעריבער האט דער באשעפער רחמנות געהאט אויף זיין פאלק ישראל, און האט צושטערט די פלענער פון אונזערע שונאים, און האט אונז געמאכט אזא מורא'דיגע גרויסע נס אין די טעג, וואס דורכדעם האבן חכמינו הקדושים קובע געווען די אכט טעג חנוכה להודות ולהלל.
מיטן קובע זיין דעם יום טוב חנוכה "להודות ולהלל" האבן חז"ל ממשיך געווען אויף די וועלט דעם לעכטיגן באגריף פון "להודות ולהלל", דעם באגריף אז יעדער איד באשר הוא שם און וואספארא מצב אדער זמן ער געפונט זיך, זאל ער אויך קענען טרעפן הרחבות און פארגרינגערונגען אין זיינע צרות און פראבלעמען, און דאנקען דעם אייבערשטן דערויף.
און אז אין אלע צרות וואס מיר ליידן אין דעם ביטערן און לאנגען גלות, בכלל ובפרט, זאלן מיר זיך קענען אויפלעבן דורך די גרויסע וואונדער וואס דער באשעפער האט אונז געמאכט ביז היינט, און דאנקען און לויבן דעם אייבערשטן דערויף, ביז מיר וועלן זוכה זיין זיך צו מחזק זיין צו האפן און ארויסקוקן שטענדיג צום אייבערשטן, און צו שרייען און בעטן צום אייבערשטן אויך יעצט צו זוכה זיין צו ווערן אויסגעלייזט, בסוד "מודה על העבר, וצועק על להבא".
ווייל דער עיקר פון וואו מ'האט די שטארקייט צו קענען בעטן דעם אייבערשטן אויף להבא קומט פון דעם וואס מען דערמאנט זיך אינעם עבר וויפיל מאל דער אייבערשטער האט אים שוין געהאלפן, און וויפיל חסדים דער באשעפער האט שוין געטוהן לנו ולאבותינו עד הנה, און מ'דאנקט דעם אייבערשטן אויף דעם.
וועגן דעם ווערט דער יום טוב אנגערופן "חנוכה" מלשון "חינוך", ווייל דער עיקר חינוך פאר עבודת הבורא יתברך (און בכלל פארן לעבן) איז נאר דורך דאנקען און לויבן דעם אייבערשטן זיך דערמאנענדיג די טובות ניסים ונפלאות וואס דער אייבערשטער האט אים שוין אזוי סאך מאל געהאלפן, און דאס עפענט אויף דאס הארץ און מויל זיך צו קענען מחזק זיין צו בעטן דעם אייבערשטן אויף ווייטער, און דורך דעם וועט ער זוכה זיין לשוב להשם יתברך באמת.
אכי"ר
שלום עליכם טייערע אידן, אזוי ווי דער יום טוב חנוכה איז שוין ביים שוועל, האף איך מיטן אייבערשטנס הילף, וויפיל די צייט וועט ערלויבן, צו ברענגען אפאר מאמרים אויף חנוכה פון ספרי מוהר"ן מברסלב ותלמידיו זי"ע להנות בהם בני אדם.
וזה החלי בעזהשי"ת:
ר' נתן ברענגט זייער א שיינע שמועס אין ליקוטי הלכות (כלאי בהמה הלכה ד', אות ט), שרייבט ער אזוי, אז בימי בית שני איז נישט געווען קיין גאולה שלימה, נאר דער עיקר חרות און גאולה בזמן בית שני איז געווען בסוד "ורוח תשימו בין עדר ובין עדר", וואס חז"ל דרש'ענען אז יעקב אבינו האט מיט דעם אינזין געהאט צו מתפלל זיין צום אייבערשטן אז ס'זאל זיין אביסל פלאץ און הרחבה בין צרה לצרה און בין גלות לגלות, כדי מיר זאלן האבן כח זיך צו שטארקן און אויסהאלטן דעם ביטערן גלות.
אבער די קליפה פון מלכות יון רשעה האט דעם הרחבה געוואלט אויסרייסן, צושטערן און חרוב מאכן, און מכניע זיין די אידן אונטער זיי אז די גלות און די צרות זאלן זיין תכופות זו לזו, און באהאפטן איינס צום צווייטן, אן צו קענען אפאטעמען אינצווישן, כדי די אידן זאלן זיך נישט קענען דערהאלטן ח"ו, דעריבער ווערט מלכות יון אנגערופן בלשון "טבעתי ביון מצולה ואין מעמד", וואס דאס באדייט א פארשלעפטע צרה פון וואו מען קען זיך נישט ארויסזעהן.
און באמת, אויב וואלט דאן חרוב געווארן דאס עבודת בית המקדש אינגאנצן, און דער גלות וואלט זיך דעמאלט אנגעהויבן, וואלט זייער שווער געווען פאר כלל ישראל צו קענען אנגיין, ווייל אונזער עיקר קיום אינעם גלות איז דורך די הרחבות וואס דער באשעפער טוט אונז שטענדיג.
דעריבער האט דער באשעפער רחמנות געהאט אויף זיין פאלק ישראל, און האט צושטערט די פלענער פון אונזערע שונאים, און האט אונז געמאכט אזא מורא'דיגע גרויסע נס אין די טעג, וואס דורכדעם האבן חכמינו הקדושים קובע געווען די אכט טעג חנוכה להודות ולהלל.
מיטן קובע זיין דעם יום טוב חנוכה "להודות ולהלל" האבן חז"ל ממשיך געווען אויף די וועלט דעם לעכטיגן באגריף פון "להודות ולהלל", דעם באגריף אז יעדער איד באשר הוא שם און וואספארא מצב אדער זמן ער געפונט זיך, זאל ער אויך קענען טרעפן הרחבות און פארגרינגערונגען אין זיינע צרות און פראבלעמען, און דאנקען דעם אייבערשטן דערויף.
און אז אין אלע צרות וואס מיר ליידן אין דעם ביטערן און לאנגען גלות, בכלל ובפרט, זאלן מיר זיך קענען אויפלעבן דורך די גרויסע וואונדער וואס דער באשעפער האט אונז געמאכט ביז היינט, און דאנקען און לויבן דעם אייבערשטן דערויף, ביז מיר וועלן זוכה זיין זיך צו מחזק זיין צו האפן און ארויסקוקן שטענדיג צום אייבערשטן, און צו שרייען און בעטן צום אייבערשטן אויך יעצט צו זוכה זיין צו ווערן אויסגעלייזט, בסוד "מודה על העבר, וצועק על להבא".
ווייל דער עיקר פון וואו מ'האט די שטארקייט צו קענען בעטן דעם אייבערשטן אויף להבא קומט פון דעם וואס מען דערמאנט זיך אינעם עבר וויפיל מאל דער אייבערשטער האט אים שוין געהאלפן, און וויפיל חסדים דער באשעפער האט שוין געטוהן לנו ולאבותינו עד הנה, און מ'דאנקט דעם אייבערשטן אויף דעם.
וועגן דעם ווערט דער יום טוב אנגערופן "חנוכה" מלשון "חינוך", ווייל דער עיקר חינוך פאר עבודת הבורא יתברך (און בכלל פארן לעבן) איז נאר דורך דאנקען און לויבן דעם אייבערשטן זיך דערמאנענדיג די טובות ניסים ונפלאות וואס דער אייבערשטער האט אים שוין אזוי סאך מאל געהאלפן, און דאס עפענט אויף דאס הארץ און מויל זיך צו קענען מחזק זיין צו בעטן דעם אייבערשטן אויף ווייטער, און דורך דעם וועט ער זוכה זיין לשוב להשם יתברך באמת.
אכי"ר
