ציטיר
29
צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט
תגובה
דורך קדמה מזרחה
» מאנטאג אוגוסט 21, 2023 4:40 pm
"סענסאטיוו" די ווארט באצייכנט א געוויסע שיכט פון די בריאה, "סענסעטיווע מענטשן" די לעבל קומט אפטמאל מיט מיט א לאנגע פעקעדזש "קאמפלעקס, בלאשן, מאדי, בושה, פחד, פארפעקטציעניזום" און נאך א לאנגע ליסט פון שוועריקייטן. א סענסעטיווע מענטש ווערט אפטמאל באצייכנט אלס "קומפלעצירטער" און גאר לעצטנס האט עס א נייע נאמען, געווענליך קלאפט עס שוין אויס אלס בחור "ער איז א קעיס". נאכדעם איז דא די פארקערטע מין מענטש, דער גראדער און נארמאלער, ער האט די ריכטיגע שטארקייט צו טון וואס ער דארף, זיין 'קאמען-סענס' ארבעט גוט און ער מוטשעט זיך נישט מיט דמיונות און 'קאמפלעקסן', ער שעמט זיך נישט פון די מענטשהייט און ווערט נישט געטריגערט פון יעדע קלייניקייט, ער זעהט זיך גרינג ארויס פון א פראבלעם און בלייבט נישט סטאק אין זיין וועלטל. ער איז געווענליך דער ערשטע אויסוואל פאר א שידוך, די בעסטע מענטש פאר א ארבערטער, דער געזונטער נפש. אומקומפלעצירט און "נארמאל" במובן המילה. אבער איך בין היינט דא זיך צו קריגן מיט די הנחה, און וואס געוויסע וועלן באצייכענען אלס 'איפכא מסתברא' איז ביי מיר קלארער ווי סיי ווען. עס איז פונקט פארקערט, דער וואס פארט על מי מנוחות און איז נארמאל און רעכטפארטיג אין יעדע מאמענט דער איז אין אמת'ן פראבלאמאטיש, עפעס פעלט אים. און דער סענסעטיווער וואס איז שווער אפטמאל צו פארשטיין איז גאר א געזונטע נפש, א שלימות'דיגע מענטש. אזא קאנווערסיאלע מיינונג איז נישט גענוג צו ליפטערן און גיין ווייטער, עס ברויך דעקונג, אלזא לאמיר זעהן אויף וואס בוי איך מיין געביידע? ווען איינער וויל ארויסהייבן די עכטע טייטש פון 'מענטש' וועט ער אפטמאל ניצן די באגריף וואס שיילט ארויס א מענטש אנדערש ווי א ראבאט אדער קומפיוטער. ביידע פון אונז טראכטן, ביידע פון אונז קענען מאכן חשבונות און דער ראבאט קען אפי' בעסער, ער קען שמייכלען פונקט ווי אונז, ארבעטן און טון בעסער ווי אונז. וואס ער האט אבער נישט איז צוויי זאכן 'פילינגס' און 'עווערניס' , די צוויי זאכן זענען באמת איינס "עווירנעס" ברענגט "פילינגס". עווירנעס נעמט אריין אין זיך "סעלף-עווירנעס" וואס ווערט אנגערופן "קאנטשעסט" און עס נעמט אריין אלע סארטן אבזארוואציע וואס א מענטש אז באוואוסטזוניג דערויף, די אידישע ווארט פון "עווירנעס" איז מסתמא טאקע "באוואוסטזוניג". אבער וואס מיינט דאס "באוואוסטזוניג" וואס איז די יסוד דערפון, די יסוד פון די מענטשהייט? די בעסטע משל צו באצייכענען "באוואוסטזוניגקייט" וואלט געוועהן א "ראדאר", היינטיגע צייטן ווערט שטארק באניצט די 'ראדאר' טעכנעלאגיע, געוויסע ראדארן כאפן אויף לופט כעוואליעס און דורעכדעם קענען זיי שפירן ווען א ערעפלאן פארט פארביי דורכן זעהן די רעזולטאטן אויף די לופט, אנדערע ראדארן שפירן היץ אדער קעלט און סיי וואס צו איר גענויען פונקטליכקייט. דער מענטש איז א 'ראדאר' וואס כאפט אויף די גייסטיגע טייל פון די בריאה, עס כאפט אויף די באדייט פון זאכן, און די אויפכאפונג ברענגט צוריק א געפיל צו דעם מענטש. למשל א מענטש וואס פארלירט א טייערע חפץ וועט זיין ראדאר אויפכאפן די באדייט דערפון, ער וועט שפירן די 'פארלוסט'. א ראבאט קען אויך וויסן אז עס איז דא געוועהן א פארלוסט אבער ער שפירט עס נישט, ער ווייסט נאר צו זאגן אז פריער האט דער מענטש געהאט יענע חפץ אבער יעצט איז עס מער נישט דא , און ער מעג אויך צו וויסן אז אזא מצב ווערט אנגערופן מיטן נאמען 'פארלוסט' אבער ער איז נישט באוואוסטזוניג בכלל צו די באדייט דערפון, ער פילט נישט קיין צער, קיין רחמנות, קיין זארג, קיין האפענונג. ער ווייסט נאר די טעקניקל חלק פונעם מציאות. א מענטש אבער וועט וויסן די טיפקייט און באדייט דערפון, ווי געזאגט איז א מענטש א ראדאר וואס פון יעדע זאך וואס ער כאפט אויף ווערט ער געטריגערט פון די באדייט פון די זאך, ויקרא שמו "פילינג". אבער נישט ביי יעדע מענטש ארבעט זיין 'ראדאר' אויף די זעלבע שטארקייט. למשל איר שטייט אין א קופקע מענטשן אין פלוצלינג געשעט עפעס פון וואס איינע פון די מענטשן ווערט פארשעמט און ער הויבט אן בלאשן בפני עם ועדה, די ארומיגע מענטשן וועלן אויך געטריגערט ווערן פון יענעמ'ס בושות, אבער איז דען יעדער גלייך? א סענסעטיווע מענטש וועט שוין באלד שפירן אזויפיל בושה ווי דעם באטראפענעם אליינס כאטש וואס צו אים האט גארנישט פאסירט, ער האט פשוט אויפגעכאפט מיט א שטארקייט יענעמ'ס באדייטפולע מצב און די אויפכאפונג טריגערט אים מיט יענע באדייט ביז ער ווערט זעלבסט אין א מצב הבושה, איינער וואס האט א שוואכערע ראדאר וועט כאפן א קליינע ציפ אין פארטיג, אין א קאלטע פארלאשענע מענטש וועט קוים כאפן עפעס א משהו פון א טריגער. די ווארט 'סענסעטיוו' מיינט אז זיין ראדאר איז שטארק, א ראדאר ווערט אנגערופן א "סענסער" און איינער וואס האט א שטארקע "סענסער" אויפצוכאפן גייסטיגע שטראלן ווערט אנגערופן "סענסעטיוו". דאס איז די סיבה פארוואס א סענסעטיווע מענטש האט געווענליך א גרעסערע פעקל צו שלעפן, וויבאלד טאקע ער כאפט טיפער אויף זאכן וועט ער ווען איינער טשעפעט אים סך שנעלער געטראפן ווערן, ווען עפעס גייט נישט וויאזוי ער וויל וועט ער מער געטריגערט ווערן, זיין מוט וועט זיך שנעל טוישן לויט די טריגערס וואס זיין "סענסער" כאפט אגאנצן צייט אויף פון זיין מצב און פון זיין ארום, ער וועט פיל שנעלער אויפכאפן א 'דערפרעסיע' טריגער, און וועט אויך ווערן מער פרייליך ווען א גוטע זאך ווערט אויפגעכאפט דורך זיין זעהל ראדאר. דאס אלעס מאכט אים מער קומפלאצירט, שנעלער צושאקלט ווערן, אומפאלגבאר אויפטמאל, מאדנע און פארדרייט, א קעיס ווי מען רופט עס. אבער דאס איז מער "מענטש" אויכעט, איך ווייס נישט וועלכע חלק פון די מענטש איז די "באוואוסטזוניג" חלק, צו נפש צו רוח אדער נשמה, אבער וואס עס איז האט ער סענסעטיווע מענטש א גרעסערע דערפון, א ברייטערע נפש, א טיפערע רוח, אדער מיינט עס א העכערע נשמה. און דער "נישט קומפלאצירטע" מענטש וואס כאפט אויף ווייניגער, זיין סענסער כאפט נישט אויף אלעס, מיינט אז עפעס פעלט אים, זיין "סענסער" איז אפגעשוואכט, געוויסע חלקים פון זיין זעהל ארבעטן מער ראבאטיש ווי מענטשליך. קען טאקע זיין אז לכבוד דעם ליידט ער ווייניגער אין לעבן אבער אין די זעלבע צייט מיינט עס נאכנישט אז ער איז נענטער צו שלימות , א פילע ראבאט ליידט נאך ווייניגער ווי א מענטש אייגנטליך ער ליידט נישט בכלל, ער האט נישט דעם "סענסער" וואס כאפט אויף ווייטאג. ביז דא איז פארשטענדליך האף איך, "סענסעטיוו" מיינט א שטערקערע "סענסער" וואס איז מער באוואוסטזוניג צו זיך און צו זיין ארום. עס מיינט אבער נאכנישט יעצט אז עס "לוינט" צו זיין סענסעטיוו, וואו נישט וואו שטעלט אייך פאר צוויי מענטשן כאפן א גוטן ברי פון א זופ וואס איז 120 דעגרי פערנהייט, איין מענטש ארבעט זיין פיזישע "סענסער" גאר גוט, הונדערט צוואנציג דעגרי שפירט זיך טאקע ווי הונדערט צוואנציג, דער מענטש וועט שפרינגען פון יסורים. דער אנדערער איז זיין פיזישע היץ סענסער צובראכן, ער פילט נישט אינגאנצן די היץ, אזא איינער וועט נישט האבן אזויפיל יסורים. די וועלט איז די זעלבע, עס איז פיל מיט גייסטישע יסורים וואס טריגערן יעדע מינוט, דער "סענסעטיווער" האט טאקע א גוטע "סענסער" אבער ליידן ליידט ער עד בלי די, און דער אנדערער גליטשט זיך דורך און קומט אפ מיט לייכטע וואונדן. איז וואס לוינט זיך בעסער? איז אמת טאקע אויב די וועלט אונזערע איז בלויז יסורים לוינט זיך א וואס שוואכערע סענסער אויפצוכאפן די יסורים, אבער לא כן הדבר, עס איז א וועלט פון טוב ורע, דער סענסעטיווע מענטש ליידט טאקע מער פון פראבלעם אבער אין די זעלבע צייט האט ער מער הנאה פון א הנאה. איינער וואס האט א גוטע חוש הטעם, זיין צינג שפירט גוט איז אויב עסט ער פארדארבענע עסן דאן איז ער אין א ערגערע מצב ווי דער מיט א שוואכע טעיסט, אבער ווען ער עסט גוטע עסן איז עס א פיל געשמאקערע עקספיריענס, די זעלבע מיט סענסעטיוו, ווען ער ליידט ליידט ער שטערקער און ווען ער האט הנאה איז עס פיל שארפער. א סענסעטיווע מענטש פילט א טשעפע, ער שפירט א בושה מיטן גאנצן קראפט, קען זיך נישט צוזאמקלויבן ווייל ווען ער פילט לאלי איז עס לאלי ביזן סוף, ער איז צומאל מער פארפעקשעניסט ווייל ער פילט ערגער ווען עפעס איז אינדרויסן זיין וועג, ווערט שנעלער איינגעמאכט, טשעינדזשט מוט, וכו' וגו' אבער אין די זעלבע צייט קען ער שפירן מער הנאה, א טעם אין שבת איז א טיפע עקספיריענס, א גוטע זכרון, א דערגרייכונג, אלעס איז פיל שטערקער. משא"כ נישט סענסעטיוו איז בבחינת "על גחונך תלך ועפר תאכל" גליטשט דורך יעדע מצב אבער וואס ער עסט האט א טעם פון ערד, צער האט נישט קיין טעם און עונג האט נישט קיין טעם. (אויב זענט איר נישט קיין סענסעטיווע מענטש און איר זענט געווארן געטראפן פון מיין אראפרייסן אייער שוואכקייט אין באוואוסטזוניגקייט זייט וויסן אז איר זענט יא סענסעטיוו, אז נישט וואלט איר נישט געטראפן געווארן פון א יחיד'ישע אפיניען אויף אייוועלט)
אל תירא מפחד פתאום
