BLOG

Wat er voor mij fundamenteel niet klopt aan die zin, is dat het lijkt te impliceren dat er iets niet goed zit bij je. Al vanaf het begin dat ik met coaching bezig was, is dit een van de centrale punten geweest voor mij. Het leek wel alsof mensen zwakker werden, niet sterker, na coaching. Omdat ze inzagen waar ze de bocht ingingen en zich plots een stuk minder daadkrachtig en verlicht voelden. Omdat zij – en ik – me schuldig voelde voor al het onrecht dat ik veroorzaakt had in mijn onwetende defensiviteit, agressiviteit, oppervlakkigheid, onnadenkendheid…Zo werkt het dus niet he. Mensen die aan zichzelf werken, lijken dat ook eeuwig te doen. Alsof het zo lang duurt om te beslissen om iets te veranderen. Alle veranderingen die ik gemaakt heb, zijn begonnen met één beslissing om het anders te doen, genomen op een bepaald moment dat ik me achteraf nog kan herinneren. Vanaf dan was er wel inspanning: ik moest me bewust blijven van wat ik me voorop gesteld had om niet terug te vallen in oude gewoontes. Maar dat voelde voor mij niet aan als ‘werken aan mezelf’.

Ik vind eigenlijk dat werken aan jezelf dezelfde lading heeft als ‘proberen’. Je wil wel iets veranderen maar je weet nog niet wat, of je bent niet helemaal zeker of je nu wel echt iets aan het veranderen bent en waarom… Dat is geen manier om positieve evolutie te creëren.
Laten we dus vanaf nu ‘werken aan onszelf’ veranderen naar twee dingen. Het eerste is accepterenhoe je nu bent, en daar gelukkig mee zijn. Je hoeft niet te werken aan jezelf, je bent al goed. Natuurlijk gaat niet alles zoals je het zou willen. Als je je afvraagt waarom, kan je over jezelf nadenken. Wat er nu is in je leven is het resultaat van je beslissingen vroeger.

Lukt het niet om op die manier je leven te evalueren, kom dan eens op coaching, dan begeleiden we je. Dat wil niet zeggen dat je bij ons aan je leven komt werken. Je komt inzicht verwerven zodat je jezelf beter begrijpt. En iemand die je beter begrijpt, kan je makkelijker liefhebben.
Een tweede ding is beslissingen nemen. Eens je inzicht hebt in jezelf, spendeer dan geen dagen en weken met het beredeneren van wat je nu het beste zou doen. Je weet het meestal al vanaf het moment dat je de mechanismen begrijpt die je sturen. Je doorziet jezelf, en in dat moment van klaarheid en acceptatie voel je hoe het anders kan. Alles wat daarna komt is een flauw afkooksel van dat moment, en op zijn best een vervormd beeld van wat er echt was.

Met andere woorden: verandering gebeurt vanaf het moment van inzicht. Dan beslis je of je iets zal veranderen of niet. Doe je dat niet, dan hoef je je geen weken zorgen te maken over wat je nu zou moeten doen. Je moet ten eerste niks, en ten tweede heb je eigenlijk al beslist dat je niks zal doen. Laat het vallen! Keer terug naar het eerste ding dat je kan doen: accepteren wat er is zodat je ruimte krijgt om inzicht te verwerven. En dat is de snelste manier om weer tot zo’n moment van klaarheid te komen waar plots alles duidelijk is, en waar je de kans krijgt een andere wending te geven aan je leven.

In het kort: geniet van je leven, en wanneer je een moment van klaarheid en inzicht krijgt, wees dapper. Weet dat de beslissing dan en daar zal vallen, en neem ze – of laat het vallen. Al de rest is nodeloos gedoe dat je alleen maar verder van jezelf brengt!Dat vind ik er toch van, laat me weten wat je denkt.