דער טרויעריגער אמת איז אז פראוויידערס זענען אזוי אווערלאודעד מיט קעיסעס אז זיי האבן נישט די איבריגע פאר מינוט פאר קאארדינעישאן, און קאארדינעישאן און א קלארן פלאן איז דער איינציגסטער וועג וויאזוי מ'קען מצליח זיין אין טעראפיע, איך רעד פון אומ-מאטיווירטע פאציענטן וועלכע ווערן געשיקט צו טעראפיע דורך משפחה
דער טרויעריגער אמת איז אז פראוויידערס זענען אזוי אווערלאודעד מיט קעיסעס אז זיי האבן נישט די איבריגע פאר מינוט פאר קאארדינעישאן, און קאארדינעישאן און א קלארן פלאן איז דער איינציגסטער וועג וויאזוי מ'קען מצליח זיין אין טעראפיע, איך רעד פון אומ-מאטיווירטע פאציענטן וועלכע ווערן געשיקט צו טעראפיע דורך משפחה
איך וויל דיר מסביר זיין פארוואס ס'איז אינו דומה כלל.
צום ערשטן, די זאכן וואס מ'פרעגט פון א פריימערי דאקטאר זענען געווענליך קורצע צו-די-זאך פראגעס. די פאון קאול דארף נישט נעמען מער ווי א מינוט. משא"כ פון א טעראפיסט וואס פרעגט מען? בדרך כלל דארף מען "סופארט" נישט עפעס א שאלה וואס האט א קורצע תירוץ. מ'קאלט ווען מען פילט "דאון", איז וואס זאל דער טעראפיסט ענטפערן? טוה די רבי מתיא בן חרש סגולה?? ניין. ער דארף א גאנצע סעסיע. איז דאך פשוט אז ס'איז נישט שייך.
צווייטענס, איך מיין אז דער עולם כאפט נישט ווי שווער עס קען זיין פאר טעראפיסטן. איז עס דען די זעלבע סארט פראגעס ווי א דאקטאר? טעראפיסטישע פראגעס קענען שניידן אינעם הארץ ביז די טיפע טיפענישן! שטעל זיך פאר איינער זאל האלטן אין איין באקומען פאון קאלס ווי "טעראפיסט, איך פיל אז איך וויל איינשלינגען א באטל טיילענאול", "טעראפיסט, מיין ווייב זיצט פארשפארט אין צימער און וויינט הויעך אויפן קול שוין די לעצטע דריי שעה", "טעראפיסט, איך פיל נאכאמאל אז מיין נאז איז צו לאנג און פאני".
דו כאפסט וואספארא כוחות הנפש דאס פארלאנג צו מיטהאלטן א גאנצן טאג? דו כאפסט ווי דאס קען רואינירן א מענטש? א טעראפיסט קען זיך בשום אופן נישט ערלויבן צו ווערן צו שטארק אריינגעשלעפט אין די טרויעריגע זאכן וואס ער האלט מיט.
ר' זכריה וואלערשטיין פלעגט אסאך רעדן אז א חלק פון זיין הצלחה איז דאס וואס ער האט נישט קיין שעות ווען ער העלפט מענטשן. ער האט אויפגעהויבן די פאון ווען מען האט איהם געקאלט און מענטשן האבן דאס געפילט.
פון די אנדערע זייט האב איך גערעדט מיט א טערעפיסט אפאר וואכן צוריק וואס פלעגט אייביג זיין גרייט פאר זיינע קליענטן, אז ער האט אויפגעהערט. ער זאגט מיר אז ער וויל אייביג זיין דא פאר זיי, אבער ער איז געווארן צו אנגעשטרענגט.
איך מיין די ליניע איז אויב די טערעפיסט טראכט פון זיינע קליענטן און אנדערע צייטן. א טערעפיסט וואס טראכט נישט פון זיינע קליענטן צווישן איין סעסיע אינם צווייטן, זאל מוחל זיין זיכן א צווייטע פראפעסיע.
איך האב געמיינט אז א גוטע טעראפיסט איז איינער וואס באווייזט צו העלפן זיינע פאציענטן. יעצט ווער איך געוואר אז א גוטע טעראפיסט איז א פיינער געלונגענער מענטש.
איך האב געמיינט אז א גוטע טעראפיסט איז איינער וואס באווייזט צו העלפן זיינע פאציענטן. יעצט ווער איך געוואר אז א גוטע טעראפיסט איז א פיינער געלונגענער מענטש.
ער האט געפרעגט וואס די סימנים זענען אז דער טעראפיסט איז אזא סארט מענטש וואס באווייזט צו העלפן זיינע פאציענטן. ביזדערווייל ווייס איך נישט פון א דאטאבעיס וואס זאל זאגן אויף יעדן טעראפיסט וויפיל פראצענט קליענטן ווערן געהאלפן.
צד השוההאט געשריבן:↑מיטוואך פעברואר 21, 2024 8:55 pm
ר' זכריה וואלערשטיין פלעגט אסאך רעדן אז א חלק פון זיין הצלחה איז דאס וואס ער האט נישט קיין שעות ווען ער העלפט מענטשן. ער האט אויפגעהויבן די פאון ווען מען האט איהם געקאלט און מענטשן האבן דאס געפילט.
פון די אנדערע זייט האב איך גערעדט מיט א טערעפיסט אפאר וואכן צוריק וואס פלעגט אייביג זיין גרייט פאר זיינע קליענטן, אז ער האט אויפגעהערט. ער זאגט מיר אז ער וויל אייביג זיין דא פאר זיי, אבער ער איז געווארן צו אנגעשטרענגט.
איך מיין די ליניע איז אויב די טערעפיסט טראכט פון זיינע קליענטן און אנדערע צייטן. א טערעפיסט וואס טראכט נישט פון זיינע קליענטן צווישן איין סעסיע אינם צווייטן, זאל מוחל זיין זיכן א צווייטע פראפעסיע.
און ער האט עס נישט געטון פאר פרנסה. זי"ע. למעשה מיין איך אז די בליק דא אויף "טעראפיסטן" איז א שטיקל געמיש פון אמת'ע טעראפיסטן און "עסקנות".
אַ טעראפיסט איז נישט קיין עסקן, נישט קיין קעיס מענעדזשער, אין ניטאמאל א סאשעל ווארקער. א טעראפיסט'ס דזשאב איז נישט צו צוריקשטעלן דיין שלום בית, אדער צו צוריקברענגען דיין בחור אין ישיבה, אדער אים צו מאכן ארויסקומען פון בעט.
די דזשאב פון די טעראפיסט איז צו העלפן אויסשליסליך "זיין פאציענט" מיט זיין נפש, לויט וויאזוי די פאציענט דרוקט זיך אויס זיין פראבלעם אדער ווייטאג טוט די טעראפיסט דורך פארשידענע מהלכים אין טעראפיע העלפן דעם פאציענט זיך מסדר זיין נפשיותדיג.
די טעראפיסט טראגט נישט קיין אחריות צו העלפן דעם פאציענט אויב האט ער/זי אן אויסברוך אין א גרינעם דינסטאג. וואס יא, ביים נעקסטן סעסיע קען מען דאס אויסשמועסן, דערגיין וואס האט דאס געבראכט, און וויאזוי מ'קען עס בעסער באהאנדלן.
די טעראפיסט טראגט נישט קיין אחריות צו זאגן פארן פאציענט אז איך האב געמאכט מיט דיר צו ווייניג פראגרעס גיי זוך א צווייטן. די פאציענט אדער זיין אפוטרופוס דארף שאצן צו ער וויל אנגיין אדער טוישן, און ער קען דאס דיסקוסירן מיט'ן טעראפיסט אויב וויל ער.
איין אחריות וואס די טעראפיסט טראגט יא, איז אז אויב זעט ער אז די פאציענט איז אין א מצב סכנה ברויך ער אלאמירן 911.
א פראפעסיאנאלע טעראפיסט וועט נישט נעמען קיין קאלס/טעקסט אין פירן א שמועס סתם אין די וועלט אריין אבער וועט יא זייער משתדל זיין צו מאכן צייט פאר אן עמערזשענסי סעסיע אויפן פארלאנג פונ'ם פאציענט.
אין די פאל ווען עס איז דא א צווייטער וואס באצאלט די טעראפיע וועט געווענליך ווערן אויסגעשמועסט אין אנהייב וויאזוי די טעראפיסט וועט האלטן אינפארמירט דעם טאטן וכדו'.
די פראפעסיאנאלע טעראפיסט האט נישט קיין שום אבליגאציע צו טראכטן פון זיינע פאציענטן א מינוט נאך דעם סעסיע! ער דארף יא זיין גרייט אנצוהייבן די סעסיע מיט ביידע אויערן, און יעדע מינוט פון די סעסיע מוז זיין מקודש אך ורק פאר זיין פאציענט מיט אלע חושים. מיט סימפאטיע און עמפאטיע. אבער א מינוט דערויף איז ער באפרייט!
אויב פעלט עמפאטיע בשעת די סעסיע= פראבלעם אויב פעלט עמפאטיע נאכ'ן סעסיע = קיין פראבלעם (אלס פראפעסיענעלקייט)
די בעסטע טעראפיסט וועט נישט זיין די בעסטע פאר יעדן, קיין איין טעראפיסט האט נישט קיין 100% סוקסעס, ניטאמאל 80% און עס איז א נארמאלע זאך פאר א פאציענט צו דורכגיין 3-4 טעראפיסטן ביז מ'קומט אן צו איינס וואס ארבעט.
צד השוההאט געשריבן:↑מיטוואך פעברואר 21, 2024 8:55 pm
ר' זכריה וואלערשטיין פלעגט אסאך רעדן אז א חלק פון זיין הצלחה איז דאס וואס ער האט נישט קיין שעות ווען ער העלפט מענטשן. ער האט אויפגעהויבן די פאון ווען מען האט איהם געקאלט און מענטשן האבן דאס געפילט.
פון די אנדערע זייט האב איך גערעדט מיט א טערעפיסט אפאר וואכן צוריק וואס פלעגט אייביג זיין גרייט פאר זיינע קליענטן, אז ער האט אויפגעהערט. ער זאגט מיר אז ער וויל אייביג זיין דא פאר זיי, אבער ער איז געווארן צו אנגעשטרענגט.
איך מיין די ליניע איז אויב די טערעפיסט טראכט פון זיינע קליענטן און אנדערע צייטן. א טערעפיסט וואס טראכט נישט פון זיינע קליענטן צווישן איין סעסיע אינם צווייטן, זאל מוחל זיין זיכן א צווייטע פראפעסיע.
און ער האט עס נישט געטון פאר פרנסה. זי"ע. למעשה מיין איך אז די בליק דא אויף "טעראפיסטן" איז א שטיקל געמיש פון אמת'ע טעראפיסטן און "עסקנות".