אנכי אנכי הוא מנחמכם (אמת'ע מעשה שהי')
אנכי אנכי הוא מנחמכם (אמת'ע מעשה שהי')
אין א שיינעם צופרי נאכן דאווענען באגעגן איך מיינס א ידיד און זאגט מיר די בשורה טובה, ס'קומט מיר א מזל טוב! ס'איז מיר געבוירן א צווילינג און איך געב קידוש דעם שבת!, מזל טוב! מזל טוב! זאג איך אים, אזא שמחה, א צווילינג, קעניינעהארע, הער אויס זאג איך אים, דו ווייסט, דו זאגסט מיר יעצט וועגן א צווילינג איך האב פונקט געליינט א אינטרעסאנטע מעשה וועגן א צווילינג וזהו:
עס איז געוועהן דא א גאליצאנער איד מיטן נאמען ר' אלעזר שענדארף ז"ל (געהייסן אלעזר נאך הרה"ק ר' אלעזר מריישא) ס'איז דא א ספר פון אים מיטן נאמען חשבה לדעת, דארטן אין די הקדמה ברענגט ער א מעשה פלא, אז אין די ערשטע יארן דאהי אין אמאריקא (אנהייב י' יארן) איז אים געבוירן א צווילינג - 2 יונגלעך, איז ער אריין צו מרן מהריט"ב מסאטמאר זי"ע אפנעמען דעם מזל טוב, און גלייך האט אים דער רבי געואונטשן מזל טוב מזל טוב, האט ער פארשטאנען אז דער רבי איז מרגיש אז ער האט געהאט א צווילינג ווייל דער רבי האט אים דאפלט געוואונטשן, האט ער גערופן דעם רבי'ן אויף סנדקאות אין סאלקא ביהמ"ד.
ווען דער רבי איז אנגעקומען צום ברית האט דער רבי באמערקט דעם סטראפקובע רב זיצן דארט, האט דער רבי געפרעגט דעם בעל שמחה ר' אלעזר, דו האסט דא דעם סטראפקוב'ע רב און דו ביסט מיר מכבד מיט סנדקאות?, זאגט ר' אלעזר, כ'האב געמיינט אז דער רבי ווייסט איך האב געהאט א צווילינג דערפאר גיב איך איינס פארן רבי'ן און איינס פארן סטראפקובע רב, וכן הוי, די צוויי צדיקים האבן זיך איינגעטיילט מיט די כיבודים פון סנדקאות ביי די צווילינג יונגלעך.
צו די סעודה איז דער רבי אוועק געגאנגען און דער סטראפקובער רב איז געבליבן, דער סטראפקוב'ע רב האט געזאגט תורה ובתוך הדברים האט ער זיך געוואנדן צום בעל שמחה, אלעזר! איך זעה אז דו ביסט זייער צובראכן, דא ביסטו הערש אדורך אזא שווערע מלחמה, און האסט נאכנישט קיין לייטישע דירה, און קיין געהעריגע פרנסה, און דא האט דיר דער באשעפער אריין גערוקט א צווילינג, זאלסט אבער וויסן, אז נאך די אלע צרות וואס מיר האבן מיטגעמאכט, ווען עס זענען פארלוירן געווארן אזויפיל אידישע קינדער, יעצט איז דער צייט וואס דער אייבישטער בעט זיך איבער מיט אונז און האט דיר געשאנקען א צווילינג!!!
איך האב גענדיגט די מעשה צו פארציילן פאר מיין ידיד סתם אזוי, נישט קלערנדיג קיין שום כוונה, איך האב סתם געמאכט א גזירה שוה צווילינג – צווילינג, און פארטיג, עטליכע וואכן שפעטער זיכט מיר מיין חבר אויף, און נעמט מיר אפיר און פרעגט מיר, זאג, די מעשה וואס דו האסט מיר דערציילט פון דעם איד מיטן סטראפקוב'ע רב וואס האט געהאט א צווילינג, ווי שטייט דעי מעשה?, זאג איך אים ווי איך האב געזעהן די מעשה, אין יענעם ספר אין די הקדמה.
מיין חבר לאזט מיר נישט ווארטן און זאגט מיר אפן, דו ווייסט דאך אז איך האב נישט לאנג צוריק מיטגעמאכט א שווערן פעקל, ווען איך האב פארלוירן א קינד אין זיינע שענסטע יארן, יא יא, איך דערמאן מיר טאקע די צער וואס אלע ידידים האבן דעמאטץ מיטגעשפירט, דו ווייסט אז פון דעמאטץ ליגט מיר א שווערע ווייטאג אין הארץ, און די גאנצע משפחה איז טיף אינעווייניג פאר'צערט, אבער ווי נאר דו האסט מיר דערציילט די מעשה אז מיטן צווילינג האט זיך דער אייבישטער איבערגעבעטן, האט עס מיר ממש מחזק געוועהן, און די גאנצע רוח אין שטוב און ביי אלע קרובים איז געווארן אנדערשט, מיר האבן אנגענומען דעם צווילינג ווי איין שטיק טרייסט.
זאגט ער ווייטער, איך האב גערעדט קיין ירושלים צו איינע פון די דארטיגע צדיקים (א באקאנטע מקובל ומשפיע וועלכע איז אנגענומען ביי אלע קרייזן) און פארציילט די מעשה, האט ער מיר געבעטן ביטע ברענג מיר דער מקור אויף די מעשה מ'קען דערפון האבן שטארקע ניצן, דערפאר האב איך דיר יעצט געבעטן דעם מקור ווי ס'שטייט די מעשה.
גלייך איז מיר דורך געלאפן אין די מחשבה, נחמו נחמו עמו, זאגן חז"ל נחמה בכפלים, ווען עס קומט א דאפלטע נחמה איז דער צייט ווען קב"ה בעט זיך איבער מיט כלל ישראל, און דאס איז דער כפל הלשון, אנכי אנכי הוא מנחמכם.
אין א שיינעם צופרי נאכן דאווענען באגעגן איך מיינס א ידיד און זאגט מיר די בשורה טובה, ס'קומט מיר א מזל טוב! ס'איז מיר געבוירן א צווילינג און איך געב קידוש דעם שבת!, מזל טוב! מזל טוב! זאג איך אים, אזא שמחה, א צווילינג, קעניינעהארע, הער אויס זאג איך אים, דו ווייסט, דו זאגסט מיר יעצט וועגן א צווילינג איך האב פונקט געליינט א אינטרעסאנטע מעשה וועגן א צווילינג וזהו:
עס איז געוועהן דא א גאליצאנער איד מיטן נאמען ר' אלעזר שענדארף ז"ל (געהייסן אלעזר נאך הרה"ק ר' אלעזר מריישא) ס'איז דא א ספר פון אים מיטן נאמען חשבה לדעת, דארטן אין די הקדמה ברענגט ער א מעשה פלא, אז אין די ערשטע יארן דאהי אין אמאריקא (אנהייב י' יארן) איז אים געבוירן א צווילינג - 2 יונגלעך, איז ער אריין צו מרן מהריט"ב מסאטמאר זי"ע אפנעמען דעם מזל טוב, און גלייך האט אים דער רבי געואונטשן מזל טוב מזל טוב, האט ער פארשטאנען אז דער רבי איז מרגיש אז ער האט געהאט א צווילינג ווייל דער רבי האט אים דאפלט געוואונטשן, האט ער גערופן דעם רבי'ן אויף סנדקאות אין סאלקא ביהמ"ד.
ווען דער רבי איז אנגעקומען צום ברית האט דער רבי באמערקט דעם סטראפקובע רב זיצן דארט, האט דער רבי געפרעגט דעם בעל שמחה ר' אלעזר, דו האסט דא דעם סטראפקוב'ע רב און דו ביסט מיר מכבד מיט סנדקאות?, זאגט ר' אלעזר, כ'האב געמיינט אז דער רבי ווייסט איך האב געהאט א צווילינג דערפאר גיב איך איינס פארן רבי'ן און איינס פארן סטראפקובע רב, וכן הוי, די צוויי צדיקים האבן זיך איינגעטיילט מיט די כיבודים פון סנדקאות ביי די צווילינג יונגלעך.
צו די סעודה איז דער רבי אוועק געגאנגען און דער סטראפקובער רב איז געבליבן, דער סטראפקוב'ע רב האט געזאגט תורה ובתוך הדברים האט ער זיך געוואנדן צום בעל שמחה, אלעזר! איך זעה אז דו ביסט זייער צובראכן, דא ביסטו הערש אדורך אזא שווערע מלחמה, און האסט נאכנישט קיין לייטישע דירה, און קיין געהעריגע פרנסה, און דא האט דיר דער באשעפער אריין גערוקט א צווילינג, זאלסט אבער וויסן, אז נאך די אלע צרות וואס מיר האבן מיטגעמאכט, ווען עס זענען פארלוירן געווארן אזויפיל אידישע קינדער, יעצט איז דער צייט וואס דער אייבישטער בעט זיך איבער מיט אונז און האט דיר געשאנקען א צווילינג!!!
איך האב גענדיגט די מעשה צו פארציילן פאר מיין ידיד סתם אזוי, נישט קלערנדיג קיין שום כוונה, איך האב סתם געמאכט א גזירה שוה צווילינג – צווילינג, און פארטיג, עטליכע וואכן שפעטער זיכט מיר מיין חבר אויף, און נעמט מיר אפיר און פרעגט מיר, זאג, די מעשה וואס דו האסט מיר דערציילט פון דעם איד מיטן סטראפקוב'ע רב וואס האט געהאט א צווילינג, ווי שטייט דעי מעשה?, זאג איך אים ווי איך האב געזעהן די מעשה, אין יענעם ספר אין די הקדמה.
מיין חבר לאזט מיר נישט ווארטן און זאגט מיר אפן, דו ווייסט דאך אז איך האב נישט לאנג צוריק מיטגעמאכט א שווערן פעקל, ווען איך האב פארלוירן א קינד אין זיינע שענסטע יארן, יא יא, איך דערמאן מיר טאקע די צער וואס אלע ידידים האבן דעמאטץ מיטגעשפירט, דו ווייסט אז פון דעמאטץ ליגט מיר א שווערע ווייטאג אין הארץ, און די גאנצע משפחה איז טיף אינעווייניג פאר'צערט, אבער ווי נאר דו האסט מיר דערציילט די מעשה אז מיטן צווילינג האט זיך דער אייבישטער איבערגעבעטן, האט עס מיר ממש מחזק געוועהן, און די גאנצע רוח אין שטוב און ביי אלע קרובים איז געווארן אנדערשט, מיר האבן אנגענומען דעם צווילינג ווי איין שטיק טרייסט.
זאגט ער ווייטער, איך האב גערעדט קיין ירושלים צו איינע פון די דארטיגע צדיקים (א באקאנטע מקובל ומשפיע וועלכע איז אנגענומען ביי אלע קרייזן) און פארציילט די מעשה, האט ער מיר געבעטן ביטע ברענג מיר דער מקור אויף די מעשה מ'קען דערפון האבן שטארקע ניצן, דערפאר האב איך דיר יעצט געבעטן דעם מקור ווי ס'שטייט די מעשה.
גלייך איז מיר דורך געלאפן אין די מחשבה, נחמו נחמו עמו, זאגן חז"ל נחמה בכפלים, ווען עס קומט א דאפלטע נחמה איז דער צייט ווען קב"ה בעט זיך איבער מיט כלל ישראל, און דאס איז דער כפל הלשון, אנכי אנכי הוא מנחמכם.
http://shatzmatz.blogspot.com/
" onclick="window.open(this.href);return false;
