מען האלט שוין באלד ביי חנוכה, האב איך געוואלט ארויף ברענגן וואס איך זיך שוין לאנג. פון ווי נעמט זיך די מנהג צו זיצן א האלבע שעה ביי די חנוכה ליכט
דאכט זיך מיר אין מקור חיים להחוות יאיר שטייט אזוי
דער "מקור חיים" איז געדרוקט געווארן הערשט אין די מ"ם יארן.
אונזערע עלטערן האבן זיך שוין אזוי געפירט פון פריער.
אינטערסאנט צוצוברענגען - נישט אז דאס איז דער מקור - אבער ס'שטייט אין יסוד ושורש העבודה (נדפס לראשונה שנת תק"ע) וז"ל: וראוי להאריך בשירים ובפיוטים עד משך חצי שעה עכ"פ.
וואס איז א פשוטער הסבר אויף דעם וואס אסאך רבנים פירן זיך צו צונדן אין בהמ"ד כאטש זיי וואוינען נישט דארט?
עס הייסט שם ביתם, די סיבה פארוואס מען מעג שלאפן עסן און אלעס טוהן אין א בהימ"ד של חסידים, כי נבנה על דעת רבם,
די הלכה איז ווען איינער האט צוויי שטייבער איינס ווי ער עסט און איינס ווי ער שלאפט, צינדט מען ווי מען עסט ווייל דאס איז מער עיקר, הגם א אבי עסט אויך אינדערהיים, איז נאך די פלאץ ווי מען פירט של"ש געניג עיקר, עס זאל הייסן ביתו
קלאנג האקט, די שאלה איז געווען אז פרסומי ניסא אליינס איז נישט קיין היתר א משמש איז נישט יוצא אין ביהמ"ד אפילו עס איז פרסימי ניסא, אדער אויב איינער צינדט סתם אינמיטן גאס נישט על פתח ביתו איז מען נישט יוצא.
תדיר קודם איז נאר ווען מען דאווענט יעדע נאכט ביים זמן, און היינט איז דא צוויי מצוות אויף א מאל ווייל די מצוה פון צינדן קומט אן צוזאמען מיט די מצוה פון מעריב זאג איך תדיר קודם, משא"כ איינער וואס דאווענט אייביג שפעטער מעריב איז עס נישט 2 מצוות אויף א מאל,
נאר די תירף איז אז סתם א נאכט מעג מען דאווענען שפעטער ווייל איך האב נישט מורא ער וועט פארגעסן, ווייל א מענטש האט זיין סדר ווען ער גייט דאווענען מעריב און ווען ער האט זיין שיעור תורה, דעריבער, מעג מען אפילו זיך וואשן ביינאכט צו סאפער פאר קרי"ש און מעריב, כאטש על פי הלכה טאר מען זיך נישט וואשן פון א האלבע שעה פארן זמן צאה"כ, ווייל א מענטש האט א סדר ארויסצוגיין נאך מעריב צו זיין שיעור האב איך נישט מורא שמא ישכח,
